Νόμιζες τον εαυτό σου θεό κι έμπειρο στις σχέσεις και δη στο αντίθετο φύλο, μέχρι που ερωτεύτηκες και κατάλαβες πόσο άσχετος είσαι. Και το τραγικό είναι η στιγμή κατά την οποία συνειδητοποιείς ότι το ταίρι σου είναι εξίσου, αν όχι περισσότερο, άσχετο με σένα. Κι εκεί αρχίζουν τα τραγελαφικά και τα αστεία -σαφώς αστεία είναι αργότερα όταν τα διηγείσαι, γιατί εκείνη τη στιγμή κάθε άλλο παρά αστεία σου φαίνονται μιας και σας βγάζουν και τους δυο εκτός εαυτού.
Πώς γίνεται δυο άνθρωποι που θέλουν ο ένας τον άλλο μέχρι αηδίας να φτάνουν σε σημείο να σκοτώνονται μόνο για να τα βρουν λίγο μετά. Σπασμωδικές κινήσεις, ανίδεοι στο πώς να μιλήσουν και να κινηθούν γύρω από τον άλλο.
Έχετε κι οι δυο τις καλύτερες των προθέσεων, κοιμάστε και ξυπνάτε ο ένας με τη σκέψη του άλλου, δε θέλετε να τους χάσετε απ’ τη ζωή σας, αλλά είναι και στιγμές που δεν τους αντέχετε επειδή σας κάνουν τη ζωή μαρτύριο -ναι, όπως τους την κάνετε κι εσείς, να λέμε και του στραβού το δίκιο.
Άσχετος ο ένας, άσχετος κι ο άλλος, υποχώρηση ελάχιστη, κατανόηση μηδενική σχεδόν, οπλίζετε κι ορμάτε κι οι δυο ταυτόχρονα. Και μετά ηρεμείτε κι οι δυο κι υπόσχεστε όσα ξέρετε πως δε θα τηρήσετε.
Το θέμα, όμως, είναι ότι κανένας απ’ τους δυο δε θα φύγει ποτέ. Θα το παλεύετε και θα το παλεύετε μέχρι να πετύχει γιατί έχετε βρει τον άνθρωπό σας κι όσο κ αν θες να της φέρεις το ποδήλατο στο κεφάλι κι όσο κ αν θες να του τη σπάσεις, είναι αυτό το κάτι που σας έχει μαγνητίσει και θα σας κάνει να γυρνάτε. Άλλοι το λένε μαλακία στον εγκέφαλο, άλλοι το λένε έρωτα. Επιλέγω το δεύτερο.
Η ασχετοσύνη στις σχέσεις είναι ό,τι πιο αγνό, γλυκό και τρυφερό υπάρχει στον κόσμο μετά τα μωρά. Στην ουσία γίνεσαι μωρό. Κάνεις πράγματα προσπαθώντας να μην καρφωθείς, έτσι απλώς για να ελέγξεις αν ο άλλος νοιάζεται ακόμη για σένα, προσποιείσαι ότι δε σε έχουν πειράξει πράγματα που προφανώς σε ενόχλησαν και το κυριότερο, θεωρείς ότι ο άλλος δεν κατάλαβε τι κάνεις, ενώ τα έχει πάρει όλα γραμμή.
Αντιλαμβάνεσαι ότι έχεις ερωτευτεί και σκέφτεσαι ότι σε βρήκε μπελάς, σαν να έχεις αρπάξει καμιά σοβαρή αρρώστια και πρέπει να πάρεις αντιβίωση για να φύγει από πάνω σου. Αν είσαι, δε, κι άτομο που έμαθε να λειτουργεί καθαρά και μόνο με λογική, καλά ξεμπερδέματα.
Στον έρωτα δε χωράει λογική κι όσο πας να τη χωρέσεις, τόσο κάτι θα σφηνώνει στη μέση, κάτι που δε θα σου ταιριάζει στη θεωρία και θα σου το χαλά. Ο έρωτας είναι συναίσθημα κι όσο το αντιλαμβάνεσαι, τόσο του αντιστέκεσαι, διότι δεν έμαθες να είσαι έρμαιο των συναισθημάτων, διότι φοβάσαι ότι θα παλαβώσεις.
Όσο άσχετος κι αν είσαι, το αντιλαμβάνεσαι τη στιγμή που θα ακούσεις τον άλλο σπασμένο εξαιτίας σου και θα σου κοπούν τα ποδιά, τη στιγμή που θα σου πει ότι αρρώστησε και θα γίνει ένας μίνι πανικός μέσα στο κεφάλι σου, τη στιγμή που θα μπεις να ψάξεις τα συμπτώματα μην είναι τίποτα πιο σοβαρό από αυτό που σου είπε.
Όταν δυο άσχετοι στις σχέσεις ερωτεύονται, τα δίνουν όλα για όλα. Και μετά τρομάζουν και μαζεύονται. Κι όσο ο ένας μαζεύεται, τόσο ο άλλος πανικοβάλλεται και δρα σπασμωδικά κι όταν πια κουραστεί, αφού οι προσπάθειές του δεν έχουν αποτέλεσμα, σταματά. Έλα, όμως, που μετά πανικοβάλλεται ο άλλος κι αντιστρέφονται οι ρόλοι.
Κι εκεί ορίζεται η εξέλιξη. Διότι αν δυο τέτοιοι άνθρωποι μπορέσουν μετά απ’ τον πανικό να ισορροπήσουν, θα είναι μαζί για πάντα γιατί μαζί ανακάλυψαν τον έρωτα. Αν όμως, επιτρέψουν στον εγωισμό και τη λογική να κυριαρχήσουν, είναι καταδικασμένοι για πάντα. Διότι πλέον θα έχουν δοκιμάσει τον έρωτα και θα τον αποφεύγουν σαν τη χολέρα και μια ζωή άσχετοι θα παραμείνουν.
Δεν είναι η ευκολότερη των περιπτώσεων σαφώς, αλλά είναι η ομορφότερη. Διότι ένας άνθρωπος που έχει να δώσει όλο του το είναι, μπορεί να σου δώσει κι όλη του την καρδιά κι είτε το κάνει αμέσως είτε αργήσει λίγο, όταν το κάνει, θα ξέρεις ότι είναι παντοτινό κι αληθινό.
Συντάκτης: Γεωργία Ευστρατίου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
