Κάθε παρέα έχει τον «ψυχολόγο» της

Ζούμε σε δύσκολες εποχές. Πού λεφτά για ψυχολόγους; Πού να τρέχεις για να λύσεις τα προβλήματά σου; Σου έχω μια καλύτερη κι οικονομικότερη λύση. Αγόρασε ένα μπουκάλι κρασί και πήγαινε στα φιλαράκια σου. Στους ανθρώπους αυτούς που ξέρεις και στο έχουν αποδείξει πως είναι εκεί ανά πάσα ώρα και στιγμή για σένα.

Και ξεκινάς… «Άκου, φίλε, να δεις τι παίχτηκε…» αρχίζεις να λες την ιστοριούλα σου, βγάζεις όλα σου τα εσώψυχα, πίνεις και κούπα το κρασί σου και κάπου εκεί συνειδητοποιούν όλοι ότι είναι σκούρα τα πράγματα. Όλοι σε άκουσαν. Κάποιοι σε κατάλαβαν και σε ένιωσαν περισσότερο -μάλλον επειδή έχουν ζήσει παρόμοια κατάσταση-, άλλοι προσπάθησαν να σε καταλάβουν, αλλά όσο κι αν προσπάθησαν, δεν τα κατάφεραν. Ωστόσο υπάρχει κι εκείνος ο ένας ο οποίος και σε άκουσε και σε κατάλαβε και σε ένιωσε κι όση ώρα οι υπόλοιποι ακόμα επεξεργάζονται τα όσα είπες, εκείνος έχει βάλει το μυαλό του να σκεφτεί ήδη την καλύτερη λύση και συμβουλή για σένα.

Είναι ο γνωστός σε όλους «ψυχολόγος χωρίς πτυχίο». Δεν έχει γνώσεις ψυχολογίας, έχει όμως εσένα κολλητάρι εδώ και χρόνια και σε γνωρίζει καλύτερα κι απ’ τον ίδιο του τον εαυτό. Ξέρει οποιοδήποτε λεπτό τι σκέφτεσαι, γιατί το σκέφτεσαι, τι σε απασχολεί, τι σε βασανίζει, ποιο τραγούδι σε αναστατώνει και για ποιο άτομο, ξέρει ακόμα κι αυτά που εσύ δεν έχεις ξεστομίσει ποτέ. Ακούει τις σιωπές σου, τις σέβεται και δεν πρόκειται να σε πιέσει να του μιλήσεις, γιατί από μέσα του είναι σίγουρος ότι αργά ή γρήγορα θα ξεσπάσεις. Κι όταν εσύ ξεσπάσεις θα είναι εκεί να σε καλμάρει αρχικά και να σε πείσει πως τα πράγματα είναι πιο απλά απ’ όσο τα παρουσιάζεις.

Αυτός ο «ψυχολόγος»  έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο να μιλάει στο μέσα σου. Είναι ταυτόχρονα παιδί της λογικής, αλλά και πολύ αισθαντικός. Θα ταυτιστεί με σένα στο συναίσθημα, αλλά θα βάλει και το νου μπροστά -συνήθως μετά τις 12 το βράδυ- για να σε συγκρατήσει από βεβιασμένες κινήσεις του τύπου «Θα στείλω μήνυμα». Θα είναι το χέρι αυτό που θα σου πάρει το κινητό, το ίδιο χέρι που θα σε σηκώσει όταν πέσεις, το χέρι που θα σε αγκαλιάσει όταν νιώθεις μόνος πάνω στη Γη, το χέρι που θα σε μουντζώσει όταν κάνεις πατατιά.

Έχει την τάση να ηρεμεί τόσο πολύ τις σκέψεις σου. Θα σου πει πράγματα και θα σου παρουσιάσει εκδοχές που εσύ δε θα σκεφτόσουν ποτέ. Θα υπερ-αναλύσει τα πάντα, με κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια, θα δημιουργήσει “best case” και “worst case” σενάρια, θα σου δείξει δυο ή και περισσότερα μονοπάτια που  μπορείς να ακολουθήσεις κι έπειτα θα σε αφήσει να διαλέξεις. Ακόμα κι αν είσαι ο πιο ξεροκέφαλος άνθρωπος στον κόσμο τα λόγια του θα υπάρχουν μέσα σου για να σε ωθούν αυτά τις στιγμές που εσύ πελαγώνεις και πνίγεσαι σε μια κουταλιά νερό.

Θα μπορούσες να το πεις κι αναντικατάστατο αυτό το άτομο, αφού αισθάνεσαι πως παρ’ όλο που έχεις μοιραστεί τον εκάστοτε προβληματισμό σου και με τους υπόλοιπους φίλους σου, αν δεν τον εξομολογηθείς σ’ αυτόν, θα είναι σαν να μην το έχεις πει ποτέ σε κανέναν.

Ωστόσο, όταν αυτό το άτομο της παρέας αντιμετωπίζει τα δικά του προβλήματα δεν είναι τόσο αποτελεσματικό με τον εαυτό του όσο με τους υπόλοιπους. Γίνεται περίτρανα η απόδειξη κι η προσωποποίηση της φράσης «στη ζωή των άλλων ψυχολόγοι, στη δική μας ψυχοπαθείς», αλλά μικρό το κακό. Κάτι θα σκεφτεί και θα τα καταφέρει.

Σίγουρα διαβάζοντας τις παραπάνω σειρές το μυαλό σου πήγε στον δικό σου ξεχωριστό ψυχολόγο κι ένιωσες για ακόμη μία φορά τυχερός που υπάρχει στη ζωή σου. Να το αγαπάς λίγο περισσότερο αυτό το άτομο, γιατί είναι σαν να αγαπάς λίγο περισσότερο τον εαυτό σου· κάθε στιγμή μιλάει και είναι εκεί μέσα από σένα για σένα.