Φταίω που σε έδιωξα

Το ξέρεις ότι μια μέρα πάει που έφυγες και σπαράζει κυριολεκτικά η καρδιά μου; Θα μου πεις υπερβάλλω κι όμως όχι. Δεν έχω όρεξη ούτε να φάω, ούτε να πιω, ούτε καν να ζήσω και να κάνω τα απολύτως απαραίτητα.

Είχες κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου ουκ ολίγες φορές, αλλά αναλωνόμουν στα δικά μου προσωπικά και άφηνα εσένα μονίμως στην απέξω να σκέφτεσαι και να πιστεύεις τα χειρότερα. Κι όσο κι αν οι σκέψεις απέχουν έτη φωτός από την πραγματικότητα, δεν μπορώ να σε κατηγορήσω που τις έχεις. Δεν είχες γνώση και δε σε άφησα ποτέ να μπεις στο κεφάλι μου και να καταλάβεις τι γίνεται εκεί μέσα.

Σου ανοίχτηκα κάποια στιγμή, αλλά να μου πεις τι να το κάνεις όταν πια το δικό σου μυαλό έχει γεμίσει με αμφιβολίες κι ασχήμια; Όλα τα όμορφα, κάθε σου κόπος και προσπάθεια, κάθε πάλη να με κερδίσεις αντικαταστάθηκαν από καχυποψία και αμυντικότητα.

Τη στιγμή που αποφάσισα να δοθώ, οπισθοχώρησες. Κάθε άνθρωπος έχει τα όριά του κι εγώ έπρεπε να σε φτάσω στα δικά σου πριν μπορέσω να σε εμπιστευθώ. Καθετί αρνητικό και τρομακτικό από το παρελθόν ξύπνησε μαζί με τα συναισθήματά μου για σένα και λένε πως αυτό που σκεφτόμαστε το προκαλούμε στο τέλος.

Όσο φοβόμουν μην τυχόν φύγεις, μην ήθελες απλώς να εκμεταλλευτείς, τόσο σε απομάκρυνα με τη στάση μου. Ήθελα αιτιολόγηση για ό,τι μου προσέφερες, σε κούρασα. Το βλέπω. Ήθελα να μην είμαι πολύ διαθέσιμη, να μη φαίνεται ότι τρέχω ξωπίσω σου, να μη φανερώσω όσα νιώθω, να σε κάνω να με κυνηγήσεις κι ας με είχες από την πρώτη στιγμή, να μην είμαι το αθώο κοριτσάκι, αλλά η δυναμική γυναίκα. Προσπάθησα να γίνω όλα όσα δεν είμαι διότι αυτά προστάζουν οι κανόνες.

Δε σταμάτησα να δω ότι πας κόντρα τους. Τον αληθινό εαυτό μου ήθελες, τον τρελό και παλαβό για σένα που θα σου το έδειχνε κάθε ώρα κι στιγμή  χωρίς ενδοιασμούς και πρέπει. Μόνο όταν ένιωσα ότι σε χάνω βγήκε στην επιφάνεια. Απελπισμένη προσπάθεια να σου δείξω ποια είμαι πραγματικά, παταγώδης αποτυχία.

Όσο περισσότερο εκδηλωνόμουν, τόσο περισσότερο σε θύμωνα και σε πλήγωνα. Γιατί τώρα, γιατί όχι από την αρχή; Τι μεσολάβησε κι έκανα στροφή 180 μοιρών; Μην αυτό που μονοπωλούσε το ενδιαφέρον μου χάθηκε ξαφνικά και ξέμεινα με σένα;

Μα, στην αρχή ανησυχούσα. Φοβόμουν. Ήθελα να βεβαιωθώ ότι δεν είσαι μόνο λόγια ενώ δεν έκανα βήμα για να στοιχειώσω τα δικά μου. Κι όσο εσύ έκανες τα λόγια σου πράξη, τόσο εγώ απολάμβανα τους καρπούς χωρίς να κινούμαι προς το μέρος σου. Ίσα-ίσα που δοκίμαζα τις αντοχές και τα όριά σου.

Όσο εσύ έμενες ξύπνιος να με βλέπεις να κοιμάμαι μη δω πάλι εφιάλτη και τρομάξω, τόσο εγώ αντιδρούσα με νεύρα στα παράπονά σου. Επιεικώς απαράδεκτη. Και τώρα πώς σου δίνω να καταλάβεις ότι είσαι τα πάντα για μένα; Πώς να σε κάνω να νιώσεις ότι δεν είσαι απλά η καβάντζα μου, αλλά ο ένας και μοναδικός μου; Ποτέ δεν υπήρξες καβάντζα.

Από την αρχή της γνωριμίας μας δικιά σου ήμουν. Από την αρχή της γνωριμίας μας μπόρεσες να με ξεκλειδώσεις με τρόπους που κανένας δεν μπόρεσε όσο κι αν προσπάθησε. Εσύ το έκανες χωρίς να προσπαθήσεις καν. Άνοιγα το στόμα μου και μοιραζόμουν μαζί σου τα πάντα. Από τα πιο τρομαχτικά και ντροπιαστικά μέχρι τις πιο κρυφές επιθυμίες και τα τρελά όνειρα.

Τι να το κάνεις μου έλεγες όταν είναι μόνο λόγια αλλά από πράξεις μηδέν; Και τι να πω κι εγώ που αυτής της σχολής είμαι, αλλά ήθελα να το παίξω μεγάλη και τρανή; Τι να το κάνεις που όταν επιτέλους έκανα το καθετί που είπα πράξη; Η ψυχή σου είχε δηλητηριαστεί από όλα τα άσχημά μου. Τι να το κάνω κι εγώ που ο άνθρωπός μου δεν είναι πια δικός μου, αλλά θέλει να είναι άλλη μια φιγούρα στο πλήθος;

Σε ποια γλώσσα και με ποια χειρονομία να το πω και να στο δείξω ότι σε θέλω εδώ απλά επειδή; Να σε βλέπω καλά, να σε βλέπω να γελάς, να χώνομαι στην αγκαλιά σου και να χαιρόμαστε παρέα τη βροχή όπως τις προάλλες. Θυμάσαι; Ένα φλυντζάνι καφέ, μαξιλάρια στο πάτωμα, εγώ ακουμπισμένη πάνω σου και να κοιτάμε έξω. Ήμασταν οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι στον κόσμο. Κάναμε ο ένας τον άλλο να νιώθει έτσι. Το θυμάσαι;

Ξέρω ότι η ζωή είναι μικρή. Και ξέρω ότι άνθρωποι σαν εσένα έρχονται μια φορά, ίσως και καμιά. Ξέρεις κι εσύ ότι πείσματα σαν τα δικά μου σπάνια θα βρεις κι αν μπορώ να σου υποσχεθώ κάτι είναι ότι τόσο πεισματικά θα σε θέλω και θα σ’αγαπώ μέχρι να με βαρεθείς.

Φτάνει να μου πεις το ναι. Θα το κάνεις;