«Στην ελληνική άσφαλτο γράφτηκαν 730 θάνατοι από τροχαία ατυχήματα, 704 βαριά τραυματίες και 12,070 ελαφριά τραυματίες σε συνολικά 10702 τροχαία ατυχήματα. Αιτίες των θανατηφόρων τροχαίων ατυχημάτων αποτελούν η υπερβολική ταχύτητα, η κίνηση στο αντίθετο ρεύμα, η παραβίαση προτεραιότητας, η παραβίαση του ερυθρού σηματοδότη, η απόσπαση προσοχής, το αντικανονικό προσπέρασμα κι αιτίες που αναφέρονται σε πεζούς». Η παραπάνω έκθεση αποτελείται απ’ τα επίσημα στατιστικά στοιχεία της τροχαίας που δημοσίευσε η Ελληνική Αστυνομία για τα τροχαία ατυχήματα που συνέβησαν στους ελληνικούς δρόμους τη χρονιά που μας πέρασε.
Να τη μεταφράσουμε: 730 συνάνθρωποί μας λέρωσαν με το αίμα τους τη μαύρη άσφαλτο κι άφησαν πίσω μανάδες και πατεράδες, γυναίκες κι άντρες, παιδιά ορφανά σε μόνιμη δυστυχία με την απώλειά τους, 704 άτομα βρέθηκαν διασωληνωμένοι στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου να χαροπαλεύουν να κρατηθούν στη ζωή αποκτώντας μόνιμα σωματικά και ψυχολογικά προβλήματα –για αναπηρία μιλάμε– κι ευτυχώς 12,070 άνθρωποι θα ζήσουν ξανά μια φυσιολογική ζωής αποκτώντας μικροτραύματα. Αιτίες των θανατηφόρων τροχαίων ατυχημάτων αποτελούν η ανικανότητα για σωστή οδήγηση, η παραβίαση στο δικαίωμα για ζωή κι η εγκληματική μη τήρηση του Κ.Ο.Κ. που έχει θεσπιστεί κι ανανεώνεται συνεχώς με μόνο γνώμονα την ασφάλειά μας.
Δε μιλάμε για παραβάσεις του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας εξ αμελείας, αλλά για κακουργήματα καθ’ οδόν εξ αλητείας. Κι εδώ έχει ένα μεγάλο μερίδιο το κράτος κι η εφαρμογή νόμων που έχει θεσπίσει. Όταν ο κάθε ασυνείδητος περνάει παράνομα τον κόκκινο σηματοδότη και τον σταματάει η τροχαία, δε θα έπρεπε να του καταβάλει κανένα χρηματικό πρόστιμο. Η ανθρώπινη ζωή δεν ανταλλάσσεται με κανένα χρηματικό ποσό ούτε την σεβόμαστε έτσι. Αντ’ αυτού θα έπρεπε να του περνάει επιτόπου χειροπέδες και να τον στέλνει σε υποχρεωτική κοινωνική εργασία σε πτέρυγες νοσοκομείων με ασθενείς που φωνάζουν κι ουρλιάζουν απ’ τα τραύματα που απέκτησαν σε τροχαία ατυχήματα. Να ακούσει τα κλάματα των συγγενών του ασθενή που βλέπουν τον δικό τους άνθρωπο να ακρωτηριάζεται για ένα λάθος. Να συνειδητοποιήσει ότι κατά τύχη δεν προκάλεσε κάτι αντίστοιχο. Να αντιληφθεί ότι ήταν τυχερός ο ίδιος που συνάντησε τον τροχονόμο και του έδωσε αυτή την ποινή –που μόνο ποινή δεν είναι η συνειδητοποίηση του σφάλματος αυτού– κι όχι το Χάρο!
Καθημερινά μπαίνουμε στο αμάξι και μόλις γυρίσουμε το κλειδί στη μίζα παίζουμε ρουλέτα. Μιλάμε για διαδρομές που έχουν ξεχαστεί αφού η προσοχή μας είναι στο κινητό μας, μη και χάσουμε να απαντήσουμε στο «σημαντικό» μήνυμα που μας έστειλαν. Οδήγηση με επικίνδυνους ελιγμούς για να προλάβουμε να φτάσουμε στο προορισμό μας μόλις ελάχιστα λεπτά πιο γρήγορα. Αντικανονικές προσπεράσεις για να βγούμε στην έξοδο πρώτοι, παρακάμπτοντας με την ανυπομονησία μας τη σειρά με τα άλλα αυτοκίνητα που έχει ήδη δημιουργηθεί, γιατί φυσικά εμείς είμαστε πιο «μάγκες» απ’ τους άλλους.
