Δαγκωνιές και τσιμπιές απογειώνουν την ένταση

Να βγαίνετε έξω και να γίνεστε ρεζίλι. Να σας βλέπουν οι γύρω σας και να μην μπορούν να καταλάβουν αν είστε ζευγάρι ή κολλητοί. Να φωνάζετε, να γελάτε δυνατά και να πειράζετε ο ένας τον άλλον. Να δαγκώνεστε, να τσιμπιέστε και να κάνετε ο ένας ότι θύμωσε με τον άλλον. Να γυρίζετε σπίτια σας με μελανιές. Να περνάτε όμορφα και να ζείτε την κάθε σας στιγμή. Δεν είμαστε τίποτα περίεργοι να χτυπάμε το ταίρι μας χωρίς λόγο και να το κάνουμε να πονάει. Κάθε δράση έχει και αντίδραση, και εσύ δαγκώνεις το ταίρι σου με σκοπό να σου θυμώσει και μετά να φιλήσεις την δαγκωνιά για να περάσει.

Εν ολίγοις, αν κάτσεις να το σκεφτείς καλύτερα όταν είμαστε πάνω από ένα μωρό και μας κάνει νάζια, όταν βλέπουμε να γυαλίζουν τα μάτια του η πρώτη μας σκέψη είναι «Καλέ θα σε φάω εσένα». Και το εννοούμε στην πραγματικότητα, αλλά θα ήταν ακραίο να αρχίσουμε να δαγκώνουμε ένα μωρό. Τίποτα δε μας εμποδίζει όμως να το κάνουμε σε κάποιον ενήλικα. Όταν έχεις απέναντι σου, τον σύντροφό σου, κάνεις ακριβώς την ίδια σκέψη. «Αχ θα σε φάω σένα» και χωρίς να το πολυσκεφτείς τα δόντια σου είναι ήδη σε κάποιο σημείο του σώματος του. Συνήθως προτιμάμε τα μάγουλα, τα μπράτσα και το λαιμό. Σε άλλες περιπτώσεις επιλέγουμε την πλάτη και τις γάμπες. Εδώ δε χωράνε έρευνες, στατιστικά και ποσοστά. Είναι η καψούρα και ως γνωστόν δεν ελέγχεται με τίποτα.

«Θα σε δαγκώσω μωρέ, το κατάλαβες;», λες στο ταίρι σου σφίγγοντας τα δόντια έτσι ώστε να του δώσεις να καταλάβει ότι μιλάς σοβαρά. Εκείνο όμως, θέλει να σε φτάσει στα άκρα, να σε αναγκάσει να δαγκώσεις και παίρνει αυτή την γκριμάτσα σαν να σου λέει με μια φράση «σε πιστέψαμε τώρα» κουνώντας το κεφάλι. «Αθώος», θα φωνάξει ο δικαστής στο δικαστήριο και η δική θα είναι δική σου. Εννοείται ότι δε φταις φίλε/η μου, εσύ προειδοποίησες, το αμόρε φάνηκε ότι δεν αντιλήφθηκε τη σοβαρότητα της κατάστασης και πέρασες άμεσα, χωρίς δεύτερη προειδοποίηση, στην εκτέλεση της επιλογής σου. Δε θες δαγκωνιές; Το ίδιο είναι και να τσιμπάς το ταίρι. Μη σε αγχώνει.

Κι αν σε δαγκώσει το ταίρι σου πρώτα, θυμώνεις. Στην πραγματικότητα είναι κάπως ειρωνικό, μα και οι δύο ας γνωρίζετε ότι οι θυμοί μεταξύ σας κρατάνε δευτερόλεπτα. Έως ότου την επόμενη δαγκωνιά που θα καταλήξει σε γέλια. Γέλιο, από αυτό το τραγανό, το γεμάτο, αυτό το συναίσθημα που δεν μπορείς να του δώσεις κάποια ονομασία. Από αυτό που οι ποιητές το λένε «έρωτα», από αυτό που οι ζωγράφοι λένε «πάθος», από αυτό που οι μουσικοί λένε «καψούρα». Εσύ δε βρίσκεις λόγια, οπότε χρησιμοποιήσεις ανάλογα κάποια από αυτές.

Να ζείτε τη στιγμή, να μετράτε τις στιγμές σας σε δαγκωνιές, σε μελανιές, σε τσιμπιές. Κι αν δαγκώνεις μια φορά, άφησε το ταίρι να στο κάνει δύο και τρεις φορές παραπάνω. Έναν άνθρωπο θέλουμε λοιπόν να μας δαγκώνει και να τον δαγκώνουμε, να τσακωνόμαστε με την γεύση του και να θέλουμε να απολαύσουμε την μυρωδιά του. Να βρεις έναν άνθρωπο που θα σε κάνει να γελάς, να βρεις αυτόν τον έναν που θα σε κάνει να νιώσει ξεχωριστός. Αυτόν τον έναν που θα λατρεύει να σε δαγκώνει για να σε γεύεται. Μια σχέση γεμάτη πάθος!