Ένα μήνυμα, εκατό διαφορετικές ερμηνείες

Ένα κινητό κολλημένο στο χέρι μας είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική εικόνα όλων μας. Χαζεύουμε στα social, ποστάρουμε, φωτογραφιζόμαστε, μιλάμε, στέλνουμε και λαμβάνουμε sms, κι εδώ θα σταματήσουμε. Γιατί σου έρχονται κάτι μηνύματα τις πιο περίεργες ώρες και μένεις πάνω απ’ την οθόνη του κινητού σου να απορείς και να κάνεις τα δικά σου σενάρια.

Υπάρχουν κι εκείνα τα μηνύματα, λοιπόν, που σε κάνουν να ερωτευτείς τον αποστολέα τους απλά και μόνο απ’ τα χαμόγελα που σκας διαβάζοντάς τα. Είναι αυτά που έρχονται, συνήθως, αργά τη νύχτα και γράφουν κάτι απλό, κάτι λακωνικό, κάτι που μέσα σ’ ελάχιστες λέξεις τα λέει όλα∙ όπως ένα «Σε σκέφτομαι», μα είναι κι αυτά τα εισερχόμενα που πετάγονται μέσα στο καταμεσήμερο και λένε κάτι του στιλ «Δεν έχω σταματήσει να σε σκέφτομαι από εχθές το βράδυ». Κι εκείνα, αυτά που στέλνονται νηφάλια στις 2 το μεσημέρι, είναι κάπως πιο ξεχωριστά από ‘κείνα στις 2 τη νύχτα, τα ίσως μεθυσμένα, ίσως μοναχικά, γιατί τα πρώτα είναι πιο αληθινά. Γιατί μέσα στον πανικό της καθημερινότητας και το χάος της δουλειάς, ο άλλος σκέφτηκε εσένα. Ε, κι έτσι κρύβουν λίγο περισσότερο συναίσθημα και λίγη παραπάνω ειλικρίνεια.

Είναι το μήνυμα που ίσως καθυστερήσεις να το διαβάσεις, λόγω πίεσης κι υποχρεώσεων, μα όταν το ανοίξεις, για το υπόλοιπο της ημέρας θα χαμογελάς. Κι απ’ την άλλη υπάρχουν εκείνα που τριγυρίζουν συνεχώς στο μυαλό σου, αφήνοντάς σε να υπεραναλύεις, σκαλίζοντας προθέσεις κι ερμηνείες.

«Το εννοούσε όντως έτσι όπως το έγραψε;», «Ήθελε πραγματικά να μου στείλει αυτό το μήνυμα;». Οι απορίες πολλές μα εσύ δεν τολμάς να κάνεις καμιά ερώτηση. Το μυαλό σου είναι ικανό να σου παίξει τα χειρότερα παιχνίδια, κι ένα μήνυμα τρυφερό να το μετατρέψει σε τριτοβάθμια εξίσωση με άγνωστο συντελεστή. Με απλά λόγια θα ‘χεις ένα γεμάτο απόγευμα να αναρωτιέσαι αν ό,τι σου έγραψε στο μήνυμα είναι όντως αυτό που ήθελε να πει, αν είναι αυτό που εννοεί.

Ίσως, πάλι, το μήνυμα που σου ήρθε στις 4 τα ξημερώματα να περιείχε τόσο συναίσθημα, χωρίς καν να χρησιμοποιήσει τις λέξεις-κλειδιά, χωρίς «σ’ αγαπώ», «σε λατρεύω» κτλ. Σου έστειλε ένα μήνυμα απλά και μόνο για να το στείλει, για να σε κάνει να χαμογελάσεις, για να σου δείξει πως σε σκέφτεσαι, ακόμα κι αν δε στο πει.

Έχουμε αδυναμία στα μηνύματα, γιατί δίνουν χώρο στη φαντασία μας να χτίσει το σκηνικό, να ψάξει απαντήσεις και κρυφά νοήματα. Μια φράση, τρεις-τέσσερις λέξεις μονάχα, μα το μυαλό σου τρέχει για να προλάβει να κάνει εικόνα τον αποστολέα, μπας και μπει στο δικό του μυαλό.

Κι ύστερα ξεκινάνε τα όνειρα κι οι εικόνες, πώς θα ‘ταν αν αυτά στα ‘λεγε από κοντά, όσο είστε αγκαλιά. Γιατί αυτή είναι η δύναμη των γραπτών, μπορούν να ζωντανέψουν συναισθήματα, να φέρουν ανθρώπους κοντά, ακόμα κι αν τους χωρίζουν χιλιόμετρα.

Ένα μήνυμα, λοιπόν, –που μπορεί για τον αποστολέα του να ‘ναι τόσο απλό και ξεκάθαρο– για τον παραλήπτη είναι ικανό να φέρει σκέψεις, προσδοκίες, όνειρα, να ξυπνήσει φόβους μα κι αναμνήσεις. Κάνει τα δικά του σενάρια ο νους, το μεταφράζει με χίλιους τρόπους κι αν δεν επιλέξει την αυτοκαταστροφή του, το απολαμβάνει.

Και πάντα τα σενάρια θα κάνουν κύκλους. Ένα μήνυμα στα εισερχόμενά σου ότι σε σκέφτεται, δεκαεφτά εκδοχές εσύ, για το πώς μπορεί να σε σκέφτεται κι αν, όντως, το εννοεί. Ένα μήνυμα λέγοντας ότι θέλει να σε δει, δεκαεννιά πιθανά μέρη συνάντησης εσύ, με δυο-τρία πρόχειρα θέματα συζήτησης.

Τα μηνύματα μπορεί για πολλούς να ‘ναι απρόσωπα, μα το μυστικό είναι ότι λαμβάνοντας το σωστό μήνυμα, φυσικά, απ’ τον αποστολέα που σε ενδιαφέρει, κάνουν το «από κοντά» να μετράει περισσότερο!