Μιλάμε για ρουτίνα και δεν αλλάζουμε ούτε μικρές συνήθειες

Λες ότι κουράζεσαι εύκολα. Ότι δε σου αρέσει η ρουτίνα. Ότι δε θέλεις να βαριέσαι. Ότι θέλεις να ρίξεις γροθιά στις στιγμές που συμβιβάζεσαι και άλλα τέτοια. Παρ΄όλα αυτά επιλέγεις να πίνεις έναν συγκεκριμένο καφέ, ένα συγκεκριμένο ποτό. Χειμώνα, καλοκαίρι στην ίδια κούπα. Ίδια γεύση κάθε μέρα, ίδια ποσότητα ζάχαρης, το ίδιο κοντό καλαμάκι. Βότκα όταν θα βγεις βράδυ, καμία αλλαγή. Δε σου αρέσει η συνήθεια μα ο σερβιτόρος χει πάψει να σε ρωτά τι θα πάρεις και το έχει αντικαταστήσει με την ερώτηση με «το δικό σου;». Χωρίς πολλή σκέψη σε ενθουσιάζει ότι θυμάται τον καφέ, το ποτό σου, μα έχεις σκεφτεί ότι και αυτά τα κάνεις απλώς από συνήθεια;

Επιλέγεις να πηγαίνεις σε ένα συγκεκριμένο μαγαζί για φαγητό. Ίσως σου αρέσει η ατμόσφαιρα, ο φωτισμός, η αύρα των σερβιτόρων, το αίσθημα οικειότητας που προσφέρει. Στην ουσία όταν πας κάπου συγκεκριμένα, για τους δικούς σου λόγους, και σε ρωτάνε αν θέλεις πάλι τα γνωστά, ασυναίσθητα έχει αποφασίσει άλλος για εσένα. Δεν έχεις τον χρόνο να σκεφτείς αν εκείνη την μέρα θέλεις κάτι διαφορετικό, συμβιβάζεται στο σίγουρο, σε αυτό που έχεις δοκιμάσει και ξέρεις ότι σου αρέσει. Μπορεί να μην το αντιλαμβάνεσαι όταν το κάνεις, αλλά η αλήθεια είναι ότι κάνεις κάτι μόνο και μόνο από συνήθεια.

Το φαγητό, το ποτό και ο καφές είναι μερικά παραδείγματα για να καταλάβεις ότι αν και ασήμαντα, είναι συνήθειες. Είναι ρουτίνα, είναι ικανά να σε κάνουν να κουραστείς πολύ εύκολα. Μετά από ένα σημείο σκέφτεσαι αν πρέπει να βάλεις λίγο γάλα στον καφέ, λίγη ζαχαρίτσα, να σπάσει η πικρίλα. Χρειάζεσαι ίσως μια γενικότερη αλλαγή στη ζωή σου, ξεκινώντας ακόμα και από τον καφέ. Ή από την άλλη, μπορείς να πάρεις μια παγωμένη μπιρίτσα και να απορείς κι εσύ ο ίδιος με τον εαυτό σου που δεν παρήγγειλες βότκα και σήμερα. Οι μικρές καθημερινές συνήθειες είναι αυτές που φέρνουν τη ρουτίνα χωρίς να το καταλάβουμε. Έχουμε στο DNA μας το παράπονο, γκρινιάζουμε για τη ρουτίνα, αλλά επιλέγουμε να την κρατάμε αγκαλιά, γιατί μαζί της νιώθουμε ασφάλεια. Από τις πιο μικρές μέχρι τις πιο μεγάλες συνήθειες πρέπει έστω και για μια φορά να δοκιμάσουμε να τις κάνεις πέρα. Έστω κι αν καθυστερήσεις να φύγεις από το σπίτι, αν ξεκινήσεις νωρίτερα απ’ την καθορισμένη ώρα, έστω κι αν πιεις μέτριο τον καφέ αντί για σκέτο ή αν επιλέξεις το λεωφορείο αντί για τ’ αυτοκίνητο για να πας στη δουλειά.

Ο Paulo Coehlo είχε πει «αν νομίζεις ότι η περιπέτεια είναι επικίνδυνη, δοκίμασε τη ρουτίνα, είναι θανατηφόρα». Δε νομίζω ότι υπάρχει πιο αντιπροσωπευτική άποψη σχετικά με αυτό το θέμα. Συμφωνείς κι εσύ, γκρινιάζεις για τη ρουτίνα της καθημερινότητάς χωρίς να κάνεις την παραμικρή αλλαγή. Φοβόμαστε -βάζω και τον εαυτό μου μέσα- πως αν φύγουμε λίγο από το πρόγραμμά μας, θα έρθει η καταστροφή, μα η καταστροφή αν είναι να έρθει θα έρθει ακόμα κι αν έχεις ακολουθήσει κατά γραμμα το πρόγραμμά σου! Κουνήσου! Άλλαξε! Ονειρέψου! Ζήσε!