Όλοι κρύβουμε μέσα μας μια σκοτεινή πλευρά

Είναι πράξεις και μυστικά που φοβόμαστε και ντρεπόμαστε να ξεστομίσουμε. Είναι πράγματα που κάναμε και μας έριξαν στα μάτια μας, μας μείωσαν σαν άτομα κι όμως δεν τα μετανιώνουμε. Σκληρά λόγια που είπαμε σε ανθρώπους που δεν τα άξιζαν απλά επειδή ήταν υπερβολικά καλοί για να τους κρατήσουμε στη ζωή μας. Συμπεριφορές και ξεσπάσματα που εκδηλώσαμε σε εξιλαστήρια θύματα που βρέθηκαν μπροστά μας. Κακία και μίσος αδικαιολόγητα. Γροθιές που σφίξαμε, απωθημένα και λόγια που κρατήσαμε μέχρι που δεν άντεχαν να μένουν βουβά και ξεχύθηκαν σαν χείμαρρος στον πρώτο τυχόντα που χτύπησε την τελευταία ευαίσθητη χορδή μας.

Ώρες κυκλοθυμικές που παίζεις με συναισθήματα κι ανθρώπους χωρίς να υπολογίζεις ότι όταν έπαιξαν εσένα, τσακίστηκες κι έγινες χίλια κομμάτια. Τους αγαπάς στη μοναξιά και τους διώχνεις όταν είσαι καλά ή τους διώχνεις επειδή κάποιος άλλος έδιωξε εσένα. Στιγμές που γίνεσαι πραγματικά εχθρικός κι εγωιστής και το μόνο που σε νοιάζει είναι η προσωπική σου ικανοποίηση εκείνη τη στιγμή κι ας ξέρεις ότι κάτι τέτοιο πάει ενάντια στους ηθικούς φραγμούς και το χαρακτήρα σου.

Ο άγγελος μέσα σου αρχίζει να ματώνει και να μετατρέπεται σε διάβολο. Σε πληγώνει και σε θίγει ένας και τα βγάζεις σε άλλους χίλιους, πάντοτε πιο αδύναμούς σου. Είσαι πολύ δειλός για να τα βάλεις με τους δυνατούς, διότι εκείνοι θα θέλουν να παλέψουν πίσω. Ο αδύναμος προσφέρεται, είναι ο ιδανικός σάκος του μποξ για σένα. Θα πεις πολλά, θα βγάλεις την κακία και την πικρία που μαζευόταν τόσο καιρό μέσα σου και δε θα δεχτείς αντίσταση. Ο αδύναμος δε θα αντιμιλήσει ούτε και θα σε πληγώσει.

Έρχονται στιγμές που ανατρέχεις σε περασμένες και τελειωμένες καταστάσεις και σκέφτεσαι πώς θα μπορούσες να χειριστείς τα πράγματα αλλιώς για να δικαιωθείς, αλλά δεν το έκανες και το μέσα σου βράζει από οργή και θυμό. Φτιάχνεις σενάρια και ξαναζείς καταστάσεις δίνοντας στον εαυτό σου τη δυνατότητα, έστω και στη σφαίρα της φαντασίας, να δράσει διαφορετικά, να ρίξει την μπουνιά αντί να σκύψει το κεφάλι και να φύγει όταν σε προσέβαλαν ή να φωνάξει και να βρίσει αντί να συγκατανεύσει σε κάτι που δεν έπρεπε. Παίρνεις μια τέτοια ευχαρίστηση και μόνο στην ιδέα του τρομάζεις κι ο ίδιος.

Είναι και βαθιές πληγές που έχεις κλείσει όπως-όπως και κάθε που στις ξύνουν πονάνε μέχρι το μεδούλι και σε μετατρέπουν από γλυκό παιδί σε τέρας μέσα σε δευτερόλεπτα. Το βλέμμα σου σκοτεινιάζει χωρίς προειδοποίηση και η όμορφή σου φύση καταλαμβάνεται από μια όψη αλλιώτικη και αποκρουστική. Παίρνεις επιθετική στάση και το χαμόγελο διαδέχεται η ειρωνεία κι η οργή.

Δεν είσαι εσύ αυτός κι όμως είσαι. Είναι μια όψη του χαρακτήρα σου που δεν έχεις κατανοήσει, ούτε κι αποδεχτεί πλήρως, αλλά υπάρχει. Είναι εκεί σε κάθε άσχημη σου σκέψη και ξυπνά σε δύσκολες πτυχές της ζωής σου.

Ξέρεις, είναι σαν το κουτί της Πανδώρας. Δε θες να το ανοίξεις, ξέρεις ότι δεν πρέπει. Το έχεις καλά κλειστό και σφραγισμένο. Προειδοποιείς και τους άλλους για τα χίλια μύρια που θα ξεπεταχτούν από μέσα εάν ανοιχτεί, αλλά είναι κι άνθρωποι που σαν άλλες Πανδώρες θέλουν από μόνοι τους να δουν τι κρύβεται στα μπουντρούμια της ψυχής σου. Σαν να θέλουν να ξυπνήσουν τον χειρότερο εαυτό σου για να σε πείσουν ότι δεν είσαι τόσο καλός όσο νομίζεις, να σου δείξουν την κακία που έχεις μέσα σου. Ανοίγουν, λοιπόν, το κουτί και παρατηρούν τις συνέπειες και τις κακές δυνάμεις που απελευθέρωσαν να μαίνονται μέχρι να μπορέσεις να τις καταλαγιάσεις και πάλι.

Είναι εκατομμύρια πράγματα αυτά που κρύβουμε μέσα μας και μας κάνουν να αγριεύουμε. Είναι όλοι οι πόνοι κι οι απώλειες που υποστήκαμε, η κοροϊδία, τα ψέματα, η εκμετάλλευση δημιουργούν άγριες κι επιθετικές άμυνες. Σκοτεινιάζουν ένα κομμάτι του είναι μας που επιλέγουμε να κρατήσουμε καλά κρυμμένο.

Μέχρι τη στιγμή που η φουρτούνα σηκώνεται και παρασύρει τα πάντα στο πέρασμά της πριν κατευνάσει και συνεχίσει το διάβα της. Είναι η πλευρά αυτή για την οποία ντρεπόμαστε κι είμαστε ταυτόχρονα και κρυφά περήφανοι. Διότι είναι αυτή που μας δείχνει όλα όσα μπορέσαμε να ξεπεράσουμε κι ας άφησαν και καμιά πληγή ανοιχτή.