Ανάσα και στείλε!

Εγωισμός, αξιοπρέπεια, ανωτερότητα και δυναμισμός. Μετά από μια σχέση ή φλερτ που δεν πέτυχε για τον οποιοδήποτε λόγο αυτές είναι οι έννοιες που θέλουμε να περάσουμε. Όποιος δείξει συναίσθημα χάνει- έτσι πάει το παιχνίδι ή τουλάχιστον έτσι μας έμαθαν ότι πάει το παιχνίδι. Αν δείξεις ευάλωτος, αν δείξεις πόνο, αν δείξεις πίκρα κι αν δείξεις αδικημένος τότε «πέφτεις στα μάτια του άλλου». Έτσι δε λένε;

Έτσι φορτωνόμαστε απωθημένα, λέξεις που θέλαμε να πούμε, συναισθήματα που θέλαμε να εκφράσουμε μα δε συνέβη, έτοιμα να ξεσπάσουν με κάθε τρόπο στο επόμενο αμόρε. Γιατί έτσι πάει. Ο εγωισμός, η αξιοπρέπεια, η ανωτερότητα και ο δυναμισμός που θέλουμε να δείχνουμε στον πρώην μας μας γυρίζει boomerang. Τα αρνητικά συναισθήματα που δεν εξωτερικεύονται στην πραγματικότητα γίνονται θυμός, ζήλια και καχυποψία που στοιχειώνουν το μέσα μας αλλά και τη μετέπειτα αισθηματική μας ζωή.

Αν θέλεις να στείλεις εκείνο το τελευταίο μήνυμα και να τα βγάλεις από μέσα σου, έχεις κάθε δικαίωμα να το κάνεις. Όχι, προς Θεού, μη βρίσεις τον άνθρωπο ό, τι και να σου έκανε και μην αρχίσεις τα μελό. Πες του ήρεμα και πολιτισμένα τι νιώθεις. Βγάλ’ τα από μέσα σου τέλος πάντων. Το να μη μιλάς μόνο κακό σου κάνει. Ας ρίξεις λίγο τον εγωισμό σου για να πεις αυτά που αισθάνεσαι. Μπορεί να έφταιξες εσύ και να θέλεις ν΄απολογηθείς, μα δε βρήκες ποτέ τα κότσια να το κάνεις.

Στείλε κι ας μην απαντήσει. Στείλε κι ας πέσει στο κενό, στείλε και διάλεξε μία-μία τις λέξεις σου προσεκτικά, μπορεί να μην υπάρξει άλλη ευκαιρία. Μην το αφήσεις να σε πνίξει, αφού το θέλεις. Το ήθελες και χθες ίσως το θέλεις κι αύριο αν δεν το κάνεις τώρα. Πιάσε το κινητό κι ένα ποτήρι κρασί, φώναξε κι ένα φίλο να μοιραστεί την αγωνία της αναμονής. Και στείλε.

Όταν αφήνουμε μέσα μας συναισθήματα που δεν τα εξωτερικεύουμε γεμίζουμε άγχος, θυμό, φόβο κι ένταση που μπορούν να μεταμορφωθούν σε ψυχοσωματικά συμπτώματα όπως είναι οι κρίσεις πανικού και οι πονοκέφαλοι κι εσύ νόμιζες πως ήτανε τυχαία. Γι’ αυτό σου λέω, στείλε. Τουλάχιστον θα ξελαφρώσεις εσύ και θα ξέρεις ότι είπες ό, τι είχες να πεις. Τι θα γινόταν αν έλεγες να βρεθείτε για μια τελευταία φορά, τι θα γινόταν αν έλεγες πόσο σε αδίκησε, τι θα γινόταν αν έλεγες ένα τελευταίο σ ’αγαπώ κι ένα σωρό άλλα «τι θα γινόταν αν» που σου βαραίνουν την ψυχή, λες κι αντέχει να τη φορτώνεις κάθε μέρα κι άλλα ανείπωτα κι ανεκπλήρωτα.

Πες το κι ας μη βγει κάτι κι ας μην πάρεις ούτε μια λέξη πίσω ως απάντηση. Δεν έμαθες ακόμα ότι δεν είμαστε για να ζούμε με απωθημένα; Δεν έμαθες ακόμα ότι μια ζωή την έχουμε; Ρίξε το κεφάλι σου και στείλε αυτό το μήνυμα και πού ξέρεις, μπορεί να περιμένει στην άλλη μεριά μια ειδοποίησή σου. Μπορεί και όχι, μα μη δειλιάσεις τώρα. Πιες μια γουλιά κρασί και πάτα το κουμπί. Κι αν δεν απαντήσει, θα το διαβάσει. Όσα δεν τόλμησες να πεις κάποτε, τα είπες τώρα. Κι αυτό να ξέρεις, η συνείδησή σου θα το θυμάται.