Οι περισσότεροι από εμάς που δεν είμαστε γνώστες της επιστήμης της ψυχολογίας, δε γνωρίζουμε ότι υπάρχει ολόκληρο κεφάλαιο σε αυτόν τον κλάδο που ονομάζεται «ψυχολογία χωρισμού». Ναι, αγαπητοί, μια λεπτομερής ανάλυση πάνω στα στάδια ενός χωρισμού ανάλογα με το φύλο, την ηλικία και την περίσταση καθώς και πώς ξεπερνιέται το κάθε ένα από αυτά. Ωραία ως εδώ. Έμαθες τι πρέπει να διαβάσεις μόλις χωρίσεις.
Τι πρέπει να κάνεις όμως για να μην υποφέρεις μετά από ένα καβγά ή προσωρινό χωρισμό το έχεις δει γραμμένο πουθενά; Μάλλον όχι. Το διάστημα αυτό πέρα από ανυπόφορο, είναι και τελείως υποκειμενικό. Ο καθένας το αντιμετωπίζει με τη δική του αλλιώτικη οπτική.
Για σένα μπορεί να μοιάζει βασανιστήριο καθώς δεν ξέρεις τι σου γίνεται, ωστόσο ο σύντροφός σου πιθανόν να αισθάνεται κι ανακουφισμένος με ένα μικρό διαλειμματάκι απ’ τις φωνές, τα νεύρα και την απελπισία της ρουτίνας σας.
Κακά τα ψέματα, όμως, ως επί το πλείστον δεν αντέχεται αυτή η μεταβατική, θα μπορούσαμε να πούμε, περίοδος απ’ το «μαζί» στο «χώρια», απ’ την ένταση στη σιωπή, απ’ την οικειότητα στην αποξένωση. Ακόμη κι αν όλα αυτά είναι εφήμερα και προσωρινά.
Σκέφτεσαι και ξανασκέφτεσαι κι υποθέτεις και φαντάζεσαι, αλλά ούτε εσύ, ούτε ο άλλος κάνετε μια κίνηση. Ξάφνου σας έπιασαν οι εγωισμοί και τα πείσματα. Τώρα που πρέπει να πάρετε αποφάσεις και να δείτε πώς θα αντιμετωπίσετε την κατάσταση, τώρα κάνετε σαν να είστε πέντε χρονών πιτσιρίκια.
Και χωρίς καμία επικοινωνία το τοπίο αρχίζει και θολώνει περισσότερο. Μα ακόμη κι αν έχετε επαφή δεν ξέρετε πώς να μιλήσετε ο ένας στον άλλο. Τα χάνετε και πελαγώνετε ακόμα και για το πώς θα αποκαλεστείτε μεταξύ σας. Περασμένα μεγαλεία τα υποκοριστικά σας, σκέφτεστε κι οι δυο. Τυπικά πλέον τα πράγματα και με τις τυπικούρες ποτέ δεν τα πηγαίνατε καλά. Θέλετε να τα βγάλετε από μέσα σας, αλλά κάτι σας καταπιέζει. Κάποιος θα κάνεις το βήμα, πάντως. Αυτά, βέβαια, ισχύουν στην περίπτωση που κι οι δυο μεριές λαχταρούν την «επανασύνδεση».
Αν, ωστόσο, το σκηνοθετήσουμε απ’ τη γωνία που έστω κι ο ένας απ’ τους δυο δε θέλει να δει τη συνέχεια του έργου τους, τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται λίγο δραματικά. Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, το πάνω χέρι το έχει αυτός που αισθάνεται λιγότερα. Δεν ξέρει πώς να το τελειώσει το θέμα μια και έξω κι όλο το κουβεντιάζει και βρίσκει τις πιο ανώδυνες κατά την άποψή του λύσεις και μοιράζει φρούδες ελπίδες και καταντάει πιο κουραστικός κι απ’ την ίδια την κατάσταση. Και στο τέλος, δεν ξέρεις αν τελικά χωρίσατε ή όχι γιατί με τη συμπεριφορά του γεννήθηκαν ακόμα περισσότερα ερωτηματικά.
Κακές κι οι δύο περιπτώσεις. Δύσκολες κι επώδυνες. Ανυπόφορες κι εξαντλητικές. Όποιο κι αν είναι τελικά το αποτέλεσμα του καβγά, το να περνάς ένα τέτοιο διάστημα αναμονής, χωρίς να ξέρεις ούτε εσύ ούτε κι ο άλλος από ποια ταινία ξεπηδήσατε, τι είχατε, τι έχετε και τι σκατά θα έχετε τέλος πάντων, εξαντλεί την υπομονή σας και τα όριά σας.
Δεν υπάρχει λόγος να υποβάλλετε τους εαυτούς σας σε αυτή τη διαδικασία. «Ό,τι δεν είναι ξεκάθαρο, γίνεται εμμονή» κι εμμονή σαν έννοια μόνο καταστροφική μπορεί να είναι σε τέτοιες καταστάσεις.
Επιμέλεια Κειμένου Ανδριάνας Νίκου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ανδριάνα Νίκου
