Κοίτα προσεκτικά ένα ρολόι! Τι βλέπεις; Βλέπεις το χρόνο να κυλά. Φεύγουν τα δευτερόλεπτα, τα λεπτά, οι ώρες. Φεύγουν οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια. Κάποιες απ’ αυτές τις μέρες ίσως να μην τις θυμάσαι καν. Ίσως να ήταν τόσο ανιαρές κι αδιάφορες, σαν να μην τις έζησες ποτέ. Υπάρχουν, όμως, και κάποιες μέρες που όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα μείνουν πάντα χαραγμένες στο νου και στην καρδιά σου. Είναι αυτές οι ημερομηνίες που απέκτησαν νόημα απ’ το πουθενά κι έγιναν οι πιο χαρακτηριστικές και σημαντικές. Είναι οι ημερομηνίες που ταυτίστηκαν με άτομα, μέρη, καταστάσεις.

Τι νόημα θα είχαν οι μέρες μας αν δεν τις περνούσαμε με άτομα που αγαπάμε, που ερωτευτήκαμε, που γουστάρουμε να αξιοποιούμε το χρόνο μας μαζί τους; Κανένα απολύτως. Οι άνθρωποί μας είναι αυτοί που δίνουν ουσία και αξία στη ζωή μας. Μερικοί απ’ αυτούς, όμως, δεν είναι πια μαζί μας. Είτε γιατί το επιλέξαμε εμείς να μην είναι, είτε γιατί το επέλεξαν αυτοί, είτε γιατί τα έφεραν έτσι οι συνθήκες. Ωστόσο, οι πιο αξιοσημείωτες μέρες είναι εκείνες που ζήσαμε μαζί τους και θυμόμαστε κάθε λεπτό και κάθε δευτερόλεπτο, κάθε συναίσθημα που κυριαρχούσε μέσα μας, κάθε κρυφή κι ενδόμυχη σκέψη μας.

Είναι οι ημερομηνίες που σηματοδοτούν μια αρχή ή ένα τέλος. Είναι οι μέρες που άνοιξαν έναν κύκλο ο οποίος συνεχίζει να καλοσχηματίζεται με διαβήτη μέχρι και τώρα ή οι μέρες που ήταν το τέλος κι η ολοκλήρωση αυτού του κύκλου. Είναι οι μέρες που έχουν διττό χαρακτήρα κι ίσως σου θυμίζουν μια αγάπη απ’ τα παλιά, έναν κεραυνοβόλο έρωτα, μια διάλυση φιλίας ή μια πολύ σημαντική απόφαση που πήρες για σένα και τη ζωή σου. Σου θυμίζουν ρίσκα, απογοητεύσεις, αποχωρισμούς και μεγάλα αντίο.

Οι ημέρες αυτές είναι ανεξίτηλα γραμμένες παντού. Είναι γραμμένες σε βιβλία, σε τετράδια, πάνω σε θρανία ή γραφεία, σε τοίχους, σε παγκάκια ή και σε δέντρα. Μπορεί ακόμη να είναι και τατουάζ πάνω στο δέρμα σου για να σου θυμίζουν και να μη σε αφήσουν ποτέ να ξεχάσεις, να λησμονήσεις. Δε θες να τις λησμονήσεις, γι’ αυτό έχουν χαραχθεί σε κάθε κομμάτι της καρδιάς ή του μυαλού σου.

Κι επειδή τα χρόνια, όπως είπαμε, περνάνε, έρχονται τα επόμενα έτη και μαζί τους κι εκείνες οι μέρες που σε έχουν σημαδέψει, απλά με διαφορετική χρονολογία. Σκέφτεσαι, λοιπόν, τα όσα μεσολάβησαν, τα όσα άλλαξαν ή σε άλλαξαν, τα όσα φανταζόσουν και τα όσα συνέβησαν τελικά στην πορεία. Είναι στιγμές ιερές για σένα, γι’ αυτό επιλέγεις να μην τις μοιραστείς με κανένα άλλο, παρά να κάνεις τη δική σου επέτειο προς τιμήν των όσων έζησες κι ακόμα αφήνεις να ζουν μέσα σου.

Ωστόσο, σίγουρα κάποιες απ’ αυτές τις ημερομηνίες έχουν μπροστά τους θετικό πρόσημο όπως, ευτυχισμένοι γάμοι, γενέθλια, γιορτές, ταξίδια. Αυτές τις μέρες τις θυμάσαι κάπως αλλιώς, όχι με μελαγχολία ή θλίψη, αλλά με ενθουσιασμό κι ευχαρίστηση. Σε κάνουν να χαίρεσαι και να αισθάνεσαι τυχερός. Γι’ αυτό κιόλας επιλέγεις να τις γιορτάζεις με τα αγαπημένα σου άτομα κι όχι μοναχικά.

Όπως και να ‘χει, όμως, η κάθε μέρα είναι ξεχωριστή, μοναδική και το κυριότερο, δε γυρνάει πίσω. Ζήσε, λοιπόν, ό,τι κι όπως θες κάνοντας τις μέρες σου να μετράνε, όχι για να τις θυμάσαι, αλλά για να μη θες εσύ να τις ξεχάσεις. Ζεις μόνο μία φορά, αλλά μία φορά είναι αρκετή αν επιλέξεις να τη ζήσεις σωστά!

 

Συντάκτης: Ανδριάνα Νίκου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη