Χαιρόμαστε τις επιτυχίες όσων αγαπάμε σαν δικές μας

Ισχυρίζεσαι ότι αγαπάς τον άνθρωπό σου κι ότι θα έκανες τα πάντα για τον δεις χαρούμενο κι ευτυχισμένο. Θες το καλό του, αλλά δεν παραδέχεσαι ότι τις πλείστες φορές δε θες αυτό το καλό να είναι καλύτερο απ’ το δικό σου. Βλέπεις, η αγάπη στις μέρες μας είναι όρος παρεξηγημένος κι χιλιοειπωμένος. Πετάς ένα «σ’ αγαπώ» και στα δύσκολα δίνεις στον άλλο κλοτσιά και τον αφήνεις να παλέψει μόνος του να βγει απ’ το βούρκο. Στις, δε, χαρές του ψάχνεις τρόπο να μειώσεις αυτό που βιώνει και να ρίξεις την αξία του γεγονότος στα μάτια του.

Δε θέλω να σε πληγώσω, πουλάκι μου, αλλά αυτό δεν είναι αγάπη. Δεν είναι καν έρωτας. Αν αγαπάς τον άλλο δεν τον τραβάς πίσω. Τον ωθείς μπροστά και τρέχεις να τον φτάσεις. Όταν αγαπάς χαίρεσαι και στεναχωριέσαι ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που θα χαιρόσουν ή θα στεναχωριόσουν αν το όλο θέμα αφορούσε εσένα. Και το κυριότερο είναι ότι δεν το επιδιώκεις καν. Αν αγαπάς, η χαρά κι ο πόνος για τα όσα βιώνει ο άνθρωπός σου έρχονται αβίαστα.

Αγάπη πάει να πει στηρίζω τον άλλο όταν με χρειάζεται και στηρίζομαι πάνω του όταν τον χρειάζομαι. Είναι ένας κοινός αγώνας κατά τον οποίο δεν είστε αντίπαλοι ούτε εχθροί. Σύμμαχοι είστε και παλεύετε παρέα για να ανεβείτε. Και κάθε που ο ένας το πετυχαίνει, ο άλλος το χαίρεται με όλο του το είναι. Και σε κάθε επιτυχία, ο ένας απλώνει το χέρι στον άλλο και τον βοηθά να τον φτάσει.

Η αγάπη δεν είναι αγώνας για το ποιος θα φτάσει πιο ψηλά ούτε κόντρα για το ποιος θα πετύχει τα περισσότερα. Είναι ο θαυμασμός κι η εμπιστοσύνη που έχεις για τον άνθρωπό σου και τα όμορφα συναισθήματα που σε κατακλύζουν όταν τον βλέπεις να απογειώνεται, είτε η αιτία είσαι εσύ είτε κάτι άλλο.

Κι όμως είναι φορές που το ξεχνάς αυτό κι όταν τον βλέπεις να πετά, τον προσγειώνεις ανώμαλα. Αντί να χαρείς, στεναχωριέσαι που εσύ δεν πέτυχες όσα εκείνος κι ας έχεις πετύχει τόσα άλλα που εκείνος ακόμη δεν μπόρεσε. Είναι ο άνθρωπός σου. Το άτομο το οποίο εμπιστεύεσαι περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο σε αυτό τον κόσμο, το άτομο στο οποίο εμπιστεύθηκες την καρδιά σου κι όμως επιλέγεις να αγνοείς το γεγονός και να αφήνεις τη ζήλια πολλές φορές να κάνει παιχνίδι.

Αν αγαπάς τον άνθρωπό σου, όπως λες, φαίνεται σε καθετί που κάνεις. Κι αν κάτι κάνεις λάθος, παλεύεις μέχρι να το πετύχεις σωστά. Το δείχνεις έμπρακτα σε κάθε σου κίνηση και κάθε σου βλέμμα. Νιώθεις περηφάνια που τον έχεις δίπλα σου και φουσκώνεις με κάθε το κατόρθωμα σαν να ήτανε δικό σου. Ευχαριστιέσαι τη χαρά του και του την πολλαπλασιάζεις.

Αν αγαπάς, δε δίνεις στον άλλο λόγους να κάνει πίσω, αλλά λόγους να τολμήσει και να κυνηγήσει αυτά που θέλει κι ονειρεύεται. Δεν κοιτάς το θέμα εγωιστικά και συμφεροντολογικά, αλλά σφαιρικά. Γνωρίζεις πόσο ανάγκη το έχει αυτό το ρημάδι το ποδήλατο ή τη σωστή διατροφή ο σύντροφός σου, βοήθησέ τον να πετύχει τον στόχο του. Μην τον αποπαίρνεις.

Στην τελική, θες να είσαι περήφανος για όσα πετυχαίνει κοντά σου. Εκεί φαίνεται η δύναμή σου κι η αξία σου. Αν είναι να έχεις δίπλα σου έναν άνθρωπο μονίμως στεναχωρημένο ή νευριασμένο, κάτι κάνεις λάθος και μάλλον δε μιλάμε καν για αληθινή αγάπη. Αν απολαμβάνεις να βλέπεις τον άλλο να υποφέρει και του πουλάς ψιχουλάκια για να τον ξεγελάσεις, συγγνώμη που σου το λέω αλλά, λυπάμαι τον κακομοίρη που έπεσε στα χέρια σου.

Μόνο αν έχεις ζήσει την πραγματική αγάπη μπορείς να καταλάβεις την ικανοποίηση που λαμβάνεις ακόμη κι όταν η επιτυχία δεν είναι δικιά σου. Κερδίζει ο άνθρωπός σου, άρα κερδίζεις κι εσύ. Είστε δυο άτομα κι ένα μαζί κι ό,τι συμβεί στον ένα επηρεάζει αντίστοιχα και τον άλλο.

Αν δεν ξέρεις ν’ αγαπάς, μη βασανίζεις τον άλλο, λοιπόν, και μη λες ψεύτικα λόγια που θα χάνονται κάθε πρωί. Στήριξέ τα με τις πράξεις σου και γίνε επιτέλους ο σύντροφος που θα ήθελες να έχεις.