Μην κουβαλάς τη δουλειά στο σπίτι

«Η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη» λένε κι έχουν δίκιο. Μόνο που η δουλειά κατατρώει τον αφέντη όταν αυτός δεν ξέρει να κατεβάζει το διακόπτη. Όταν ξεχνά να αφήνει τα ζητήματα της εργασίας του εκεί όπου ανήκουν˙ στο χώρο εργασίας του, πάνω στο γραφείο, μαζί με τη στοίβα από χαρτιά.

Ένα τηλεφώνημα απ’ τον εργοδότη, κάτι που ξεχάσαμε να κάνουμε όσο ήμασταν εκεί ή που δεν έγινε όπως θέλαμε, μια ιδέα που είναι αμαρτία να την ξεχάσουμε και να μην την υλοποιήσουμε είναι αρκετά για να μας πάνε πίσω στη δουλειά. Έστω και πνευματικά. Η κατάσταση μπορεί να ‘ναι και χειρότερη όταν δουλεύουμε απ’ το σπίτι. Μπορεί να κλείνουμε την πόρτα απ’ το χώρο που έχουμε επιλέξει για να εργαζόμαστε, αλλά για κάποιον ανεξήγητο λόγο μονίμως κάτι προκύπτει που μας αναγκάζει να δουλέψουμε λίγο ακόμα.

Όλα αυτά σε βάρος της προσωπικής μας ζωής και των ανθρώπων που ζούμε μαζί. Θεωρούμε τόσο δεδομένο ότι έχουν κατανόηση για το τι τραβάμε και για το πόσο μας απορροφά η εργασία μας που αγνοούμε το μεγάλο κακό που κάνουμε στις σχέσεις μας. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε τσακωθεί άσχημα με το ταίρι μας απλά και μόνο επειδή είμαστε φορτωμένοι από κάποιο επαγγελματικό ζήτημα. Κάτι μας είπε, κάτι του είπαμε κι ο καβγάς άναψε.

Πόσες φορές δεν έχει παραπονεθεί το ταίρι μας ότι το παραμελούμε εξαιτίας της επαγγελματικών μας κι ότι περνάμε περισσότερο χρόνο δουλεύοντας, παρά μαζί του; Καταλήγουμε να ‘μαστε ένα πολυμηχάνημα που μπορεί να εκτελέσει με ακρίβεια τα εργασιακά του καθήκοντα, αλλά αδυνατεί να κάνει το αυτονόητο: να ζήσει. Να απολαύσει τις στιγμές αποφόρτισης που του προσφέρονται και που φυσικά τις χρειάζεται.

Τότε έρχεται η ώρα να κάνουμε εκείνο το unplug, που λέμε. Να βγάλουμε απ’ την πρίζα τον εργαζόμενο εαυτό μας και να βάλουμε σε λειτουργία το ρόλο του συντρόφου -αντίστοιχα του φίλου και του συγγενή. Να στραφούμε στους ανθρώπους μας, να αφιερωθούμε στο ταίρι μας. Να ακούσουμε το παράπονό του. Να ασχοληθούμε με τις επιθυμίες του αλλά και τις δικές μας.

Σε τελική ανάλυση, πόσο θα βοηθήσει να αναλύουμε διαρκώς θέματα που προκύπτουν στη δουλειά και να φορτώνουμε με αυτά και το ταίρι μας; Ναι, ίσως και να μας δώσει μια λύση, αλλά συνήθως το μόνο που καταφέρνουμε είναι να είμαστε σε μια μόνιμη ένταση, και να παίρνουμε μαζί μας σε αυτό και το ταίρι μας. Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε την ευεργετική επίδραση που ‘χει στις σχέσεις μας η τήρηση νοητών συνόρων μεταξύ της δουλειάς μας και της προσωπικής μας ζωής.

Και για να ‘μαστε ξεκάθαροι, δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να εργαζόμαστε σκληρά προκειμένου να υλοποιήσουμε τους στόχους και τα όνειρά μας και να προσφέρουμε στον εαυτό μας αλλά και στους οικείους μας έναν καλύτερο τρόπο ζωής. Το πρόβλημα προκύπτει όταν καταλήγουμε να αφιερώνουμε περισσότερο χρόνο στη δουλειά μας από ό,τι στη ζωή μας, χάνοντας σημαντικές στιγμές απ’ αυτή.

Έχει αποδειχτεί ότι εκείνοι που καταφέρνουν να κατεβάζουν το διακόπτη φεύγοντας απ’ το χώρο της εργασίας τους έχουν πιο ποιοτική ζωή, καταφέρνουν να ξεμπλοκάρουν και να ξεκουράζουν το φορτωμένο απ’ το στρες μυαλό τους κι έτσι απολαμβάνουν περισσότερο τις στιγμές τους. Έρευνες έχουν δείξει, μάλιστα, ότι όχι μόνο κερδίζουμε στον τομέα των σχέσεων αλλά όταν επιστρέφουμε και πάλι στην εργασία μας είμαστε περισσότερο αποδοτικοί.

Μια καλή κίνηση που μπορούμε να κάνουμε είναι να κλείνουμε το κινητό μας όταν βρισκόμαστε εκτός χώρου εργασίας κι εφόσον μας το επιτρέπει ο τομέας της απασχόλησής μας. Επίσης, θα ήταν ιδιαίτερα βοηθητικό αν προγραμματίζουμε κάποια δραστηριότητα που μας αρέσει αμέσως μετά το πέρας του ωραρίου μας. Έτσι και καθαρίζει το μυαλό μας πριν επιστρέψουμε στο σπίτι μας κι έχουμε τη δυνατότητα να ξεχαστούμε και να βγάλουμε όλη την ένταση που μας έχει προκληθεί. Εξασφαλίζουμε, επομένως, ότι δε θα ξεσπάσουμε και στο ταίρι μας, που θα μας περιμένει όλο ανυπομονησία.

Ωστόσο, στην περίπτωση που εργαζόμαστε απ’ το σπίτι είναι σοφό να υπάρξει σαφής διαχωρισμός μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής. Δουλειά απ’ το σπίτι δε σημαίνει πως κουβαλάμε τον υπολογιστή και τα τηλέφωνα σε κάθε δωμάτιο δυσχεραίνοντας και τη δική μας συγκέντρωση αλλά και την ελευθερία κινήσεων των υπολοίπων. Διαμορφώνουμε ένα χώρο στον οποίο θα εργαζόμαστε αποκλειστικά εκεί. Συμφωνούμε για το ωράριό μας με το ταίρι μας και ξεκαθαρίζουμε ότι εκείνες τις ώρες θα ‘μαστε απασχολημένοι καθαρά και μόνο με τη δουλειά μας. Όταν, όμως, αυτό λήγει θα ‘μαστε αφιερωμένοι σε ‘κείνον.

Βαθιά ανάσα, λοιπόν, κλείνουμε το pc κι αρχίζουμε να κάνουμε σχέδια για το πώς θα περάσουμε την υπόλοιπη μέρα μας. Ένα ζεστό μπάνιο για δύο, ένα νόστιμο δείπνο παρέα με λίγο κρασί είναι ό,τι πρέπει για να έρθουμε πιο κοντά με τον άνθρωπό μας. Αρκετά δε λείπαμε όλην την υπόλοιπη μέρα;