Ζητείται νορμάλ άνθρωπος να μας αγαπήσει

Το ‘χεις ζήσει κι εσύ, έτσι δεν είναι; Τον έρωτα εκείνο που από φανταστικός κι υπέροχος γίνεται υστερικός κι άρρωστος και μένεις να απορείς πού πήγε λάθος και πώς την πάτησες έτσι.

Γνωρίζεις έναν άνθρωπο, φλερτάρετε, περνάτε όμορφα, η χημεία μεταξύ σας δεν περιγράφεται κι ο ερωτισμός έχει χτυπήσει κόκκινο μέχρι που του βάζετε ταμπέλα και λέτε «είμαστε μαζί». Κι εκεί είναι λες κι ανοίγουν οι πύλες της κολάσεως και το σκηνικό αλλάζει τραγικά.

Ο άνθρωπος ο γλυκός, ο τρυφερός, ο ερωτιάρης, ο τέλειος κι ιδανικός γίνεται τέρας ζήλιας, καχυποψίας κι ανασφάλειας. Κάτσε,ρε φίλε, δηλαδή, θα περίμενα να τα φτιάξουμε και μετά θα έκανα το παιχνίδι μου αλλού; Σαν να μας λέτε τώρα ότι ψάχναμε καβάτζα για να κάνουμε παιχνίδι.

Και να σου που ο τέλειος έγινε ατελής και φέρνει τη συντέλεια. Σε θέλω και σε νοιάζομαι του λες εσύ, σ’ έχω κάνει κερατά ακούει αυτός. Όλα πάνω σου του φαίνονται πια στραβά κι ανάποδα κι αμφιβάλει μέχρι και το όνομά σου. Κι όσο περισσότερες αποδείξεις του δίνεις, τόσο περισσότερο σε αμφισβητεί και τόσο πιο ασφυκτικά κλείνει ο κλοιός γύρω σου.

Όλα στο μυαλό του μετρούν εναντίον σου κι η σχέση σας έχει μετατραπεί σε ριγκ στο οποίο νικά όποιος μείνει όρθιος. Τα νεύρα σου γίνονται τσατάλια κι εκείνοι μέσα στον φανταστικό τους κόσμο συνεχίζουν να δημιουργούν αβάσιμα σενάρια για όλα τα κακά που έχεις πράξει στο πρόσωπό τους.

Μια λάθος λέξη είναι αρκετή να πυροδοτήσει  νέους καβγάδες και κοντά τους αρχίζεις να χάνεις τον αυθορμητισμό και τη ζωντάνια σου. Σου λένε ότι δεν είσαι το ίδιο άτομο που γνώρισαν. Έλα, τώρα, σοβαρά;

Έναν άνθρωπο να μένει ίδιος με αυτόν που γνωρίσαμε ζητάμε. Να έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του και να ξέρει ότι για να μας έχει κερδίσει μπορεί και να μας κρατήσει. Έναν άνθρωπο που να ξέρει να αγαπά, όχι μόνο να κατακτά. Να μας αντιμετωπίζει σαν ίσο κι όμοιο, να γνωρίζει ότι το άτομο αυτό που γνώρισε και φλέρταρε θα μένει αναλλοίωτο και πιστό για όσο κρατάει η σχέση.

Έχουμε γεμίσει δήθεν ερωτύλους κι αισθηματίες που στο πρώτο ίχνος συναισθήματος πανικοβάλλονται και την κάνουν για αλλού επιρρίπτοντας όλες τις ευθύνες στον κακόμοιρο που πίστεψε στα λόγια τους. Λόγια του αέρα που χάνονται στο φως της μέρας για να επανέλθουν τα βράδια που θα νιώθουν μόνοι και θα θέλουν να ξεδώσουν.

Κι εσύ σαν καλός μαλάκας κάθεσαι και τα αποδέχεσαι επειδή πιστεύεις κάθε φορά ότι θα συνέλθουν και θα δουν ότι πραγματικά νοιάζεσαι και τους θες. Αμ, δε. Απλώς κάθονται και συλλέγουν πόντους εναντίον σου και τη στιγμή που θα είσαι πιο ευάλωτος από ποτέ θα σε σπρώξουν χωρίς ίχνος συμπόνιας και κατανόησης στον γκρεμό.

Τόλμησες να πιστέψεις στην αγάπη και τον έρωτα και πήρες την ανταπόδοση. Ίσως αυτοί που ξέρουν να αγαπάνε πραγματικά είναι τόσο σπάνιοι που είναι κρατημένοι. Ίσως και να τρόμαξαν και κρύφτηκαν εκεί που δε θα τους βρει κανείς για να τους εκμεταλλευτεί πια. Είμαστε κι εμείς, όμως, ρε παιδιά που πιστεύουμε ότι υπάρχετε και σας ψάχνουμε. Θα μας αναγνωρίσετε απ’ τα σημάδια πάνω μας. Είναι ίδια με τα δικά σας.

Έναν άνθρωπο που να κρατάει εκείνο το αρχικό φλερτ και τη σπίθα ζωντανή, χωρίς κουφά σκηνικά και παρατράγουδα ζητάμε, όχι τον ουρανό με τ’ άστρα. Έναν άνθρωπο να του δίνουμε αγάπη και να την αποδέχεται, χωρίς τρόμο και σενάρια επιστημονικής φαντασίας να παίζουν στο μυαλό του.

Δυσεύρετοι οι πρίγκιπες κι οι σταχτοπούτες σήμερα. Κι άντε να βρεις τον ιδανικό και τον αληθινό έρωτα μέσα σε τόσους κάλπικους. Γεμίζεις ενθουσιασμό τη μία στιγμή και πέφτεις στο κενό την επόμενη. Κι ο πραγματικός, ο ιδανικός για σένα πουθενά να σε αρπάξει και να σε σώσει.

Όλο σακατεύεσαι, απελπίζεσαι, πονάς και πληγώνεσαι. Σε παίζουν, σε δοκιμάζουν κι όταν πια τρομάξουν απ’ το μεταξύ σας δέσιμο τρέχουν να γλυτώσουν προφασιζόμενοι τα αίσχη που έχεις διαπράξει όσο ήσασταν μαζί – κι εσύ ρε παιδί μου, πώς τόλμησες να κοιτάξεις τον ντελιβερά στα μάτια ενώ του έλεγες να κρατήσει τα ρέστα!

Κάτσε, λοιπόν, τώρα εσύ να κοιτάς σαστισμένα καθώς φεύγουν με το κεφάλι ψηλά, θεωρώντας ότι τα είχαν κάνει όλα σωστά και τους αδίκησες.

Ναι, ξέρω. Έναν άνθρωπο να σε αγαπήσει όσο κι εσύ ψάχνεις.
Δεν είσαι μόνος.
Είμαστε πολλοί.