«Εν αρχή είναι ο Λόγος» είναι οι πρώτες λέξεις στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη. Ο λόγος, εκ του αρχαίου «λέγω». Ο λόγος που κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει. «Ο λόγος σαπίζει, καταναλώνεται», τραγουδάει ο Βαρδής το 1986 στο Σχήμα λόγου (Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα). Ο λόγος που δεν επέτρεψε να χτιστεί ο πύργος της Βαβέλ. Εκείνος ο λόγος, ναι, ο ίδιος, είναι που δε σου επιτρέπεις να αφεθείς σε καινούργιες γνωριμίες.
Όταν έπαιζα πίσω απ’ την μπάρα με τα σέικερ, είχα σχεδόν σε καθημερινή βάση μια παρέα με κορίτσια και μια με αγόρια. Κάθονται συνήθως χωρισμένοι, σαν να πηγαίνουμε ακόμα δημοτικό, τότε που χωριζόμασταν στα δυο φύλα. Πάντα υπήρχε η ανάγκη απ’ την πλευρά των αγοριών να γνωρίσουν τα κορίτσια. Σίγουρα και το αντίθετο γινόταν, αλλά οι γυναίκες πιο δύσκολα το παραδέχονται.
Εννιά στις δέκα φορές δεν έκαναν ποτέ κίνηση. Φόβος είναι ο ένας λόγος, απόρριψη ο άλλος. Αυτοπεποίθηση∙ μεγάλη λέξη κι αυτή. Εγώ θα πω ότι ο λόγος ήταν το πρόβλημα και κανένας άλλος απ’ τα παραπάνω που είπαμε. Κι είναι ο λόγος, γιατί πλέον δεν ξέρουμε να μιλήσουμε.
Τι θα λέγατε να αρχίζαμε με ένα απλό «Γεια σου»; Ό,τι πιο εύκολο για να ξεκινήσει μια κουβέντα. Συστήσου! Κι εγώ θα ήθελα να γνωρίζω με ποιον μιλάω. Κι έπειτα, μίλα! Τόσο απλά. Τόση ώρα την κοιτάζεις στο μπαρ, να πίνει το τέλειο κοκτέιλ που της έφτιαξα –να παινευτώ κι εγώ– παρέα με τις φίλες της και θες να την πλησιάσεις.
Αφού θες να τη γνωρίσεις, μίλησέ της. Δε θα της κάνεις ανάκριση, να νιώσει λες και περνάει από Ιερά εξέταση, αλλά μιλήστε για θέματα έξω από εσάς. Μιλήστε για το μαγαζί, για το κοκτέιλ που πίνει, για τη μουσική, για τη διάθεση που έχετε κι οι δυο σε ένα μέρος που λέγεται κέντρο διασκέδασης, αλλά μόνο διασκέδασης δεν είναι πλέον.
Ο λόγος σου είσαι εσύ. Μιλάς και δείχνεις ποιος είσαι. Επικεντρώσου στο να της δείξεις ποιος, αλήθεια, είσαι. Και μην ανησυχείς για το αποτέλεσμα. Αν είναι να δέσει η γνωριμία σας, θα δέσει.
Εν αρχή είναι ο λόγος, λοιπόν. Κι είναι ωραίο να τον εμπλουτίζουμε, να τον σουλουπώνουμε, να του βάζουμε φωτιά, να τον τιθασεύουμε και να τον πιστεύουμε. Μιλήστε, είναι δωρεάν. Ένα αγαθό που τείνει να εξαλειφθεί ενώ δεν κοστίζει τίποτα. Πες μια «καλημέρα» σε έναν άκυρο.
Υπάρχει τόσος κόσμος που θέλει να μιλήσει και να μοιραστεί τις ιδέες του, τη ζωή του, τα συναισθήματά του, τα προβλήματά του και δε μιλάει. Κι όλα αυτά ριζώνουν μέσα του και τον βαραίνουν. Σαν ένα σκουπιδιάρικο που όλο γεμίζει και δεν αδειάζει. Κι όσο δε μιλάει, τόσο γεμίζει, τόσο δεν αδειάζει.
Μίλα, κάνει καλό. Μπες στη διαδικασία να γνωρίσεις και να ανταλλάξεις δυο κουβέντες με κάποιον που εκ πρώτης όψεως δε θα συζητούσες μαζί του ποτέ. Δε φαντάζεσαι πόσο θα σε αλλάξει αυτό το ταξίδι. Τι ανθρώπους θα γνωρίσεις από αυτούς που έκρινες εξωτερικά ανεπαρκείς για εσένα.
Και σου έχω και κάτι ακόμα καλύτερο: Άκου!
Συντάκτης: Γιώργος Μαντάς
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
