Κι οι φιλίες ξεφτίζουν στον χρόνο

Η φιλία είναι, όπως λένε, η δυνατότερη σχέση ανιδιοτελούς αγάπης. Μπορεί να ξεκινήσεις να κάνεις παρέα με κάποιον απ’ το δημοτικό και να ‘χετε χτίσει μαζί τις περισσότερες αναμνήσεις της ζωής σας. Άλλοι πάλι μπορεί να αργήσατε να βρείτε το άλλο σας φιλικό μισό και, μετά από προδοσίες κι απογοητεύσεις, να το ανακαλύψατε κάπου εκεί στο πανεπιστήμιο. Το σημαντικό είναι πως το βρήκατε -ή μήπως όχι;

Η επικοινωνία είναι το παν σε μια σχέση κι η αλήθεια είναι πως στην αρχή μιας φιλίας, μιλάς με τον άλλο πολύ, αρχικά δειλά, κι ύστερα –αφού έχετε γνωριστεί και δεθεί– μοιράζεστε τα πάντα αβίαστα. Ο χρόνος κι οι εμπειρίες σας φέρνουν όλο και πιο κοντά, μέχρι που φτάνετε στο ζενίθ της φιλίας σας, που κουβαλά πια κάτι από οικογένεια. Και μετά ‘ζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα; Μπα, στη ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ίσως ακόμα και χρόνια αργότερα, με κάποιο λόγο ή απλά λόγω ζωής, μπορεί να μην έχετε πια τίποτα άλλο να πείτε και τίποτα παραπάνω να δώσετε.

Ο χρόνος μας αλλάζει όλους κι όπως οι ερωτικές σχέσεις ξεθωριάζουν κι οι σύντροφοι χωρίζουν γιατί το «μαζί» δεν εξελίσσεται πια, το ίδιο μπορεί να συμβεί και στις φιλίες. Άνθρωποι που παλιά ήταν κολλητοί κι επικοινωνούσαν μ’ ένα βλέμμα μπορεί πλέον να μην αντέχουν ο ένας τον άλλον και να μην έχουν κανένα κοινό πέρα από το παρελθόν τους.

Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός, μας έλεγαν όταν ήμασταν μικροί, μα μεγαλώσαμε για να πιστεύουμε ανακουφιστικά παραμύθια. Καιρός να αντιμετωπίσεις την αλήθεια, ο χρόνος δεν είναι γιατρός, είναι μια σβούρα που γυρίζει με τόση δύναμη κι αλλάζει τα πάντα, φέρνει κοντά κι απομακρύνει ανθρώπους, αντιστρέφει συναισθήματα κι είναι λογικό, μέσα σ’ όλο αυτό το χάος των ανατροπών, κι εσύ να μην μπορείς να μείνεις αμετάβλητος. Γυρίζει με τέτοια ταχύτητα κι εσύ το μόνο που μπορεί να κάνεις είναι να φύγεις μαζί του.

Αλλάζεις. Αλλάζεις από ‘σένα και για ‘σένα. Σε αλλάζουν οι καιροί, αλλάζεις για τους καιρούς. Σ’ αλλάζουν οι άνθρωποι, αλλάζεις για τους ανθρώπους. Αυτή είναι η εξέλιξή μας, όλα γύρω μας διαφοροποιούνται, κι αφού αναγκαζόμαστε να αφήσουμε πίσω μας αυτό που ήμασταν γι’ αυτό που γίναμε, παρατηρούμε ότι το φιλαράκι μας, το κάποτε κολλητάρι μας, δεν είναι πια ούτε κι εκείνο ίδιο ή ακόμα χειρότερα είναι ακριβώς ίδιο, όταν εμείς δε θυμίζουμε σε τίποτα τον παλιό μας εαυτό.

Και προσπαθείς να το δεις από κάθε πλευρά, να εξετάσεις κάθε ενδεχόμενο, να ελέγξεις τα πάντα για να μπορέσεις να πεις στο φιλαράκι σου πως δεν παίρνεις πια κάτι απ’ την παρέα σας, πως δε σε γεμίζει πλέον η επαφή σας. Πώς, όμως, μπορείς να πεις σε έναν άνθρωπο που ήσασταν στηρίγματα ο ένας για τον άλλον για χρόνια πως πλέον δε βλέπεις τη φιλία σας με το ίδιο μάτι, πως θέλεις να το σπάσεις; Είσαι σίγουρος πως κάτι τέτοιο θα τον πληγώσει και το μόνο που δε θέλεις είναι αυτό. Ό,τι κι αν έγινε, όποιος κι αν ευθύνεται, εσύ, εκείνος, κι οι δύο ή μονάχα η ζωή, δε θες να στεναχωρήσεις κανένα. Θες απλά να προχωρήσεις μπροστά.

Η εκδοχή να εξαφανιστείς και να μην αφήσεις περιθώρια για να σε ψάξει δεν ακούγεται σωστή λύση, αφού τόσα χρόνια που κάνετε παρέα ο φίλος σου ξέρει τι θα σκεφτείς πριν ακόμα το σκεφτείς. Επίσης το να βρίσκεις συνεχώς δικαιολογίες για να αποφεύγεις τις εξόδους σας δε μοιάζει πειστικό ούτε αποτελεσματικό, αφού από κάποια στιγμή κι έπειτα θα το υποψιαστεί, κι αυτό θα κάνει τα πράγματα χειρότερα.

Ίσως καταλήξεις να επιλέξεις κάτι πιο διπλωματικό. Ίσως να αραιώσεις σταδιακά ή να βρεις μια πρόφαση ενός καβγά για να διακόψεις. Ίσως να πεις πως θες χρόνο, χωρίς να δικαιολογηθείς πλήρως για αυτό. Μα το πιο τίμιο για έναν άνθρωπο που περάσατε μαζί τόσα, καλά κι άσχημα, είναι να μιλήσεις ανοιχτά για όλα όσα σε απασχολούν, όλα όσα άλλαξαν μέσα σου κι ενδεχομένως έξω σας. Θα πικραθείτε κι οι δύο μα θα απομακρυνθείτε με σεβασμό, ειλικρίνεια και κατανόηση, ακριβώς όπως αρχίσατε.

Κι αν πήραν άλλη στροφή οι δρόμοι σας κάπου στην πορεία, κι αν χωρίσατε τα τσανάκια σας και κάνατε διαφορετικές παρέες τώρα πια, ίσως ακόμη να μπερδεύει το όνομα του νέου φίλου με το δικό σου. Κι ίσως κι εσύ ακόμα να τον έχεις περασμένο στις επαφές του κινητού σου ως «κολλητάρι». Γιατί ό,τι κι αν έγινε γνωρίζετε πως αν χρειαστεί θα ‘στε πάντα εκεί ο ένας για τον άλλο, ακόμα κι αν όλα γύρω σας άλλαξαν κι αν τη θέση σας στη βόλτα την έχουν αντικαταστήσει κάποιοι άλλοι.