Μεγαλώνοντας παύεις να πιστεύεις στα happy ends

Τον κοιτάς, σε κοιτά και τίποτα. Δυο άνθρωποι που αγαπήθηκαν τόσο πολύ, που πέρασαν απ’ τα χίλια ζόρια για να είναι μαζί απλά αποφάσισαν να χωρίσουν. Ξεθώριασαν οι στιγμές τους στον χρόνο και ξέφτισε η αγάπη τους. Δεν ξέρουν πώς να τη φτιάξουν.

Δεν είναι ταινία η ζωή για να έχει αίσιο τέλος ο έρωτας. Δεν είναι σενάριο και τα λόγια δεν είναι έτοιμα και καλά προβαρισμένα. Είναι αυτοσχεδιασμός. Είναι ό,τι φέρει η ώρα. Κι όσο περισσότερο μεγαλώνεις, τόσο πιο εμφανές γίνεται και τόσο λιγότερο πιστεύεις στο ευτυχισμένο τέλος και το για πάντα μαζί. Δεν παύεις να ελπίζεις, αλλά δεν το έχεις δεδομένο, σου φαίνεται σχεδόν απίθανο.

Θυμάσαι τότε που πιτσιρίκι έβλεπες όλες εκείνες τις ρομαντικές ταινίες κι ένιωθες ότι είναι εύκολο πράγμα ο έρωτας. Δυο άνθρωποι που συναντιούνται, έχουν αμοιβαία χημεία μεταξύ τους, κάποιοι προσπαθούν να τους χωρίσουν, αλλά η αγάπη τους υπερνικά κάθε εμπόδιο και καταλήγουν τελικά μαζί.

Πρέπει να μεγαλώσεις για να καταλάβεις ότι δεν έπρεπε να δώσεις βάση μόνο στους πρωταγωνιστές. Έπρεπε να πρόσεχες και τους κομπάρσους. Εκείνους που, παρ’ όλο που αγαπούσαν, δεν έβρισκαν ανταπόδοση και δεν κατέληγαν να φεύγουν ευτυχισμένοι για το μήνα του μέλιτος.

Αφού μπεις στο παιχνίδι συνειδητοποιείς ότι θα παίζεις περισσότερο σαν κομπάρσος παρά σαν πρωταγωνιστής. Κι ακόμη κι αν πάρεις τον πρωταγωνιστικό ρόλο για λίγο πρέπει να είσαι πολύ προσεχτικός με την ερμηνεία σου, αλλιώς κάποιος άλλος θα τον αρπάξει μέσα απ’ τα χέρια σου και μαζί με τον ρόλο χάνεις και τον συμπρωταγωνιστή σου. Συνεχίζεις στη ζωή του σαν κομπάρσος πια. Ένα άτομο το με το οποίο αντάλλαξες δυο κουβέντες στη σκηνή της ζωής.

Δεν το καταλαβαίνεις και δε νιώθεις την αλλαγή που γίνεται μέσα σου μέχρι την επόμενη φορά που, πληγωμένος και χωρισμένος πια, θα πέσεις πάνω σε μια ρομαντική ταινία. Την πρώτη φορά θα πεις ότι ίσως είναι κάπως υπερβολική κι εύκολη η πλοκή. Όσο ο καιρός περνά κι οι απογοητεύσεις διαδέχονται η μια την άλλη, οι αντιδράσεις σου εντείνονται κι αυτό που κάποτε θεωρούσες ρομαντικό και γλυκό τώρα σου φαίνεται χαζό και παραπλανητικό.

Μα γιατί να σου υπαγορεύουν σε κάθε ταινία του είδους ότι ο έρωτας στο τέλος νικά, όταν αυτό είναι η εξαίρεση στον κανόνα; Δε νικά ο έρωτας, φθείρεται και χάνεται, εκτός κι αν προλάβει κι εξελιχθεί σε αγάπη, εκτός κι αν και τα δυο άτομα το θέλουν πολύ κι είναι έτοιμα να ασπαστούν την αιώνια αγάπη και τη μονογαμία κι εκτός κι αν δεν έχουν άλλα απωθημένα κι είναι έτοιμα να αναλάβουν ευθύνες. Τόσα «αν» που χάνεσαι.

Όλα έρχονται όμορφα κι αβίαστα στις ταινίες. Μια ατάκα ή μια γκριμάτσα που σπάει τον πάγο και μετά όλα είναι μαγικά. Στη ζωή τίποτα δεν είναι τόσο απλό. Κι όσο τα κολπάκια σου δεν πιάνουν και βλέπεις ότι ο άλλος όχι μόνο δεν έρχεται πιο κοντά σου, αλλά απομακρύνεται κιόλας, τόσο περισσότερο απελπίζεσαι.

Βέβαια, αν η ιστορία σας δεν προλάβει να εξελιχθεί σε σχέση έχει καλώς. Θα κλάψεις λίγο, θα πονέσεις μέχρι να συνηθίσεις την απουσία της παρέας του ατόμου, αλλά θα το συνειδητοποιήσεις και θα το δεχτείς.

Δεν είναι τόσο απλό, όμως, όταν απ’ το πουθενά ανακαλύπτεις έναν εντελώς διαφορετικό εαυτό του ανθρώπου που θεωρούσες δικό σου, έναν εαυτό που σε πληγώνει και σε διώχνει μακριά. Και, δυστυχώς, ξέρεις πλέον καλά ότι η ζωή δεν είναι ταινία. Δε θα καταλάβει το λάθος του και θα τρέξει να σε βρει να ζητήσει συγγνώμη και να ζήσετε τελικά ευτυχισμένοι.

Οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τα λάθη τους, συνεχίζουν να είναι οι ίδιοι σε όλες τις σχέσεις τους κι ακόμη κι αν τα καταλάβουν δε θα τρέξουν να σε βρουν για να επανορθώσουν με φαντασμαγορικούς τρόπους, ούτε και θα βρεθείς ως δια μαγείας μάρτυρας σε αυτή την αλλαγή τους. Θα αποτελούν απλά το άτομο με το οποίο διασταυρώθηκαν για λίγο, ή και για πολύ, οι δρόμοι σας.

Θα συνεχίσεις, λοιπόν, να αναλώνεσαι σε σχέσεις με ημερομηνία λήξης, ελπίζοντας κρυφά σε happy ends χωρίς όμως να πιστεύεις πλέον πραγματικά σ’ αυτά. Και κάθε φορά που θα βλέπεις μια ρομαντική ταινία θα ξινίζεις τη φάτσα σου κι ας έχεις αφήσει μια μικρή φλόγα ελπίδας να σιγοκαίει μέσα σου, διότι ως γνωστόν το happy end έρχεται στο τέλος και δεν ξέρεις από πόσα κύματα πέρασαν οι χαρακτήρες της κάθε ταινίας πριν φτάσουν να συναντήσουν το δικό τους happy end.