Σκέψεις που αποφεύγεις έρχονται την πιο ακατάλληλη στιγμή

Αυτό που αποφεύγεις να σκεφτείς, θα ‘ρθει στο μυαλό σου τη χειρότερη και την πιο απροσδόκητη στιγμή. Εκεί που δεν το περιμένεις θα έρθεις αντιμέτωπος με ό,τι προσπαθείς περισσότερο να αποφύγεις. Στην αρχή νιώθεις ένα σφίξιμο στο στομάχι, ύστερα τον κρύο ιδρώτα να τρέχει στο μέτωπό σου και, τέλος, αρχίζεις να ακούς το σφυγμό σου. Κάτι σαν κρίση πανικού, με τάσεις φυγής. Θέλεις να τρέξεις μακριά από όλους και όλα. Γυρίζουν εικόνες μες το μυαλό σου και σκηνές που προσπαθείς με μανία να αφήσεις στην άκρη. Κλείνεις τα μάτια με δύναμη ξεχνώντας πού βρίσκεσαι και ποιους έχεις γύρω σου.

Εκείνο που σε απασχολεί μπορεί να είναι οτιδήποτε. Κάτι που για τους γύρω σου θεωρείται ασήμαντο. Ίσως από την άλλη να απορούν και εκείνοι πώς καταφέρνεις να το διαχειρίζεσαι. Ας πάρουμε όμως ως παράδειγμα ένα χωρισμό. Είναι γεγονός πρόσφατο. Ένα συναίσθημα δυνατό. Κάτι που ως τώρα είχες δώσει τη ζωή σου. Θέλεις να το ξεχάσεις για λίγο και να ξανά νιώσεις δυνατός. Γεμάτος, ίσως. Οι επιλογές για να ξεχαστείς είναι πολλές. Μια βόλτα με ένα φίλο σου, ψώνια για να χαλαρώσεις, ή και μια χαλαρή βόλτα μόνος στη θάλασσα με έναν καφέ στο χέρι και το οξυγόνο να σε βοηθάει να καθαρίσεις το μυαλό σου.

Όσες φορές κι αν ορκίστηκες στον ίδιο σου τον εαυτό ότι δεν πρόκειται να κάνεις ξανά τέτοιες σκέψεις, πάλι θα βρίσκουν χώρο να μπαίνουν. Θα υπάρχουνε στιγμές που θα νιώθεις ότι σου κόβεται η ανάσα μόνο στη σκέψη αυτή. Θα έρχεται την πιο ακατάλληλη στιγμή, τότε που θα θέλεις να δείχνεις ότι είσαι καλά. Όταν όμως φτάσει η στιγμή να θέλεις να είσαι -και όχι απλώς να δείχνεις- καλά, τότε καμία σκέψη δε θα έρχεται τις χειρότερες στιγμές.

«Μόνο όταν σε νοιάζονται ημερώνεις, μόνο όταν σε αγαπάνε είσαι και μόνο όταν αγαπάς εξανθρωπίζεσαι», είχε αναφέρει πολύ σωστά ο Γάλλος συγγραφέας στο μικρό πρίγκιπα. Όταν καταλάβεις ότι κάποιος νοιάζεται για σένα, πραγματικά, ημερώνεις. Δε σε απασχολεί τίποτα, καμία σκέψη δεν είναι ικανή να σε κάνει να νιώσεις έστω και μια στιγμή τις δικές σου «κρίσεις πανικού». Αν σε αγαπάνε, τότε αρχίζεις να ζεις, πιο χαρούμενος απ’ ότι ήσουν πριν. Και τέλος όταν αγαπάς κι εσύ, γίνεσαι καλύτερος. Βελτιώνεσαι σε όλους τους τομείς. Όταν σταματήσει για τους δικούς σας λόγους να αυτή η αγάπη ή σταματήσεις να αντιλαμβάνεσαι ότι σε νοιάζονται, τότε αυτόματα αρχίζουν οι άσχημες σκέψεις.

Όσο, λοιπόν, εσύ θα θέλεις όλη τη μέρα να ξεχάσεις τον μέχρι πρότινος «άνθρωπο σου», όσες προσπάθειες και αν καταβάλεις για να το πετύχεις, αυτός θα έρχεται σαν σκέψη στο μυαλό σου την πιο απροσδόκητη στιγμή για να σου υπενθυμίσει την φανερή απουσία του. Δεν έχει τίποτα άλλο να κάνεις από το να κλείσεις τα μάτια και να πάρεις τρεις βαθιές ανάσες. Εισπνοή- εκπνοή και να προσπαθήσεις με την εκπνοή να αποβάλεις κάθε αρνητική σκέψη απ’ το μυαλό σου.