Ό,τι επιθυμείς να σ’ επιθυμεί!

Κι η μέρα των γενεθλίων σου έφτασε. Όλοι εκείνοι που σε θυμήθηκαν είναι πολλοί, κι οι ευχές που έλαβες αμέτρητες, φτάνουν για να ‘χεις υγεία κι επιτυχίες για διακόσια χρόνια. Ίσως, όμως, ανάμεσα σ’ αυτές τις τυπικές –ή και τυποποιημένες– να ξεχώρισες δύο-τρεις.

Κάποιοι διάλεξαν να σου ευχηθούν με έναν κάπως χιουμοριστικό τρόπο. Άλλοι θέλησαν να πρωτοτυπήσουν κι ίσως να  έψαχναν μέρες για την ευχή αυτή. Κάποιος ίσως να ανυπομονούσε να δείξουν οι δείκτες του ρολογιού 12 για να ‘ναι απ’ τους πρώτους που θα σου ευχηθούν.

Τηλεφωνήματα από φίλους σου, εκπλήξεις από κολλητούς και μηνύματα από απλούς γνωστούς. Ο καθένας ευχήθηκε με έναν τρόπο ξεχωριστό. Ο Κρητικός της παρέας σου με μια παραδοσιακή μαντινάδα κι ο μουσικός με μια αφιέρωση. Χαίρεσαι που σε θυμήθηκαν τόσοι άνθρωποι σε μία τέτοια σημαντική κι όμορφη μέρα της ζωής σου. Άλλος ένας χρόνος στην πλάτη σου, λοιπόν κι εύχεσαι κι εσύ με τη σειρά σου έστω οι μισές απ’ τις ευχές που έλαβες να γίνουν πραγματικότητα.

Μα καθώς περνάνε τα χρόνια και μεγαλώνεις, κι αφού έχει πια μεστώσει το μυαλό σου, καταλαβαίνεις ότι τόσα χρόνια σου εύχονταν με λάθος τρόπο. Όσο ωραίες, πρωτότυπες και χιουμοριστικές κι αν ήταν οι ευχές τους, κάτι έλειπε. Κάθε χρόνο και πιο εντυπωσιακές μα και πάλι δεν ήταν αυτό που ήθελες να ακούσεις. Η ολοκληρωμένη, η καλύτερη –αν θέλεις– ευχή που μπορείς να λάβεις μια τέτοια μέρα, όπως τα γενέθλιά σου, είναι το «Ό,τι επιθυμείς να σε επιθυμεί». Συνηθίσαμε, βλέπεις, να το λέμε μισό, μα το νόημα βρίσκεται στη συνέχεια αυτή που σιωπηλά αφήσαμε στην άκρη.

Σε μέρες ιδιαίτερες και συναισθηματικά φορτισμένες πάντα θα υπάρχουν λόγια που ίσως να μη σκεφτήκαμε να πούμε κι άλλα που βγήκαν αβίαστα απ’ το στόμα μας. Στις ευχές, που είτε λαμβάνουμε είτε χαρίζουμε, στριμώχνονται συχνά κουβέντες που είτε διστάσαμε κάποτε να εξομολογηθούμε, είτε οι συνθήκες τα έφεραν έτσι και δε μας δόθηκε έως τότε η ευκαιρία. Κι αφού ξεκίνησες να πληκτρολογείς την ευχή, μαζί με ‘κείνες τις τελίτσες, άρχισαν μέσα στο κεφάλι σου να χοροπηδούν κι οι σκέψεις, οι φόβοι, τα αδιέξοδα και τα «αν».  Μα το μόνο «αν» που επιτρέπεται ή μάλλον επιβάλλεται να επικρατήσει είναι το «Αν όχι τώρα, τότε ποτέ».

Ευχές γενεθλίων κι απωθημένα, ίσως να ‘ναι η μοίρα τους αυτή να ‘ναι για πάντα μαζί. Γιατί μόνο στο απωθημένο σου θα ευχηθείς κάτι τέτοιο. «Ό,τι επιθυμείς να σε επιθυμεί.» Να ‘ναι πιο τυχερός δηλαδή από ό,τι μπόρεσες εσύ να είσαι. Γιατί στα δικά σου γενέθλια δε βρέθηκε κανείς να στο ευχηθεί, θεωρώντας το ίσως δεδομένο. Μα αν είναι κάτι που σου έμαθε η ζωή και κάθε μέρα με βία στο υπενθυμίζει, είναι πως τίποτα δεν είναι δεδομένο.

Έχεις κοιτάξει πολλές ώρες το ταβάνι για να παραδεχθείς πως πίσω από κάθε φορά που αναρωτιέσαι να στείλεις ή να μη στείλεις μια ευχή μου στο απωθημένο σου, κρύβεται η λαχτάρα, η ανάγκη, μα κι ο φόβος να εκφράσεις κάτι που ως τώρα δεν έχεις βρει το θάρρος να πεις, κι απλά η μέρα αυτή γίνεται η αφορμή. Ίσως παίρνοντας το ρίσκο να σε χαρακτηρίσει τρελό, αλλά άσ’ τον να το κάνει οποιαδήποτε άλλη μέρα του χρόνου κι όχι τη συγκεκριμένη. Σκέψου το και κάπως εγωιστικά, αφού ο εγωισμός είναι στο αίμα μας. Τη μέρα που θα στείλεις εσύ για να δώσεις (αλλά και να πραγματοποιήσεις) την ευχή σου, εκείνη θα φτάσει μαζί με δεκάδες άλλες, κι ίσως να γίνει απλά μία απ’ τις πολλές.

Άλλος ένας χρόνος, λοιπόν, που περίμενες αυτή τη μοναδική ευχή από εκείνο το άτομο και δεν την πήρες ποτέ. Απ’ την άλλη, άλλος ένας χρόνος που είχες την ευκαιρία να δώσεις τη δική σου ευχή και την άφησες να πετάξει μακριά. Όπως και να ‘χει, χρόνια πολλά κι ό,τι επιθυμείς να σε επιθυμεί!

Τι κι αν είχες γενέθλια εχθές, τι κι αν έχεις αύριο ή σε μια βδομάδα. Κι ας έτυχε να μιλήσαμε μόνο μία φορά, κι ας είσαι απ’ τους τυχερούς που μιλάμε κάθε μέρα, η ευχή μου θα ‘ναι πάντα αυτή. Πάντα η ίδια.