Ούτε απόψε κατάφερες να ξεχάσεις

Τις περισσότερες φορές όλα τα τεχνάσματα που επιδιώκουμε για να ξεχάσουμε καταλήγουν να μας τα σκάνε, εμφανίζοντας όλα όσα δεν πρέπει. Ο κάθε ένας μας έχει βρει τον δικό του τρόπο, το δικό του κουμπί για να μπορεί να ξεχάσει, το οτιδήποτε. Κάποιοι επιλέγουν το ποτό, κάποιοι άλλοι μια χαλαρή βόλτα με το αυτοκίνητο, κάποιοι ακόμα και το καθάρισμα. Είναι τεχνάσματα που ο καθένας μας έχει καταλήξει μετά από μεγάλες μάχες, μεγάλο πόνο και πολλές ώρες απομόνωσης ή και άρνησης προσωπικής για να βρει. Να καταφέρει να βρει αυτόν τον τρόπο που θα μπορεί να ξεχνάει, ή τουλάχιστον που θα ξεχνιέται για λίγο.

Έκατσες με καθαρό μυαλό -ή και όχι- για να βρεις τον τρόπο. Να μπορείς να πίνεις ένα ποτό και να ξεχνάς, να κάνεις τη βόλτα σου κι ύστερα να νιώθεις κενός. Ένα λευκό χαρτί χρειάστηκες άλλες φορές, με λέξεις διάσπαρτα χωρισμένες μέσα στο κεφάλι σου να γυρίζουν με μανία και να σου προκαλούν ζαλάδα. Και ξαφνικά είσαι και πάλι μπερδεμένος με τον ίδιο σου τον εαυτό και μ’ όλα εκείνα που αφήνεις να γίνουν τοίχος στο δρόμο σου. Προσπαθείς να τηρήσεις τους κανόνες που με αυταρχισμό σου επιβάλεις ο ίδιος, σε ένα παιχνίδι που δημιουργείς εσύ. Σε ένα παιχνίδι ταλαιπωρίας αντί ανακούφισης. Απομακρύνεσαι από όλους, μιλάς με τον εαυτό σου και ψάχνεις να βρεις πώς γίνεται να μπορείς να ξεχνάς πιο εύκολα. Να ξεχνάς για να μην πονάς μετά. Βάζεις τον εγωισμό σου πάνω από εσένα, πάνω από το οτιδήποτε. Προσπαθείς να ξεχάσεις μα ό, τι τρόπο και να βρεις καταλήγει μάταιος. Στα σκάνε όλα μαζί και νιώθεις μικρός και αβοήθητος.

Τα μάτια σου, κόκκινα και υγρά, να μαρτυράνε τις ώρες που έχεις περάσει κλαίγοντας. Η φωνή σου βραχνή, σκληρή και ο τόνος της απόμακρος σε κάθε έναν που επιθυμεί να σε πλησιάσει και να σου μιλήσει, μα εσύ το μόνο που θέλεις απελπισμένα είναι να ξεχάσεις. Αδιάφορος για τον οποιονδήποτε που δεν είναι αυτός που θέλεις. Αδιάφορος ακόμα και μ’ εσένα. Μόνο η σκέψη σου ότι όλα γίνονται για κάποιο λόγο -κλισέ αλλά λυτρωτικό- είναι ικανή να σε ηρεμήσει, να δαμάσει για λίγο το τέρας που ζει πλέον μέσα σου. Θέλεις να ξεχάσεις, να ηρεμήσεις μα όλα τώρα είναι μπερδεμένα μέσα στο μυαλό σου, οποιοδήποτε τέχνασμα κι αν είχες επινοήσει, δεν έπιασε τόπο. Ένα σπίρτο τώρα είναι αρκετό για να κάψει ό, τι σε έκαψε, ό, τι συνεχίζει να σε καίει χωρίς καν τη συγκατάθεσή σου. Ολοκαύτωμα ό, τι είχες μέσα στο μυαλό σου. Κι η φωτιά φαντάζει τόσο δυνατή ενώ μέσα σου καίγονται όλα εκείνα που προσπαθείς με μανία να ξεχάσεις, όλα εκείνα που και στάχτη να γίνουν θα σε καίνε ακόμη.

Είναι δύσκολο να μπορέσεις να βρεις τον δικό σου τρόπο. Είναι δύσκολο να τα καταφέρεις· όχι πως δε γίνεται. Θέλει πολλές ώρες κι αρκετή υπομονή. Πολλές προσπάθειες και σίγουρα να είσαι προετοιμασμένος για τις τυχόν απογοητεύσεις που θα παρουσιαστούν μέχρι να βρεις τον τρόπο σου. Να σε αγαπάς και να σε προσέχεις, δε χρειάζεται να ξεχνάς, άδικος κόπος και χαμένη φαιά ουσία σπατάλησες. Κι ίσως αύριο καταφέρεις να βρεις τελικά το ψέμα εκείνο που θα χρειαστεί να πεις στον εαυτό σου για να ξεχάσεις. Κι ίσως κάπου, να είναι κι απαραίτητο. Μέχρι από μόνο του να γίνει αλήθεια. 

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!