Δε φλερτάρεις ποτέ νυν ή πρώην φίλων σου

Καθετί γύρω μας διέπεται από κανόνες. Όλο το σύμπαν διέπεται από κανόνες κι ας το θεωρούμε ένα χάος. Χωρίς κανόνες δε λειτουργεί τίποτα σωστά. Πάρε για παράδειγμα τη συνταγή του αγαπημένου σου γλυκού. Έστω και δέκα γραμμάρια λιγότερης σοκολάτας να βάλεις, δε θα βγει το ίδιο ιδανικό σοκολατένιο γλυκό που έχεις αγαπήσει. Κι αυτό είναι το πιο απλό και το πιο ανώδυνο. Στις ανθρώπινες σχέσεις τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, θα αναφερθώ στον τομέα της φιλίας. Φυσικά και μια φιλία βασίζεται κι εδραιώνεται πάνω σε κανόνες. Άτυπους μεν, αλλά κανόνες. Η εμπιστοσύνη, η ειλικρίνεια, η ανιδιοτελής προσφορά κι αγάπη είναι μερικοί απ’ αυτούς. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια έχει διαπιστωθεί μετά λύπης ότι πολλοί φίλοι λησμονούν άλλον έναν βασικό κανόνα: Ποτέ δε φλερτάρουμε με πρώην ή νυν συντρόφους φίλων μας – σκεφτείτε το με κεφαλαία και νέον γράμματα για να δηλωθεί το πόσο απόλυτος και κατηγορηματικός είναι αυτός ο κανόνας.

Μα πες μου, άλλωστε, πώς είναι δυνατόν να συμβεί κάτι τέτοιο; Πώς είναι δυνατόν να την πέσεις στον άνθρωπο που φιλιέται με τον κολλητό σου, που κοιμάται με τον κολλητό σου, που κάνει έρωτα με τον κολλητό σου; Πόσο άρρωστο μυαλό έχεις; Ακόμα κι αν δεν είναι πλέον στη ζωή του φίλου σου ο σύντροφός του, αυτό δε σου δίνει κανένα απολύτως δικαίωμα να χωθείς εσύ. Δεν είναι αναπτήρες οι έρωτες, αγάπη μου,  για να τους μοιραζόμαστε με όλους και τελικά να καταλήγουν σε άλλου την τσέπη.

Δεν το αντιλαμβάνεται ο ανθρώπινος εγκέφαλος το θράσος μερικών-μερικών που μπροστά στα μάτια σου -θαρρείς κι εσύ είσαι τυφλός- γίνονται όλο και πιο εκδηλωτικοί, όλο και πιο διαχυτικοί απέναντι στο άτομο που γουστάρεις. Και να τα χάδια, και να οι αγκαλιές, και να τα γελάκια κι οι ματιές όλο υπονοούμενο… «Τι θα το κάνουμε εδώ μέσα; Αμέρικαν μπαρ;», φώναξε ο Παπαγιαννόπουλος μέσα σου.

Εντάξει, πες πως όταν είσαι σε σχέση η κατάσταση δε φεύγει εκτός ελέγχου γιατί υπάρχει κι ο σύντροφός σου που κόβει τις πολλές πολλές οικειότητες με τον φίλο σου και δεν αφήνει περιθώρια. Υποθέτω πως αυτό είναι το ιδεατό. Τι γίνεται στην περίπτωση που εσύ τώρα προσπαθείς να ψήσεις κατάσταση με ένα άτομο και παρατηρείς το κολλητάρι σου να έχει κολλήσει πάνω του σαν βδέλλα; Τα πράγματα είναι απλά. Δεν υπάρχει καπνός χωρίς φωτιά. Τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν το φαντάστηκες και δεν είναι απλά στο μυαλό σου. Έτσι να τους ξεγράφετε απ’ τη ζωή σας, να τους εύχεστε τα καλύτερα και να τους αφήνετε να ζουν με τις ανασφάλειές τους. Αυτές που θέλουν να ικανοποιήσουν παίρνοντας επιβεβαίωση απ’ όλους κι απ’ όλα.

Να μην ξεχάσω να αναφέρω και την πιο ενδιαφέρουσα ομάδα φίλων που ανήκουν σ’ αυτή την κατηγορία. Οι φίλοι που ερωτοτροπούν με νυν ή πρώην σου, αλλά έχουν τα κότσια κι έρχονται και στο λένε. Ατάκες του τύπου «Δεν ξέρω πώς το επέτρεψα να γίνει», «Ήταν κάτι αμοιβαίο και τελείως αναπάντεχο», «Δεν μπόρεσα να το ελέγξω, απλά έγινε» δίνουν και παίρνουν σε αυτή την περίπτωση με το κερασάκι στην τούρτα να είναι το «Πάει καιρός που έχω αισθήματα γι’ αυτόν τον άνθρωπο, συγγνώμη». Ποια αισθήματα ρε ανόητο κατασκεύασμα της φύσης; Για εμένα που είμαστε τόσα χρόνια φίλοι δεν είχες αισθήματα; Ίχνος τσίπας; Ίχνος σεβασμού; Και σ’ αυτή την περίπτωση τα πράγματα καταλήγουν κάπως έτσι: τους ξεγράφετε και πάλι, μακριά κι όχι αγαπημένοι.

Όπως έγινε φανερό, υπάρχουν κάποια ζητήματα για τα οποία πρέπει να είμαστε απόλυτοι. Όταν δεν είμαστε απόλυτοι αι επικρατεί αταξία, εύκολα και ξεκάθαρα χάνεται ο έλεγχος. Έτσι και με τη φιλία. Αν θες να λέγεσαι φίλος -κι άνθρωπος κατ’ επέκταση- δε θα κάνεις ποτέ στον άλλον πράγματα που δε θα ήθελες σε καμία περίπτωση να τα κάνουν σε σένα. Δε θα φλερτάρεις, λοιπόν, με τον νυν ή τον πρώην του φίλου σου, γιατί ούτε εσύ θα ήθελες να στο κάνουν. Δες το σαν μια δοκιμασία προσφοράς και ζήτησης.

Ζήτα ό,τι θες μα κάνε κι εσύ ό,τι ζητάς…