Είναι κάτι στιγμές μέσα στη ζωή μας που όλα φαίνονται να πηγαίνουν κατά διαόλου και η μια κατρακύλα υποδέχεται την άλλη. Νομίζεις ότι έχεις πιάσει πάτο μόνο για να αντιληφθείς λίγο μετά ότι δεν ήταν ο πάτος, αλλά ένα παραπέτασμα στο οποίο σκάλωσες να ξαποστάσεις πριν γλιστρήσεις πιο κάτω. Οικονομικά, προσωπικά, επαγγελματικά κι ερωτικά πάνε απ’ το κακό στο χειρότερο, έχεις απομονωθεί από φίλους και γνωστούς, δε σε νοιάζει τίποτα και κανένας, χλευάζεις τα πάντα και το μόνο παρήγορο είναι το πάπλωμα που σε πλακώνει τελευταία και το κρεβάτι σου στο οποίο κουλουριάζεσαι και θες να κοιμάσαι με τις ώρες.
Και ξαφνικά σκάει μύτη σαν από μηχανής θεός. Ο άνθρωπος εκείνος που βρίσκει τον τρόπο να τρυπώσει απ’ τις χαραμάδες που έχεις αφήσει ανοιχτές. Σε προσεγγίζει εντελώς φιλικά και διακριτικά θέλοντας να σε βοηθήσει με όποιο τρόπο μπορεί. Ίσως να έχει αναγνωρίσει ένα μέρος του παλιού του εαυτού σε σένα, ίσως η στάση σου να τον προβλημάτισε, ίσως χίλια δυο. Το θέμα είναι ότι σε προσεγγίζει σαν σωτήρας χωρίς πονηρούς σκοπούς κι ατάκες.
Όσο όμως αυτός προσπαθεί να σε «φτιάξει», τόσο εσύ βλέπεις την αλτρουιστική κι ανιδιοτελή του φύση και τόσο πιο πολύ του ανοίγεσαι. Φτάνετε σε σημείο να μοιράζεστε τα πάντα μεταξύ σας και να γίνετε αυτοκολλητάκια. Κάνετε τη μέρα νύχτα και τη νύχτα μέρα και ζείτε πλέον σε ένα δικό σας κόσμο όπου μόνο οι δυο σας υπάρχετε.
Αλληλοσυμπληρώνεστε και τη βρίσκετε. Κι έρχεται η ώρα εκείνη που νιώθεις ότι όλο αυτό έχει ξεφύγει απ’ τη σφαίρα του φιλικού. Τον άνθρωπο αυτό που μπήκε στη ζωή σου και σε αποδέχτηκε έτσι μπερδεμένο και πεσμένο όπως είσαι, τον έχεις ερωτευτεί και το πιο όμορφο είναι ότι τα αισθήματά σας είναι αμοιβαία.
Είναι ο άνθρωπος που σου έδειχνε σεβασμό και κατανόηση και σε έπαιρνε απ’ το χέρι να ανέβεις ένα βήμα τη φορά. Κάθε σου επιτυχία ήταν και δικιά του και το είχε κάνει αυτοσκοπό του να σε δει να ανεβαίνεις. Ήρθε στα χειρότερά σου κι έγινε το καλύτερό σου. Έγινες το καλύτερό του και τώρα ζείτε το παραμύθι.
Άνθρωποι αληθινοί, δυναμικοί κι αθόρυβοι. Σου έδωσαν δύναμη, σε απογείωσαν και τώρα τους απογειώνεις κι εσύ. Δεν ένιωσαν την ανάγκη να εκμεταλλευτούν την αδυναμία σου, ίσα-ίσα που ήθελαν να σε φυλάξουν απ’ τα κακά του κόσμου, που όντας ευάλωτος δεν μπορούσες να δεις. Σε κάθε λάθος σου κίνηση κουνούσαν το κεφάλι επικριτικά κι αυστηρά και σε ξαναέβαζαν στο δρόμο για τον στόχο σου.
Έγιναν σύντροφοι ζωής και ξέρεις ότι πάνω τους μπορείς να βασιστείς κι ανυπομονείς για τη στιγμή εκείνη που θα είσαι κι εσύ σε θέση να ανταποδώσεις τα όσα σου προσέφεραν. Ανυπομονείς, θες να σταθείς αντάξιός τους, θες να τους δείξεις ότι δε μασάς και στα δικά τους δύσκολα θα γίνεις εσύ το δεκανίκι για όσο χρειαστεί.
Αν μετανιώσεις ποτέ για κάτι στη μεταξύ σας σχέση, θα είναι για την καχυποψία με την οποία τους αντιμετώπισες στην αρχή της γνωριμίας σας. Ήρθαν στην πιο ακατάλληλη, ίσως, φάση της ζωής σου και σου έδωσαν θέληση και πυγμή.
Έγιναν ό,τι πιο όμορφο σου έχει συμβεί εδώ και καιρό και μαζί με αυτούς ήρθαν άλλα τόσα καλά. Λες κι όλα άρχισαν να φτιάχνουν μαγικά. Σου έφτιαξαν την ψυχολογία και βρήκες τη δύναμη να κυνηγήσεις όλα όσα παράτησες, μπόρεσες να βάλεις τα πράγματα κάτω, να ξεμπερδέψεις το κουβάρι και να βρεις την αρχή του νήματος.
Κοντά τους έπαψες να στρουθοκαμηλίζεις κι άρχισες να βρίσκεις του ρυθμούς σου. Τα έβλεπες όλα λίγο πιο φωτεινά και θετικά κι ανάμεσα σε όλα αυτά ήταν ο άνθρωπός σου. Η αιτία κι η πηγή των τόσων καλών.
Οι στιγμές αγάπης και χαράς κοντά τους, η ξεγνοιασιά που σου προκαλούσαν, η ασφάλεια ήταν ό,τι πιο αληθινό και καλό έχεις ζήσει. Σου τάζουν τον ουρανό με τ’ άστρα και στον φέρνουν κιόλας. Τα λόγια τους στηρίζονται μονίμως σε πράξεις και πολλές φορές κάνουν και πολύ περισσότερα από όσα λένε.
Ήρθαν αυτοί κι όλα πήραν το δρόμο τους. Σαν ευχή σε πεφταστέρι. Και τώρα όχι μόνο βλέπεις τη ζωή σου να επανέρχεται εκεί που ήταν, αλλά έχεις και μια αγκαλιά μέσα στην οποία θα χωθείς για να τα μοιραστείς όλα αυτά, για να γκρινιάξεις, να κλάψεις και να κάνεις όνειρα.
Έχεις τη μαγεία και το όνειρο μέσα στα χέρια σου και δεν υπάρχει τίποτα άλλο που να θες να ζητήσεις. Είσαι ξαφνικά πλήρης κι η αιτία είναι ο άνθρωπος εκείνος που ήρθε απ’ το πουθενά κι έκανε το θλιμμένο σου μουτράκι να λάμψει και να πάρει χρώμα. Κράτα τον σφιχτά και πρόσεχε τον με όλο σου το είναι. Τέτοιοι άνθρωποι σπανίζουν.
Συντάκτης: Γεωργία Ευστρατίου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
