Κάποιος να μας παιδεύει και να τον παιδεύουμε

Σπαταλάμε πολύ χρόνο αναζητώντας το άλλο μας μισό. Τον άνθρωπό μας, εκείνον που θα μας κάνει να νιώθουμε άνετα κι εμείς θα του εμπνεύσουμε εγγύτητα και οικειότητα. Αυτόν που θα μας κάνει να είμαστε ο εαυτός μας κάθε λεπτό μαζί του κι εμείς θα του βγάλουμε τις πιο αυθόρμητες πλευρές του. Ίσως πάλι να χάνουμε τον χρόνο μας ψάχνοντας κάτι που δεν υπάρχει. Έχουμε υψηλά στάνταρτ, στο θεό για την ακρίβεια κι είμαστε πολλοί καλοί στο να κρίνουμε όλους τους λόγους που κάποιος δε μας κάνει, γιατί δε θέλουμε τα δύσκολα, θα βρεθούν τα εύκολα πού θα πάει. Αμ δε.

Όσο και να ψάχνουμε όμως, καταλήγουμε να πέφτουμε σε ανούσιες αγκαλιές, σε ανούσιες συζητήσεις. Ίσως γιατί κατά βάθος ξέρουμε τι θέλουμε. Κάποιος να μας παιδεύει και να τον παιδεύουμε. Γιατί το γουστάρουμε το παίδεμα, πόσο μάλλον στον έρωτα. Ψάχνουμε κάποιον που θα μας ενοχλεί με τα πειράγματά του. Κι εμείς αναγκαστικά θα πρέπει να κάνουμε ότι νευριάσαμε. Γιατί όλα γι’ αυτό γίνονται. Να προσπαθούμε να κρατηθούμε να μη γελάσουμε και το ταίρι μας να το παίζει κι αυτό θιγμένο. Να προσπαθούμε να κρατηθούμε βράχοι κι όποιος λυγίσει πρώτος χάνει.

Να νιώθουμε σαν πεντάχρονα εγκλωβισμένοι σε σώμα ενηλίκου. Θα είμαστε ο ένας το πεντάχρονο του άλλου. Και θα γελάμε ο ένας με τα κρύα αστεία του άλλου, που καθόλου κρύα δε θα ηχούν στ’ αυτιά μας. Κι όταν πέφτει, θα είμαστε εμείς εκεί για να τσιγκλάμε κάθε ίχνος της μελαγχολίας που διαθέτει, πολλές φορές ακόμα και προκαλώντας τον καβγά. Και θα το ξέρει πως είναι για να εκτονωθεί και θα το εκτιμάει. Μέχρι να έρθει η δική μας σειρά και με τις ίδιες προϋποθέσεις, μα με ανταλλαγή ρόλων, να ξεκινήσει εκ νέου ένα παιχνίδι μεταξύ μας.

Ξέρεις, μπορεί να σ’ αγαπάει σαν να είσαι ένα μικρο παιδάκι, αλλά να σου φέρεται ως είσαι, ένας μεγάλος ενήλικας άνθρωπος. Και το ίδιο θα κάνεις κι εσύ. Δεν μπορείτε άλλωστε να φερθείτε συνηθισμένα σε ένα πνεύμα που είναι ξεκάθαρα ξεχωριστό. Γι’ αυτό και διαλέξατε ο ένας τον άλλον. Αγαπήσατε πρώτα το παίδεμα και μετά την ευκολία κι είπατε πως αυτός θα είναι κι ο πιο γερός συνδετικός σας κρίκος.

Αυτό ζητάμε, έναν άνθρωπο να μας αντέχει πιο πολύ από εμάς του ίδιους και με την ίδια ευκολία να το κάνουμε κι εμείς. Να μας πειράζει με τα αγγίγματά του. Να ζούμε για να τον αγγίζουμε. Να ξέρει τι σε νευριάζει και να το κάνει επίτηδες κι εσύ ν’ ανταποδίδεις διπλά και τριπλά. Ξέρεις ότι αυτός ο άνθρωπος που έχεις επιλέξει να έχεις διπλά σου, είναι εδώ για να σε φέρει σε μια καλύτερη, πιο απενοχοποιημένη πλευρά του εαυτού σου.

Δέσατε, κολλήσατε, λες κι όλο αυτό το ζόρι και η πρόκληση γεννήθηκε για να σας συναντήσει και να σας φέρει κοντά. Μα κι άντε να ψάξεις κάτι άλλο. Μεταξύ μας, δε θες καν να ψάξεις να βρεις κάτι άλλο. Κάθε πείραγμα, κάθε αγκαλιά που καταλήγει σε κυνηγητό και γαργαλητό μέχρι δακρύων, κάθε μικρή και μεγάλη εκδοχή της παιδικότητάς σας, ήρθε και κούμπωσε με την πρόκληση να πάτε ο ένας τον άλλον παρακάτω και στα δύσκολα, τα απαιτητικά, τις στιγμές που όλα δείχνουν να είναι απάλευτα. Ε ναι λοιπόν. Κάποιον να μας παιδεύει και να τον παιδεύουμε. Και μαζί, από κοινού, να εκπαιδευόμαστε στο «μαζί». Τι άλλο να ζητήσεις;