Καληνυχτάκηδες ή απλά δε γουστάρουν;

«Τέλος, αν δεν κάνει και σήμερα κίνηση, δεν ασχολούμαι ξανά». Ποιον μας θυμίζει αυτή η φράση; Ναι, ναι, εμάς! Όλοι το έχουμε πει και το χειρότερο είναι ότι σχεδόν κανείς δεν το έχει τηρήσει, γιατί σίγουρα όλοι έχουμε πέσει θύματα αυτής της μάστιγας που δεν είναι άλλη απ’ τους «καληνυχτάκηδες».

Μιλάμε για εκείνους τους τύπους –άντρες και γυναίκες– με τους οποίους μπορεί να βγαίνουμε ή απλά να επικοινωνούμε επί μήνες, να φαίνεται από χιλιόμετρα ότι υπάρχει ενδιαφέρον, αλλά η υπόθεσή μας να είναι πιο κολλημένη κι από αμάξι στη λεωφόρο Κηφισίας σε ώρα αιχμής. Πρόκειται για εκείνη τη φάση που στο τέλος κάθε ραντεβού –αν γίνεται κι αυτό– καταλήγουμε να χαιρετιόμαστε σαν δύο καλά φιλαράκια. Τι κι αν πήγαμε για καφέ, για ποτό, για φαγητό, σινεμά, τίποτα δεν άλλαξε τα δεδομένα. Το τέλος είναι ίδιο κι απαράλλαχτο. Κι εμείς μένουμε με την απορία για το τι κάνουμε λάθος.

Το ακόμα πιο εκνευριστικό είναι ότι συνήθως εκείνοι μας προτείνουν ακόμα μια συνάντηση, η οποία με μαθηματική ακρίβεια θα καταλήξει με τον ίδιο τρόπο, όπως κι οι υπόλοιπες. Κι εμείς την αποδεχόμαστε με την ελπίδα ότι επιτέλους θα προχωρήσει το πράγμα. Άσχετο αν φοβόμαστε μέσα μας πως για μια ακόμη φορά η βραδιά θα κλείσει με ένα «τα λέμε» και το πολύ ένα σταυρωτό φιλί στο μάγουλο.

Πριν προχωρήσουμε, όμως, ας ξεκαθαρίσουμε το εξής. Μήπως το παραμυθάκι είναι καθαρά μέσα στο δικό μας κεφάλι; Έχουμε λόγους να θεωρούμε ότι όντως το πράγμα οδεύει σε ερωτική σχέση ή επειδή εμείς το θέλουμε, το έχουμε πιστέψει κιόλας; Μπορεί το αντίπαλο δέος να μας βλέπει καθαρά φιλικά και να απολαμβάνει τη συντροφιά μας, χωρίς να έχει πρόθεση για κάτι παραπάνω. Εν ολίγοις, αν δεν έχουμε πασιφανή σημάδια ότι πρόκειται για μια γνωριμία που έχει στόχο τη σύναψη ερωτικής σχέσης, καλό είναι να προβούμε σε ένα θαρραλέο ξεκαθάρισμα. Αν μη τι άλλο, να ξέρουμε τι να περιμένουμε τουλάχιστον.

Βέβαια, το πράγμα περιπλέκεται ακόμα περισσότερο όταν το αντικείμενο του πόθου μας στέλνει μηνύματα που κολλάνε απ’ τα σιρόπια. Καρδούλες, φατσούλες κι όλων των ειδών τα υποκοριστικά πάνε κι έρχονται σε πλήρη αφθονία. Γεμίζουμε, λοιπόν κι εμείς, αισιοδοξία ότι ίσως είμαστε κοντά στην εκπλήρωση της επιθυμίας μας. Τόσο πολύ μάλιστα, που είμαστε απόλυτα σίγουροι για την επιτυχή έκβαση του ραντεβού. Παρ’ όλα αυτά, τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου. Είτε βγαίνουμε με ένα παγόβουνο είτε με το άτομο που μας ενδιαφέρει, είναι το ίδιο και το αυτό. Η απόλυτη ψύχρα.

