Οι φίλοι στην καψούρα φαίνονται

Ήξερες ότι η λέξη «καψούρα» δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα του κόσμου; Δεν υπάρχει όρος ταυτόσημος με την καψούρα που να αποδίδει ακριβώς την έννοια της λέξης. Μα εδώ καλά καλά ούτε εμείς μπορούμε να της δώσουμε την απόλυτη σημασία. Καψούρα είναι πιθανόν δυο μάτια που τα κοιτάς και λιώνεις, είναι ένας άνθρωπος που πονάει γιατί δε συναντά την αμοιβαιότητα. Είναι ο έρωτας παραμορφωμένος. Είναι η τρέλα, το πάθος, η ένταση που είναι αδύνατον να ειπωθούν και να περιγραφούν με λόγια. Είναι δύσκολο να ‘σαι καψούρης. Και στα δύσκολα ποιους θέλουμε να έχουμε πάντα δίπλα μας; Ποιοι είναι πάντα εκεί για μας; Ναι, σωστά μαντέψατε, οι φίλοι μας.

Μέσα στους άγραφους νόμους που έχουν θεσπιστεί για τη φιλία, υπάρχει κι ένας που λέει ότι ποτέ δεν εγκαταλείπουμε το φίλο μας, όταν βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Και φυσικά είναι φάση επώδυνη κι επίπονη όταν το κολλητάρι έχει φάει κόλλημα με ένα συγκεκριμένο άτομο και δε λέει να ξεκολλήσει απ’ τα πατώματα. Γιατί εκεί έχει πέσει, στα πατώματα. Το να μη βρίσκεις ανταπόκριση στον έρωτα είναι σαν να πηγαίνεις για μπάνιο στη θάλασσα το καλοκαίρι κι ενώ ξέρεις να κολυμπάς, εσύ παθαίνεις κράμπα και δεν μπορείς να κουνήσεις ούτε χέρια ούτε πόδια.

Η φάση της καψούρας  βρίσκει το φίλο σου ανήμπορο να κάνει το οτιδήποτε. Κλείνεται, μάλλον, στον εαυτό του όπως η χελώνα στο καβούκι της, δεν του παίρνεις λέξη, δεν τον ευχαριστεί τίποτα. Όλα του φαίνονται μουντά κι ανούσια κι εδώ κάπου εμφανίζεσαι εσύ. Εσύ που είσαι φίλος κι ήσουν πάντα εκεί. Στα δύσκολα και στα εύκολα, στις χαρές και στις λύπες, στις απογειώσεις, αλλά και στις πτώσεις. Ήρθε η ώρα να οπλιστείς με κουράγιο, επιμονή και υπομονή και να σταθείς σαν βράχος δίπλα του, τώρα που σε έχει ανάγκη.

Τα αυτιά σου ίσως πάρουν φωτιά απ’ το κινητό που θα είναι η προέκταση του χεριού σου αν ο κολλητός είναι μακριά. Φωτιά θα πάρουν και τα πόδια σου όταν θα σηκώνεσαι ξημερώματα να πας να τον βρεις, όταν σε ένα μήνυμά του σου έχει εξομολογηθεί πως δεν είναι καλά. Λογικά θα ακούσεις πράγματα που στα έχει πει ξανά και ξανά, αλλά εσύ οφείλεις να του δώσεις τις συμβουλές σου, σαν να μην τις έχεις μοιραστεί πριν μαζί του. Θα ακούς το όνομα που έχει στιγματίσει το φιλαράκι σου γύρω στις 678 φορές τη μέρα σε άπειρες παραλλαγές κι ιστορίες.

Αφουγκράσου αυτά που δε λέει και μείνε πίσω απ’ τις λέξεις. Βγες μαζί του, πιείτε, πόνα κι εσύ όσο μπορείς, αλλά μην τον αφήσεις μόνο του. Επίτρεψέ του να το ζήσει καθολικά και στα άκρα. Αυτό χρειάζεται. Όλοι την έχουμε περάσει αυτή τη φάση και για να την ξεπεράσεις, πρέπει να δεις την αλήθεια κατάματα.

Ίσως αυτή η αλήθεια αργήσει να φανεί, μα όταν ξεπροβάλλει τα πράγματα θα μπουν και πάλι στη θέση τους. Μέχρι τότε, όμως, όπως είπαμε. Υπομονή κι επιμονή.  Ο έρωτας, πόσο μάλλον η καψούρα, σε μεταμορφώνει σε ένα μικρό παιδί που τα θέλει και τα ζει όλα στα άκρα. Κι επειδή, όπως είπαμε, ο έρωτας δεν υπακούει σε κανόνες, αλλά η φιλία ναι, να είσαι εκεί: με το ένα χέρι να σηκώνεις το κολλητάρι σου και με το άλλο να το μουντζώνεις. Αργά η γρήγορα θα σε ευγνωμονεί και για τις μούντζες, αλλά και που δεν τον άφησες ποτέ μόνο.