Ο θυμός δεν είναι συναίσθημα, είναι επιλογή

«Κανείς δε με καταλαβαίνει». Ξεφυσάς να κατευνάσεις την οργή σου. Ρίχνεις θυμωμένες γροθιές σε ό,τι άψυχο βρίσκεις μπροστά σου. Τσιγάρο στο τσιγάρο ξεσπάς, ανεβάζεις τα ντεσιμπέλ για να κρύψεις τις οργισμένες σκέψεις που σε κατακλύζουν. Η πολυλογία στον εγκέφαλό σου λυσσομανά, μην αφήνοντας τίποτα όρθιο στο πέρασμά της. Δε σε ελέγχεις.

Έχεις πατήσει το κουμπί που εκτοξεύει τον πύραυλο κι η μόνη εικόνα που μένει είναι ο όλεθρος απ’ το πυρηνικό μανιτάρι που εξαϋλώνει τα πάντα στο διάβα του. Έχεις μπει σε ένα αμάξι και τρέχεις αυτήν την κούρσα διαολεμένα με διακόσια χιλιόμετρα χωρίς να βλέπεις τον τοίχο μπροστά σου. Ο παραλογισμός και τα σενάρια συνωμοσίας πάνε κι έρχονται μέσα σε αυτό τον κυκεώνα σκέψεων.

«Γιατί σε εμένα; Γιατί, ρε γαμώτο; Γιατί δε με ακούει κανείς; Γιατί δε με καταλαβαίνουν; Θα τα διαλύσω όλα!». Ηρέμησε! Τι χρειάζεσαι για να ηρεμήσεις; Κάν’ το! Φύγε απ’ το σπίτι, τρέξε δέκα χιλιόμετρα, εξάντλησε το σώμα σου, κλείσε τα μάτια σου και βάλε τέρμα ό,τι μέταλλο έχει παίξει σε συναυλία. Δεν ξέρω τι σε καλμάρει –εμένα μου φτάνει πολλές φορές μια γίγας μερίδα τηγανιτές πατάτες κι ένα δίπατο μπέργκερ για παράδειγμα–, αυτό θα το βρεις εσύ. Κάνε ό,τι χρειάζεται για να καθαρίσεις τη σκέψη σου.

Η μεγαλύτερη κουταμάρα είναι να ανοίξεις το στόμα σου την ώρα που σε κυριεύει ο θυμός. Όσο και να σε καίει, κρατήσου. Δεν έχεις κανέναν έλεγχο και το μόνο που θα καταφέρεις είναι να πληγώσεις το άτομο που σε έφτασε εκεί ή ακόμα να φέρεις μη αναστρέψιμα προβλήματα. Μην αφήσεις τον εγωισμό σου να κάνει κουμάντο εδώ. Το ξέρω, είναι ανέφικτο όταν είσαι εν βρασμώ, αλλά προσπάθησέ το.

Και τώρα, ώριμα κι ήρεμα. Αναλογίσου γιατί δε σε καταλαβαίνει κανείς. Γιατί είσαι το θύμα πάντα σε αυτή τη συνωμοσία που γίνεται στην πλάτη σου. Έχεις –και πολύ καλά κάνεις– την απαίτηση να σε καταλάβει κάποιος. Πρώτον, γιατί να το κάνει; Σου έχει καμιά υποχρέωση; Κι άντε, να το δεχθεί και να το ανεχθεί. Εσύ μπήκες στη διαδικασία να καταλάβεις τον άλλον; Δεύτερον, μπορείς να πεις με απόλυτη σιγουριά ότι έχεις κάνει ξεκάθαρα τα λεγόμενα και τις πράξεις σου για να σε κατανοήσουν; Είδες εσένα απ’ τη δικιά τους σκοπιά; Μήπως, εσύ δε καταλαβαίνεις τους άλλους;

Είναι πραγματικός ο θυμός σου, ή κρύβει, ή ακόμα συνυπάρχει με άλλα συναισθήματα όπως το μίσος, τη μοναξιά, την πικρία και την απόγνωση; Τι είναι αυτό που σου προκαλεί τόση δυσαρέσκεια και τη μεταμφιέζεις με θυμό; Αφορά εκείνη τη στιγμή ή έκανες γαργάρα πολλά περιστατικά και τώρα αδίκως ξεσπάς σε κάποιον; Μήπως η αποδοχή, η δικαιοσύνη, η θέληση να κάνεις τα πράγματα με το δικό σου τρόπο δεν έρχεται ποτέ και το εκφράζεις με το θυμό; Κοίτα πρώτα τις ρίζες  που σου προκαλούν αυτό το συναίσθημα για να μπορέσεις να το κατευνάσεις και να σε φέρουν ένα βήμα πιο μακριά από υπερβολικές αντιδράσεις.

Κάποτε μου δόθηκε το δώρο –και το συναντάω καθημερινά μπροστά στη ζωή μου– ένα βιβλίο με τίτλο: «Είσαι υπεύθυνος για όλα». Είναι λίγο βαρύ να μπεις στην πεποίθηση να ρίχνεις πάντα το φταίξιμο σε εσένα για ό,τι συμβαίνει, αλλά αναλογίσου το λίγο. Δε σου είπε κανείς να θυμώσεις. Θα μπορούσες να έχεις στεναχωρηθεί, να παλέψεις να σε καταλάβουν, να αντιμετωπίσεις με διαφορετικό τρόπο εκείνη την κατάσταση, αλλά αντ’ αυτού επέλεξες το θυμό. Γιατί; Μήπως είναι πιο εύκολο να τα παρατήσεις και να μείνεις στα χρονικά της θυμωμένης εφηβείας που όλοι κι όλα φταίνε για τα πάντα εκτός από εσένα;

Μην αφήνεις τον εαυτό σου να ζει παθητικά. Πιάσε τα γκέμια σε κάθε κατάσταση που έρχεσαι αντιμέτωπος κι οδήγησέ τα μακριά από αυτό το συναίσθημα. Να θυμάσαι ότι εσύ πρέπει να κάνεις κουμάντο στον εαυτό σου κι όχι ό,τι βρεθεί στο διάβα σου. Κοίτα πόση ενέργεια έβγαλες με το θυμό σου. Τώρα που αντιλήφθηκες πόση ενέργεια κρύβεις μέσα σου, χρησιμοποίησέ τη για κάτι καλό και μη σε μπουκώνεις με δικαιολογίες για να αναβάλεις κάτι την επόμενη φορά.

Ο μόνος θυμός που πρέπει να σου επιτρέπεις να νιώθεις να είναι εκείνος με τον εαυτό σου. Θύμωσε γιατί παράτησες να αγωνίζεσαι, γιατί ζεις παθητικά, γιατί δεν κυνηγάς τα όνειρά σου, γιατί μόνο εσύ ξέρεις πραγματικά με τι πρέπει να οργίζεσαι.

Ο θυμός δεν είναι συναίσθημα. Είναι επιλογή. Είναι η απόφασή σου να σταματήσεις να παλεύεις και για να μην επιτρέψεις στον εγωισμό σου να θιχτεί, μπαίνεις στο μονοπάτι της οργής. Πέταξέ την κι αντιμετώπισε εσένα και τους άλλους με αρχές που διέπονται από όμορφα συναισθήματα. Μην ξεχνάς ότι εσύ επιλέγεις τι στάση θα κρατήσεις σε ό,τι σου φέρει η ζωή.

It’s up to you που λεν’ και στο χωριό σου!