Να σε κοιτά ενώ κοιτάς αλλού

Ο έρωτας συμμαχεί με τα μάτια κι εμείς απολαμβάνουμε να νιώθουμε το βλέμμα του συντρόφου μας αραγμένο πάνω μας. Να μιλάμε με κάποιον γνωστό στον δρόμο κι εκείνος να καρφώνει το βλέμμα του στα χείλη μας. Να νιώθουμε τη ματιά του να ακουμπάει κάθε πόντο του κορμιού μας. Πόσες φορές ενώ εσύ ήσουν στη δουλειά, περιμένοντας ανυπόμονα να σχολάσεις, το ταίρι σου στεκόταν απέναντί σου και σε χάζευε; Κι αν δεν έχει τύχει ακόμα, πόσο θα σου άρεσε μα συμβεί; Όλοι λατρεύουμε την αίσθηση πως έχουμε όλη την προσοχή του ανθρώπου μας αγκυροβολημένη πάνω μας, όταν εμείς κοιτάζουμε δήθεν αλλού.

Σε εξιτάρει η ιδέα πως το ταίρι σου βρίσκεται απέναντί σου και σε παρατηρεί. Στέκεται εκεί και σε περιεργάζεται κι εσύ πρέπει να δείχνεις άνετος. Κι όσο κι αν σε φέρνει σε μια σχετική αμηχανία, δεν μπορείς να μην παραδεχτείς πως κολακεύεσαι. Σου αρέσει να νιώθεις τα συγκεκριμένα δυο μάτια καρφωμένα πάνω σου, να γυρίζεις να ψάξεις το βλέμμα του κι αυτός να σε κοιτάει ήδη. Χωρίς να μιλήσει σου ‘χει πει πόσο πολύ σε θέλει, χωρίς να σου αφήνει κανένα περιθώριο για να το αμφισβητήσεις.

Μονάχα μία τέτοια ερευνητική ματιά αρκεί να νιώσεις ότι είσαι ξεχωριστός, φτάνει μόνο ο τρόπος που σε κοιτάει για να αισθανθείς ποθητός. Τι κι αν έπεσε τυχαία πάνω σου το βλέμμα του και δεν μπόρεσε να αντισταθεί, σαν να πέτυχε στην τηλεόραση την αγαπημένη του ταινία και κόλλησε, τι κι αν γενικά δεν μπορεί να ξεκολλήσει από ‘σένα, όλο αυτό σε κάνει να νιώθεις το κέντρο του κόσμου του. Σε κιαλάρει, δε σε χαζεύει απλά, σε μια προσπάθεια να αποτυπώσει κάθε έκφρασή σου, πώς είσαι όταν θυμώνεις, όταν χαίρεσαι, όταν αγχώνεσαι ή ενθουσιάζεσαι.

Σε ποιον δεν αρέσει; Δεν υπάρχει ένα άτομο. Ένα άτομο που να μπορεί να αρνηθεί ότι τον ανεβάζει κάτι τέτοιο. Σίγουρα, για να ερωτευτείς τον σύντροφό σου ένα τσακ παραπάνω, παίζουν ρόλο πολλά μικρά κι ίσως επιφανειακά ασήμαντα πραγματάκια, που όμως απογειώνουν το συναίσθημα. Η μυρωδιά του, για παράδειγμα, είναι το σήμα κατατεθέν για να μπορείς να τον ξεχωρίσεις ακόμη και με κλειστά τα μάτια. Υπάρχει κάτι, όμως, που σε τρελαίνει περισσότερο κι απ’ το άρωμά του και τη μοναδική μυρωδιά του δέρματός του. Είναι το βλέμμα του, ο τρόπος που σε κοιτάζει όταν μιλάς, όταν γελάς, ενώ αφαιρείσαι ή πιστεύει πως δεν το καταλαβαίνεις γιατί κοιτάς κάπου αλλού. Είναι κυρίως ο τρόπος που σε κοιτάζει όταν δεν τον κοιτάς, ικανός να σε κάνει να τον ερωτευτείς ακόμα περισσότερο.

Ίσως ασυνείδητα, κατά βάθος, να το αποζητάς αυτό το βλέμμα σαν κάποιο άτυπο κομπλιμέντο που ξέρεις πως ίσως δε βρει ποτέ το θάρρος να στο εκφράσει με λόγια. Το περιμένεις όπως ένα κρύο ντους μετά από μια ζόρικη καλοκαιρινή μέρα στη δουλειά. Δεν μπορείς να αρνηθείς ότι, μαζί με εκείνον, ταξιδεύεις κι εσύ μέσα στις σκέψεις του προσπαθώντας να μαντέψεις καθετί που μπορεί να περνάει απ’ το μυαλό του εκείνη τη στιγμή.

Το κοίταγμά του ίσως μερικές φορές να γίνεται τόσο επίμονο που να σε κάνει να αισθάνεσαι άβολα, αλλά κάθε φορά που πιάνεις το αμόρε σου να σε κοιτάει, ρίχνεις κι εσύ αυτόματα ένα χαμόγελο αυθόρμητο, όλο φωτιά κι αυτοπεποίθηση. Και, τελικά, όλα γι’ αυτό σου το χαμόγελο γίνονται.