Σκέφτεσαι τους πρώην στο άκουσμα του ονόματός τους;

Σκοπός θα ήταν ν’ ακούς το όνομά του και να μη νιώθεις τίποτα. Σε ιδεατές συνθήκες, αν αυτό είναι εφικτό. Το αποτέλεσμα όμως δεν είναι ποτέ αυτό, γιατί όσα χρόνια κι αν περάσουν πάντα στο άκουσμα του ονόματός του θα έρχεται στο μυαλό σου. Πάντα όταν ακούς τυχαία το όνομά του, θα τον σκέφτεσαι έστω στιγμιαία. Θα στον φέρει στην θύμησή σου οτιδήποτε έχεις συνδέσει με το όνομα του, ακόμα και κάποιο μέρος που συχνάζατε.

Αξίζει να προσπαθήσεις μέσα απ’ τη δική σου διαδικασίας ψυχοθεραπείας να καταφέρεις αυτό που μέχρι τώρα θεωρείς ακατόρθωτο; Να μη νιώθεις τίποτα -τουλάχιστον ερωτικό-, να μη σου έρχεται στο μυαλό καμιά στιγμή σας στο άκουσμα του ονόματός του; Κανείς δε θα σε κρίνει αν φέρεις σαν εικόνα στο μυαλό σου τα μάτια του πρώην και το βλέμμα του που σε έκανε να ερωτευτείς το πρόσωπο αυτό.

Φυσικά και μπορείς να προσπαθήσεις να βγει εντελώς απ’ το μυαλό σου, να ξεριζώσεις κάθε ανάμνηση ή να την θάψεις, ώστε να χρειάζεται ιδιαίτερη διαδικασία ανάκλησης για να έρθει στην επιφάνεια και ίσως συχνά να το έχεις ανάγκη για να τον ξεπεράσεις. Αλλά το να αφήνεις τον εαυτό σου να τα θυμηθεί όλα, σε κλάσματα των δευτερολέπτων επειδή έτυχε να ακούσεις να φωνάζουν κάποιον άλλο Δημήτρη ή μια άλλη Σοφία (παραδείγματος χάριν, -καμία σχέση με το δικό σου), πιστεύεις ότι σε κάνει να γυρίσεις στα παλιά και να θες να ξαναζήσεις στιγμές του παρελθόντος που ίσως δεν κράτησαν όσο θα ήθελες;

Ίσως πιστεύεις ότι δεν πρέπει να νιώθεις τίποτα, είτε αυτό είναι νοσταλγία των στιγμών σας, είτε είναι ό,τι σου έμεινε απ’ τη σχέση που τελείωσε, παράπονο και πικρία. Δεν είναι κάτι που το επιβάλλει η κοινωνία, δεν είναι κανόνας που πρέπει οπωσδήποτε να υπακούσεις, είναι κάτι που σου επιβάλει ο ίδιος σου ο εαυτός. Μετά από ώριμη σκέψη καταλήγεις πως δεν έχεις άλλη επιλογή, πως πρέπει να τον ξεχάσεις για να καταφέρεις να προχωρήσεις. Πρέπει να μην υπάρχει τίποτα πλέον ικανό να στον θυμίζει.

Μη βάζεις τον εαυτό σου στη διαδικασία παραισθήσεων, είναι αδύνατον να μη νιώσεις. Σίγουρα, μόνο όταν νιώθουμε -οποιοδήποτε συναίσθημα- μόνο τότε αντιλαμβανόμαστε την ουσιαστική αξία της ζωής. Κι αν το όνομα του πρώην σου θυμίζει στιγμές που θα πέρασες καλά, στιγμές ευτυχίας, αγάπης, τρυφερότητας, μπορείς να τις κρατήσεις στο μυαλό σου για να σου θυμίζουν πως αυτό που έζησες μπορείς και να το ξαναζήσεις σε επανάληψη με διαφορετικό όμως πρωταγωνιστή. Με ένα άλλο όνομα που θα κλέψει τώρα την καρδιά σου. Οι πιο υπέροχες στιγμές σου δεν έχουν έρθει ακόμα, θα τις ζήσεις με ανθρώπους που δεν πρόκειται να σε αφήσουν ούτε και να τους αφήσεις εσύ, που θα το καταλάβετε ότι ταιριάζετε και χώρια δε θα μπορείτε.

Θέλει κότσια και μαγκιά να καταφέρεις να μη νιώθεις τίποτα όταν ακούς το όνομα του. Αλλά εγώ σου έχω εμπιστοσύνη. Κι ακόμα κι αν θυμάσαι, να καταφέρνεις να το απομονώνεις, να μη σε επηρεάζει και να μη νοσταλγείς.