Όταν αγαπάς προσέχεις κάθε λεπτομέρεια

Είναι πολλά τα πράγματα εκείνα που θα προσέξεις στον άλλο όταν φτάσεις και τον αγαπήσεις. Πράγματα που κανείς άλλος δεν ξέρει και δεν τον ένοιαξε να τα μάθει. Σαν τις άνετες σιωπές. Οι στιγμές εκείνες κατά τις οποίες κάθεσαι με τον άλλο και παρ’ όλο που δε μιλάτε δε σας νοιάζει και δε νιώθετε άβολα ή περίεργα. Μπορείς να καταλάβεις και να διαβάσεις πέρα απ’ την ησυχία του, απλά επειδή ενδιαφέρθηκες να διαβάσεις το βιβλίο της ζωής του καθώς αυτό ξετυλιγόταν μπροστά σου.

Με ένα βλέμμα που θα σου ρίξει, ξέρεις τι σκέφτεται. Σαν ουρανός που μπορείς να δεις πότε φέρνει μπόρα και πότε λιακάδες. Σαν αγαπήσεις, όλα είναι πιο ξεκάθαρα κι ακόμη κι η πιο μικρή λεπτομέρεια στα μάτια σου είναι σημαντική. Μελετάς και γνωρίζεις το καθετί στο κορμί του άλλου και φτιάχνεις το δικό σου χάρτη.

Έχεις προσέξει εκείνη τη μικρή ουλή που κρύβεται  πίσω απ’ το δεξί του αυτί και γνωρίζεις την ιστορία της, όπως έχεις δε και την ελίτσα ανάμεσα στο δείχτη και τον αντίχειρα που κληρονόμησε απ’ τη μαμά και που περνάει από γενιά σε γενιά. Πολλές φορές είναι πράγματα τα οποία ούτε το ίδιο το άτομο του ενδιαφέροντός σου δε θυμόταν ότι υπάρχουν εκεί. Εσύ, όμως, τα βλέπεις και τα ερωτεύεσαι.

Ό,τι κι αν είναι κι όπως κι αν προκλήθηκαν δε θα τα άλλαζες με τίποτα. Είναι αυτά που κάνουν τον άνθρωπό σου ξεχωριστό. Είναι αυτά που τον κάνουν τον άνθρωπό σου. Είναι όλα τα μικρά χαρακτηριστικά που σου πήρε καιρό να ανακαλύψεις κι είναι κι ο λόγος που ξέρει ότι η αγάπη σου είναι εκεί.

Διαβάζεις το κάθε γέλιο, χαμόγελο και συνοφρύωμα και μπορείς να δεις τα συναισθήματα που κρύβονται πίσω από αυτά. Γνωρίζεις πότε γελά για να πνίξει τα δάκρυα, πότε νιώθει αδικημένος και πότε είναι πραγματικά χαρούμενος κι ενθουσιασμένος κι ας μη λες τίποτα.

Το έχεις μελετήσει καλά το ταίρι σου κι όσο κι αν προσπαθεί να σου κρυφτεί, δεν μπορεί και του τη σπάει αυτό. Κι άλλο τόσο σ’ αγαπάει και χαίρεται για τον ίδιο λόγο. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη και πιο τρανή απόδειξη αγάπης από το να αφιερώνει ο άλλος χρόνο παρατηρώντας και μελετώντας το είναι σου.

Το κενό βλέμμα που παίρνεις όταν ο άλλος σε έχει θίξει για να μην αρχίσεις να βρίζεις, ο τρόπος που τρίβεις τα μάτια σου όταν συγκινηθείς για να μην αφήσεις τα δάκρυα να κυλήσουν, όλα τα προσέχει. Ίσως δε μιλάει και σε αφήνει να νομίζεις ότι κρύβεσαι, αλλά σε ανύποπτο χρόνο σου το εξομολογείται κι εσύ τα χάνεις που κάποιος σε ξέρει τόσο καλά.

Ξέρει το μέσα σου και το έξω σου σαν την παλάμη του χεριού του. Και τρέμεις διότι όσο εύκολα σου θεραπεύει τη ψυχή, τόσο εύκολα μπορεί και να σου τη διαλύσει. Ξέρει ακριβώς τι να πει για να σε ρίξει, ακριβώς επειδή σε έχει μάθει τόσο καλά. Ξέρει ότι όταν σουφρώνεις τα χείλη και κάνεις πως σκέφτεσαι δεν είναι επειδή όντως σκέφτεσαι, απλά δαγκώνεσαι για να μην εκφράσεις τη διαφωνία και τη δυσαρέσκειά σου για το εκάστοτε θέμα.

Ξέρει πότε κλαις για το εμφανές και πότε κλαις με αφορμή το εμφανές. Έχει δει τη δύναμη που κρύβεις στην καρδιά σου κι έχει ξεκλειδώσει όλα σου τα συναισθήματα. Σου επέτρεψε να αφεθείς με τέτοιο τρόπο που κοντά του ένιωσες ασφάλεια και το έκανες. Σ’ έχει δει στα χειρότερά σου κι όμως δεν το έβαλε στα πόδια.

Όσο εσύ ειρωνευόσουν και προκαλούσες για να τον κάνεις να φύγει, το άτομο αυτό σε ανακάλυπτε και σου έδειχνε ότι δεν είναι σαν τους πολλούς. Δεν το τρόμαζε η συμπεριφορά σου. Αντιθέτως. Του έδινε να καταλάβει πολλά για σένα. Είδε την αλήθεια πίσω από την έχθρα σου. Είδε τον πόνο που κρυβόταν και τον έδιωξε.

Στην τελική, όπως μου είπαν κάποτε, πραγματικό μαγκάκι είναι ο άνθρωπος εκείνος που θα στεγνώσει τα δάκρυα της καρδιάς σου μια και καλή. Κι όταν το ταίρι σου σε μαθαίνει τόσο καλά και παλεύει για να διώξει τους δαίμονές σου, ξέρεις ότι δεν το κάνει με σκοπό να τους επαναφέρει, αλλά για να τους κρατήσει καλά κρυμμένους εκεί που τους έχει κλειδώσει.