Η παγίδα του να φοράς τις πιτζάμες σου στο σπίτι

Υπάρχει πιο χαλαρωτική αίσθηση εντός της ημέρας από όταν φοράς τις πυτζάμες σου; Τι άλλο μπορεί να σου χαρίσει πιο έντονο συναίσθημα ελευθερίας από άποψη ρούχων; Σύμβολο χαλάρωσης, οικειότητας, ηρεμίας. Είναι ικανή όμως αυτή η αίσθηση όταν δουλεύεις πολύ απ’ το σπίτι, ή έχεις ρεπό, ή βρίσκεσαι σε διακοπές, να σ’ οδηγήσει στην κατάθλιψη και στην παραίτηση του εαυτού σου προτού το καταλάβεις. Η ξεκούραση αυτή που σου χαρίζει ως αίσθηση, δε σε αφήνει να σκέφτεσαι ενεργητικά ή να βρίσκεται σε ετοιμότητα.

Αρχικά, το να φοράς τις πιτζάμες σου όλη μέρα επειδή, πώς να το κάνουμε, μ’ αυτές νιώθεις άνετα, μπορεί χωρίς να το έχεις καταλάβει να οδηγήσει στο να υιοθετήσεις τη λογική αυτή του ρεπό γενικότερα. Αν περνάς μεγάλα χρονικά διαστήματα μέσα στο σπίτι, θέλεις να φοράς κάτι που σε κάνει να νιώθεις άνετα και μόνο οι πυτζάμες σου έχουν αυτή την ικανότητα, μα χωρίς να το καταλαβαίνεις σου στήνουν μεγάλη παγίδα. Επιλέγουμε να φοράμε τις πιτζάμες μας είτε όταν είμαστε σωματικά άρρωστοι, είτε όταν η ψυχολογία μας δεν είναι τόσο στα καλύτερά της. Όταν δηλαδή δεν έχουμε τη διάθεση ή το κουράγιο, αν θες, να προσπαθήσουμε για το κάτι παραπάνω.

Είτε έχεις επιλέξει να φορέσεις τις αγαπημένες σου, είτε, είσαι πιο του μονόχρωμου γκρι, είτε καταλήξεις να τριγυρίζεις σπίτι σαν εξόριστος μονόκερως, βρίσκεσαι ένα βήμα πριν αρχίσεις να χάνεις εντελώς την αίσθηση του χρόνου. Ωραίες, χουχουλιάρικες, ζουζουνίστικες μα αν ξυπνάς, τρως, πλένεσαι και κάθεσαι στον καναπέ όλη μέρα μόνο μ’ αυτές, τότε σου δίνεται αυτόματα η εντύπωση ότι ο χρόνος περνά αργά, με αποτέλεσμα φυσικά, η υπομονή σου να εξαντλείται και τα νεύρα σου να σπάνε. Εδώ θα ήθελα να σου δώσω μια συμβουλή. Επίλεξε να φοράς μια απλή μπλούζα κι ένα παντελόνι, εξίσου άνετα με τις πιτζάμες σου, έτσι ώστε να υπάρξει αυτή η εναλλαγή μέσα στο 24ωρο.

Μέσα από την αναζήτηση ρούχων ανάλογα τη χρονική περίσταση, ασυναίσθητα αναζητάμε τον αυτό μας. Αναρωτιόμαστε για το «ποιος είμαι» αλλά και ποιους στόχους έχουμε σκοπό να πετύχουμε τη σημερινή μέρα. Αν εμείς επιλέξουμε να κυκλοφορούμε με τις πιτζάμες όλη μέρα μέσα στο σπίτι σαν τις άδικες κατάρες, τότε καταλήγουμε να έχουμε ένα μόνιμο αίσθημα ηττοπάθειας, γινόμαστε αργοί, ράθυμοι, χωρίς ενέργεια.

Δε χρειάζονται πάντα οι πιτζάμες μας για να μας κάνουν να αισθανθούμε χαλαροί κι ανάλαφροι. Ένα άτομο, ένα τηλεφώνημα, μια συζήτηση χωρίς ιδιαίτερο νόημα, απλή κουβέντα, όχι αναλύσεις και παραδείγματα, είναι υπεραρκετά για να σε ξεκουράσουν από την πίεση όλης της ημέρας. Ένα ποτήρι κρασί και μια συζήτηση μέχρι το πρωί. Μπορείς να μιλήσεις για τη μέρα σου, αν πεις σε κάποιον όλα όσα σε κούρασαν, να νιώσεις ότι σε καταλαβαίνει ο ακροατής σου και μ’ έναν μαγικό τρόπο, ξεκουράζεσαι.

Μα για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα να κουραστείς και δεν εννοώ να σκάψεις. Η πιτζάμα σε κουράζει ψυχολογικά, είναι σαν να σου λέει να πας για ύπνο, δε σε προετοιμάζει για την αρχή της μέρας, μα για το τέλος της. Κι αν θες και μια γνώμη, μέρα που σε βρίσκει με πιτζάμα αντί για οτιδήποτε άλλο και νύχτα που σε βρίσκει οτιδήποτε άλλο εκτός από χωρίς ρούχα, χαμένη πήγε. Να τα λέμε κι αυτά.