Κι εδώ ας είμαστε ειλικρινείς, η παραπάνω περίπτωση δεν είναι το χειρότερο είδος «καληνυχτάκια» που μπορεί να μας τύχει. Υπάρχουν κι εκείνοι που φαίνονται να έχουν κάποιο είδος βίτσιου να μιλάνε με τις ώρες μαζί μας στα social media και να μην κανονίζουν ποτέ κάποια συνάντηση. Η σχέση αυτή βασίζεται καθαρά στην επικοινωνία με μηνύματα. Κι άντε, να το δεχτούμε αυτό κατά την εφηβεία, άντε κι όταν υπάρχει χιλιομετρική απόσταση. Αλλά όταν πρόκειται για δύο ανθρώπους που ζουν στον ίδιο νομό, στην ίδια πόλη και στο ίδιο δημοτικό διαμέρισμα, τι τους εμποδίζει απ’ το να συναντηθούν;

Ο παράγοντας «ντροπή κι αμηχανία» παίζει αρκετά εδώ ως ενδεχόμενο, αλλά εξίσου πιθανή είναι κι η ύπαρξη ενός τρίτου ανυποψίαστου προσώπου, που –όσο να ‘ναι– δυσχεραίνει την όποια αμεσότερη επαφή. Κλασική απόδειξη αποτελεί το γεγονός ότι, συχνά, όταν τελικά αποφασίζουν να την κάνουν αυτή τη ρημάδα την κίνηση να ζητήσουν κάποιο ραντεβού, εντελώς τυχαία κάτι προκύπτει τελευταία στιγμή και πρέπει να το ακυρώσουν. Κι εντάξει, ας μην είμαστε άδικοι, μπορεί όντως κάτι να έχει προκύψει, αλλά αν αυτό συμβεί πάνω από μία φορά, τότε κάτι βρομάει στην υπόθεση. Δικαίως, λοιπόν, απορούμε για ποιο λόγο ζητάνε να συναντηθούμε. Μα πολύ απλά, για να μη χαθεί η πηγή της τόνωσης της αυτοπεποίθησής τους. Πετάνε ένα δόλωμα για να δείξουν πως τάχα μου ενδιαφέρονται, εμείς τσιμπάμε –το λιγότερο– σαν χάνοι κι η ιστορία απλώς διαιωνίζεται με μας να τραβάμε τα μαλλιά μας.

Ωστόσο, μην αποποιούμαστε τις ευθύνες μας. Πόσο ξεκάθαροι υπήρξαμε κι εμείς απ’ την αρχή αυτής της γνωριμίας; Έχουμε στείλει όλα τα κατάλληλα σήματα προς τον ενδιαφερόμενο; Δεν αποκλείεται να έχουμε απέναντί μας έναν άνθρωπο που δεν είναι απόλυτα σίγουρος για το τι νιώθουμε και να προτιμά να κάνουμε εμείς μια πρώτη κίνηση, ή έστω να δώσουμε το πράσινο φως, προκειμένου να μη μας φέρει σε δύσκολη θέση. Ή επίσης, όπως προαναφέραμε, να έχουμε πέσει στην περίπτωση ενός ντροπαλού ανθρώπου. Δεν είναι διόλου απίθανο να κομπλάρει να κάνει κίνηση απ’ το φόβο της απόρριψης.

Αν πάλι καταλήξουμε πως τουλάχιστον εμείς έχουμε δείξει τις προθέσεις μας κι η σχέση αυτή εξακολουθεί να κωλυσιεργεί, τότε φτάνει η ώρα που καλούμαστε να σταματήσουμε να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας και να αποδεχτούμε ότι απλά δε γουστάρει.

Τίποτα δεν είναι περίπλοκο στον έρωτα, αν και τα δύο εμπλεκόμενα άτομα γουστάρουν πραγματικά το ένα το άλλο. Μόλις ξεπεραστούν οι όποιες πρώτες αναστολές, τίποτα δεν τους σταματάει. Το “it’s complicated” είναι στάτους μόνο στα social media κι όχι στην πραγματική ζωή. Γι’ αυτό όσο οι «καληνυχτάκηδες» λένε απλά καληνύχτα, εμείς ας κάνουμε αυτές τις νύχτες –και τις μέρες μας– καλές στην πράξη με αυτούς που ενδιαφέρονται για εμάς αληθινά.