Άνδρες πέρασαν πολλοί, ως άνδρες έζησαν λίγοι

Δε μένει απαρατήρητος όταν μπαίνει σε μια καφετέρια. Καταλαβαίνεις ότι ξεχωρίζει απ’ το πλήθος ανδρικού πληθυσμού. Ο αέρας που έχει, η αύρα που βγάζει ή καλύτερα η δυναμική του είναι που αντιλαμβάνεσαι και τον κάνει γοητευτικό στα μάτια σου. Τον καταλαβαίνεις απ’ τον τρόπο που μιλάει, αν κι ακόμα καλύτερα, για το τι μιλάει. Πώς τοποθετείται σε έναν χώρο χωρίς αυτός να τον υποσκιάζει. Το αντίθετο, μάλιστα, συμβαίνει.

Άνδρες πέρασαν και θα περάσουν πολλοί απ’ τον κόσμο αυτόν. Ο ρόλος τους δεν έχει αλλάξει ανά τους αιώνες, παρά μόνο έχει προσαρμοστεί, τσαλακωθεί, επαναπροσδιοριστεί για να ικανοποιήσει τις εκάστοτε ανάγκες που απαιτεί η κοινωνία. Ο άντρας του σήμερα είναι ο ίδιος με αυτόν που εμπνεύστηκε ο Διονύσιος Σολωμός κι έγραψε τον «Ύμνο εις την Ελευθερία», ο ίδιος με αυτόν που είναι χαραγμένος στο μαρμάρινο επιτύμβιο για τους πεσόντες στη μάχη των Θερμοπυλών, είναι ο ίδιος, ακριβώς ο ίδιος με τον άνδρα στο κενοτάφιο του «Αγνώστου στρατιώτη» που κοσμεί την πρόσοψη της Βουλής των Ελλήνων.

Και δικαίως θα μου πεις, ότι όλα τα δεινά, οι πόλεμοι, οι καταστροφές κι όλα τα άσχημα που μας περικλείουν τη ζωή, άνδρες τα δημιούργησαν. Θα σου απαντήσω: Όχι. Όχι, σίγουρα αυτοί δεν ήταν άνδρες. Αυτοί είναι τέρατα της φύσης. Και τι κάνει κάποιον άνδρα; Τι σημαίνει, στην τελική, άνδρας;

Άνδρας πρέπει να σημαίνει ηθική. Οι πράξεις του δεν πρέπει να γίνονται προκειμένου να αποκτήσει κάτι. Πρέπει να τις κάνει γιατί αναγνωρίζει ότι αυτό είναι καθήκον του, η ορθή πράξη για όποιον βρίσκεται στην ίδια περίσταση με αυτόν. Άνδρας –και δε στέκει ετυμολογικά, αλλά θα μπορούσε– είναι σύνθετη λέξη και παράγεται απ’ το «αν + δρας». Αν δρας, είσαι άνδρας. Η απραξία κι η ουδετερότητα δεν έφεραν σχεδόν ποτέ κάποιο αποτέλεσμα.

Ένας άνδρας πρέπει να δημιουργεί, ακόμα και να οδηγεί τα γεγονότα κι όχι να είναι έρμαιο αυτών. Άνδρας είναι εκείνος που όταν σου μιλάει σε κοιτάει στα μάτια. Το βλέμμα του είναι καθαρό, διαφανές, βλέπεις μέσα του να καθρεφτίζονται όσα πιστεύει κι όσα εννοεί. Γνώριμο πάνω του είναι ο λόγος του, που τον μοιράζει έξυπνα κι υπεύθυνα και τον κρατάει με αξιοπιστία. Θα δεις ότι έχει θάρρος. Δε θα κωλώσει να βρεθεί αντιμέτωπος με κάθε φύσεως δυσκολία. Όποια απόφαση και να λάβει, θα επωμιστεί τις ευθύνες του, δε θα τρέξει μακριά τους. Οι αποφάσεις του κι οι συνέπειές τους πάνε πακέτο. Η ταυτότητά τους έχουν αίσθημα δικαιοσύνης.