Επαγγελματίες οδηγοί που νομίζουν ότι οι δρόμοι τους ανήκουν και δρουν χειρότερα από άπειρο οδηγό. Μεθυσμένα κορμιά τις βραδινές ώρες ανίκανα να περπατήσουν, όχι να οδηγήσουν. Η Λωρίδα Έκτακτης Ανάγκης συνεχώς κατειλημμένη από οχήματα, να δυσχεραίνει το άμεσο κι επείγον έργο ασθενοφόρων και πυροσβεστικών. Το σήμα «Ν» που δηλώνει τον Νέο οδηγό δε θα έπρεπε να αφαιρείται ποτέ απ’ το αυτοκίνητο με την οδηγική παιδεία που κατέχουμε. Για να έχουμε κάτι να μας θυμίζει να δρούμε σωστά κι όχι μόνο όταν ο δρόμος μας συναντάει τους μπλε φάρους του περιπολικού.
Ποιος φταίει; Εμείς και κανένας άλλος. Εμείς που επιτρέπουμε τις μίζες των «δασκάλων» οδήγησης. Εμείς που αντιδρούμε στο δρόμο με ανομία και με καμία υπευθυνότητα. Εμείς που πιστεύουμε ότι ποτέ δε θα συμβεί το χειρότερο σε εμάς με μια παρατυπία στην άσφαλτο κι έχουμε βολευτεί σε αυτή την πεποίθηση από ξεκάθαρη τύχη.
Οι αυτοκινητοβιομηχανίες μέχρι το 2020 θέλουν να επιβάλουν υποχρεωτικά συστήματα ασφάλειας στο αυτοκίνητο που αφαιρούν απ’ τον οδηγό δικαιώματα πάνω στην οδήγηση, γιατί βλέπουν ότι οι τάχα νοήμονες δεν αλλάζουν συμπεριφορά. Ότι το αμάξι δεν είναι το πρόβλημα, αλλά η χρήση που γίνεται σε αυτό. Αυτοκίνητα που δεν έχουν συντηρηθεί σωστά δε θα έπρεπε να κυκλοφορούν.
Δεν είναι ντροπή να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν έχουμε επαρκή οδηγική παιδεία. Η έσχατη θλίψη θα είναι να προκαλέσουμε ατύχημα λόγω αυτής της ντροπής. Ενημερώσου για τη σωστή οδική συμπεριφορά απ’ την τροχαία. Κάνε μια επίσκεψη στην ιστοσελίδα της σχολής οδικής συμπεριφοράς «Ιαβέρης» και πάρε μέρος σε μαθήματα ασφαλούς οδήγησης, αποτρέποντας με αυτόν τον τρόπο να είναι η πρώτη αιτία θανάτου στις ηλικίες 18-44 το τιμόνι.
Εκπαιδεύουμε τη συνείδησή μας, ώστε να συνειδητοποιήσουμε και να ευαισθητοποιηθούμε ότι τα πιο πολύτιμά μας αγαθά, η ζωή κι η ακεραιότητά μας , κινδυνεύουν να χαθούν χωρίς λόγο και προειδοποίηση μέσα σε ελάχιστα δέκατα του δευτερολέπτου αν δε δείξουμε τον απαραίτητο σεβασμό και φόβο στην επικίνδυνη άσφαλτο.
Το αυτοκίνητο εφευρέθηκε και κατασκευάστηκε για να εκμηδενίσει τις αποστάσεις και να μας κάνει τη ζωή πιο εύκολη. Να μας οδηγεί στον πραγματικό μας προορισμό με ασφάλεια κι όχι να γίνει προορισμός η τελευταία μας κατοικία.
Η ζώνη και το κράνος είναι μαγκιά, όχι διακοσμητικά!
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη