Δικαιολογείς το ταίρι σου προς υπεράσπισή σου

Μια σχέση είναι συμπόρευση, το μοίρασμα της ζωής σου με ‘κείνον που έχεις επιλέξει. Για να είναι κι επιτυχημένη η σχέση αυτή θα πρέπει να υπάρχει υποστήριξη ανάμεσα στο ζευγάρι. Γιατί η υποστήριξη προϋποθέτει εκτίμηση και σεβασμό. Και μεγαλύτερη απόδειξη αγάπης απ’ το να θαυμάζεις τον σύντροφό σου αλλά και να στέκεσαι δίπλα του ακόμα και τις στιγμές που δε συμφωνείς μαζί του, δεν υπάρχει.

Γιατί μπορεί να εμπιστεύεσαι τους φίλους και τα μέλη της οικογένειάς σου σχετικά εύκολα, αλλά για το ταίρι σου χρειάστηκες χρόνο μέχρι να σιγουρευτείς και πλέον το ακολουθείς τυφλά και το ενθαρρύνσεις, συνειδητά, σε κάθε βήμα του.

Κι υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίος μπορείς να σταθείς στον άνθρωπό σου, οικονομικοί και χειροπιαστοί, μέσω γνωριμιών, μα η συναισθηματική υποστήριξη είναι η πιο σπουδαία. Γνωρίζοντας ότι μπορεί ο σύντροφός σου να βασιστεί σε εσένα μπορεί να σου μιλά με άνεση για το οτιδήποτε, να ζητήσει βοήθεια και συμβουλές και να αισθάνεται ασφαλής, ακόμα κι αν δεν μπορείς να κάνεις κάτι, αρκεί να τον κάνεις να αισθάνεται ότι δεν αντιμετωπίζει μόνος τα προβλήματά του.

Η υποστήριξη σε μία σχέση, όμως, δεν πρέπει να θεωρείται ούτε αυτονόητη ούτε δεδομένη. Θα πρέπει να γίνεται αντιληπτή καθημερινά, να εκφράζεται κι απ’ τους δυο, τόσο ανάμεσά τους, όσο και μπροστά στους άλλους.

Ένας τρόπος να δείξεις την αγάπη σου και την εκτίμησή σου στο ταίρι σου είναι να το υποστηρίζεις μπροστά σε τρίτους. Σε μια λογομαχία θα πάρεις το μέρος του μα ακόμα κι αν δεν είναι παρόν θα ταχθείς ξεκάθαρα υπέρ του.

Δικαιολογείς κάθε φορά τη συμπεριφορά του ακόμα κι αν κατά βάθος δε συμφωνείς απόλυτα. Ειδικά όταν ερωτευόμαστε έχουμε έντονα την τάση να δικαιολογούμε σε τρίτους το αμόρε μας, ακόμα και για συμπεριφορές που ενοχλούν κι εμάς τους ίδιους, κι ας ξέρουμε μέσα μας ότι κάνει λάθος. Είναι κάτι που κάνουμε συνήθως ασυνείδητα κι ίσως να μην είναι και τόσο ανιδιοτελές, αφού έτσι υποστηρίζουμε και μας, εξιδανικεύοντας την επιλογή μας.

Ίσως το ταίρι μας να μοιάζει ιδανικό στα μάτια μας ή ίσως απλά να θέλουμε να φαίνεται σωστό στους γύρω μας. Δικαιολογώντας το, δε σημαίνει ότι βάζουμε σε δεύτερη μοίρα τους υπόλοιπους, ότι γινόμαστε φανατισμένοι και παράλογοι, απλά μπαίνουμε σε μια τέτοια διαδικασία αναζήτησης ελαφρυντικών επειδή το ταίρι μας είναι επιλογή μας κι εγωιστικά δε θέλουμε να μας διαψεύσει. Δε νομίζω να αρέσει σε κάποιον όταν αρχίζει κάποιος τρίτος να κατηγορεί το ταίρι σου, γιατί έμμεσα είναι σαν να προσβάλλει και τον ίδιο.

Μπερδεύουμε, όμως, εδώ, κι ίσως όχι και τόσο ασυνείδητα, τη συμπεριφορά του συντρόφου μας με τη συμπεριφορά τη δική μας. Κι αφήνουμε στο μυαλό μας να τρέχει ένα «μα αν πιστέψουν ότι το κάνει, θα νομίζουν ότι το κάνω και εγώ». Ίσως ο κόσμος να ταυτίζει συμπεριφορές ανάμεσα σ’ ένα ζευγάρι και κάποιες φορές να σκέφτεται όντως κατά αυτόν τον τρόπο. Αρχίζουμε, λοιπόν, να υπερασπιζόμαστε ή να εξηγούμε τη συμπεριφορά του συντρόφου μας σε τρίτους, απλά και μόνο από φόβο για το τι μπορεί να πουν και τι γνώμη μπορεί να σχηματίσουν για μας. Μα αυτό είναι παράλογο, αφού είμαστε δύο ξεχωριστές οντότητες. Σαφώς κι είναι ωραίο να εκτιμάς τον άνθρωπό σου, να τον αποδέχεσαι και να μην αφήνεις τρίτους να μπουν ανάμεσά σας, αλλά δεν είναι ανάγκη να συμφωνείτε πάντα και παντού.

Να θυμάσαι, η υποστήριξη σε κάθε της μορφή θα πρέπει να ‘ναι αμοιβαία. Αν η σχέση είναι ισορροπημένη, το ποσοστό που δίνεις οφείλει να ‘ναι περίπου ίσο με αυτό που παίρνεις πίσω. Αν είσαι εκεί, δίπλα του για να τον βοηθήσεις όταν το χρειαστεί, πιθανότατα θα ‘ναι επίσης εκεί για να σε υποστηρίξει σε τρίτους. Κι αυτό είναι αλήθεια όμορφο, αρκεί να μην πέσετε στην παγίδα της μη εξέλιξης, ωραιοποιώντας τα λάθη σας.