Δε φοβάται αντιπάλους ή εχθρούς. Μοναδικός του αντίπαλος κι εχθρός είναι ο εαυτός του. Με αυτόν παλεύει καθημερινά για να τον μάθει, να τον αναλύσει, να τον ξεπεράσει. Γιατί μέσα από αυτή την υπέρβαση που έχει παντρευτεί για το υπόλοιπο της ζωής του, θα καταφέρει να γίνει καλύτερος άνδρας απέναντι στην κοινωνία, στη γυναίκα του, στο παιδί του, σε εσένα.

Αν μη τι άλλο, ένας άντρας δεν είναι μηχανή. Πρώτα από όλα είναι άνθρωπος. Κι ένας άνθρωπος γεμάτος συναισθήματα. Μην ακούσω ξανά ότι οι άνδρες πρέπει να κρατάνε τα συναισθήματά τους κλεισμένα μέσα τους. Τι πιο ανθρώπινο απ’ το να τα μοιράζεσαι.

Άνδρας δεν είναι αυτός που έχει κάνει σεξ με άπειρες γυναίκες ούτε αυτός που οδηγεί ακριβό αμάξι. Τα μπράτσα και τα πουκάμισα δε λένε κάτι. Είναι η ηθική κι οι αρχές που τον διέπουν, το όραμά του χτισμένο με συναισθήματα, αγάπη, αντρειοσύνη, επανάσταση, ηθική, δίνοντας αυτό που μόνο πραγματικά κατέχει. Τον εαυτό του.

Άνδρας είναι εκείνος που μοιράζει σε μια γυναίκα τα συναισθήματά του, στοργή κι αγάπη. Παρέχει ασφάλεια σε εκείνη για ένα μέλλον όπου κάθε δυσκολία θα την αντιμετωπίζει για εκείνη. Πρέπει να διαφυλάξει ότι δε θα λείψει τίποτα απ’ τη ζωή τους. Και θα μου πεις: «Δεν μπορεί να το κάνει κι αυτό μια γυναίκα;». Φυσικά και μπορεί, αλλά δεν είναι κόντρα οι σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών, αλλά συνεργασία.

Ο άνδρας δεν μπορεί να φέρει στο κόσμο ένα παιδί ούτε να παράγει γάλα για να το ταΐσει. Αυτό που μπορεί να κάνει, όμως, σε μια τέτοια περίσταση είναι να φροντίσει να μη λείψει τίποτα στην οικογένειά του και να είναι στήριγμά της, σε εκείνη και στη γαλούχηση του παιδιού, συναισθηματικά και σωματικά.

Είναι εκείνος που σε έναν κόσμο που φτιάχνεται χωρίς συναισθήματα εκτός απ’ το φόβο και την οργή, σε έναν κόσμο άδηλο που του λένε όλοι «δεν μπορείς», «δεν αξίζει να προσπαθήσεις», «δεν είναι στα καθήκοντά σου», «δεν είσαι αρκετός», πατάει πόδι με αυταπάρνηση και κάνει τα ανέφικτα, εφικτά. Τα αβέβαια, τα μετατρέπει σε επιτυχία και σίγουρη νίκη.

Και τίποτα να μην καταφέρει, ξέρει ότι θα έχει κάνει κάθε υπέρβαση που περνάει απ’ το χέρι του. Δεν κάνει δεύτερη φορά το ίδιο λάθος. Μαθαίνει από αυτά και τα μετατρέπει εφαλτήριο να κάτι καλύτερο. Κι όπως λέει ο φίλος μου ο Αλέξης: το τρις εξαμαρτείν, ουκ ανδρός καν.

Εσύ που το διαβάζεις το άρθρο αυτό τώρα, έχεις την υποχρέωση να γίνεις τέτοιος άνδρας. Εσύ που είσαι γυναίκα, τέτοιον άνδρα πρέπει να έχεις δίπλα στη ζωή σου. Εσύ που είσαι μάνα και εσύ που θα γίνεις μια ημέρα, έχεις την υποχρέωση στην κοινωνία να πλάσεις έναν τέτοιον άνδρα. Για όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα ακόμη. Άνδρες πέρασαν πολλοί από αυτόν τον κόσμο, ως άνδρες έζησαν λίγοι.