Εσύ σε ξέρεις;

Αλήθεια, κάνεις παρέα με τον εαυτό σου; Δεν εννοώ τις φορές που αναγκάζεσαι να περιμένεις το φιλαράκι σου στην καφετέρια γιατί έφτασες πρώτος -όπου τις περισσότερες φορές χαζεύεις άσκοπα την οθόνη του κινητού σου-, ούτε τις στιγμές που είσαι στο σπίτι και περνάς την ώρα σου βλέποντας σειρές, χαζεύοντας διάφορα σε e-shops είτε σκρολάροντας στα social media. Εννοώ τις στιγμές που πραγματικά σού κάνεις παρέα, σε ακούς, σε φροντίζεις, σε γνωρίζεις. Πόση ώρα αντέχεις να κάνεις παρέα με τον εαυτό σου και πόσο καλά περνάς μ’ αυτόν; Αν δεν αντέχεις εσύ τον ίδιο σου τον εαυτό, πώς περιμένεις να σ’ αντέξει κάποιος άλλος;

Πολλές φορές τρομάζουμε ακόμα και να κοιτάξουμε βαθιά μέσα μας, να κάνουμε ενδοσκόπηση, μια ανάλυση. Αν κοιτάξουμε καλά μπορούμε να εντοπίσουμε τα υπέρ και τα κατά του εαυτού μας και να διορθωθούμε ό,τι χρειάζεται. Αν δεν κοιτάξουμε πραγματικά κι ειλικρινά μέσα μας, δύσκολα θα είμαστε σε θέση να διορθώσουμε τυχόν λάθη που έχουμε στο χαρακτήρα μας, γιατί τότε είναι που γνωρίζουμε πραγματικά ποιοι είμαστε και μαθαίνουμε πώς να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.

Περνώντας ποιοτικό χρόνο με τον εαυτό μας αναπτυσσόμαστε κι εξελισσόμαστε μέσα από αυτόν, αυξάνεται η αυτοεκτίμηση κι η αυτοπεποίθησή μας, καθώς βελτιώνεται κι η ψυχική μας διάθεση. Έτσι, όλα αυτά έχουν ως επακόλουθο μια ευτυχέστερη ζωή, όπως και το να περνάμε πιο καλά, όχι μόνο με τον εαυτό μας, αλλά και με τους ανθρώπους γύρω μας. Όταν κάνουμε κάτι χωρίς την παρέα άλλων, όπως μια χαλαρή βόλτα στην πόλη, στην παραλία ή και στο δάσος, μαθαίνουμε να ακούμε τις σκέψεις μας, να πηγαίνουμε με το δικό μας ρυθμό, χωρίς κάποιος να μας πιέζει. Κι αυτό το καταφέρνουμε όταν είμαστε μακριά απ’ οτιδήποτε μας αποσπά την προσοχή, όπως τη μουσική, τα social media κλπ. Στην επόμενη βόλτα που θα κάνεις με παρέα μονάχα τον εαυτό σου, κλείσε τα δεδομένα του κινητού σου κι άφησε τα hands free στο σπίτι.

Στην αρχή, θα είναι δύσκολο, ίσως και λίγο άβολο να περάσουμε χρόνο μόνοι μας, κοιτάζοντας μέσα μας, μιας κι έχουμε μάθει να μην επιτρέπουμε στον εαυτό μας να ακουστεί όσο θα έπρεπε. Έχουμε ανοιχτή την τηλεόραση να παίζει ενώ μαγειρεύουμε, ακούμε μουσική όταν περπατάμε και σκρολάρουμε στα social ενώ περιμένουμε στη στάση λεωφορείου. Το να παραμερίσουμε όλα αυτά που μας αποπροσανατολίζουν αφήνοντάς μας λίγο χώρο να αναπνεύσουμε, είναι δύσκολο κι ενδεχομένως παράδοξο. Ίσως ακόμη στην αρχή να μας πονάει να δούμε τον εαυτό μας όπως πραγματικά είναι. Μα όταν ξεπεράσουμε τα πρώτα -θα λέγαμε- συμπτώματα και συστηθούμε ξανά στον εαυτό μας, θα ανακαλύψουμε ίσως την πραγματική ευτυχία.

Αν αγαπήσουμε αυτή μας την πλευρά, η αυτοπεποίθησή μας θα ανέβει στα ύψη, με αποτέλεσμα να είμαστε και πολύ καλή παρέα τόσο για τους φίλους μας όσο και για το σύντροφό μας. Αν δε γνωρίζουμε καλά τον εαυτό μας και δεν μπορούμε να διορθώσουμε τις, ενδεχομένως, άσχημες πτυχές του χαρακτήρα μας, δύσκολα θα αναπτυχθούμε ως άνθρωποι.

Ας μας μάθουμε λοιπόν, ας μας αγαπήσουμε και θα διαπιστώσουμε πως θα περνάμε πραγματικά καλά και με τους ανθρώπους γύρω μας, όπως ακριβώς και με τον εαυτό μας.