Γίνε ο εραστής του εαυτού σου

Με ένα γρήγορο ψάξιμο στα social media, με την προβολή κάποιας ταινίας αλλά και στην καθημερινότητά μας βλέπουμε άτομα με όμορφα σώματα, ωραία ρούχα, που ταξιδεύουν πιο συχνά από εμάς και σε πιο ωραία μέρη, δείχνουν να έχουν την τέλεια ερωτική ζωή και τους πιο cool φίλους, έχουν μια ενδιαφέρουσα δουλειά και γενικά φαίνονται τέλειοι. Αναρωτιόμαστε λοιπόν κατά πόσο μπορούμε να τους φτάσουμε και μόνοι μας λέμε στον εαυτό μας ότι κατά πάσα πιθανότητα αυτό είναι απίθανο. Προσπαθούμε όμως, θέτουμε τα δικά μας στάνταρ με βάση τη δική τους εικόνα και παλεύουμε για το -κατά τα δικά μας πάντα λεγόμενα- ανέφικτο. Προσπαθούμε να είμαστε τέλειοι ακόμα και αν ξέρουμε ότι αυτό είναι ουτοπικό, ακόμα και αν τα άτομα που με τόση επιμονή κατατάσσουμε στην κατηγορία του τέλειου στην πραγματικότητα δεν είναι. Ξυπνάμε κουρασμένοι, τρέχουμε όλη μέρα, αφήνουμε πράγματα που αγαπάμε πίσω μας, δίνουμε ένα μεγάλο μέρος του εαυτού μας για να τα κάνουμε όλα σωστά, αλλά πάντα κάτι λείπει.

Κρατάμε τον πήχη σε ένα απίστευτα υψηλό επίπεδο τελειότητας. Είναι κάτι τέτοιο ρεαλιστικό; Όχι. Και έτσι καταλήγουμε να κρίνουμε τους εαυτούς μας γιατί ποτέ δεν αγγίζουμε την τελειότητα στην οποία στοχεύουμε, χωρίς να συνειδητοποιούμε όμως ένα βασικό στοιχείο και αυτό είναι ότι το θέμα δεν είναι να είμαστε τέλειοι αλλά να εξελισσόμαστε.  Η τελειότητα είναι ανέφικτη, η εξέλιξη όμως όχι. Όλοι μας έχουμε τη δυνατότητα να αλλάξουμε, να αφήσουμε πίσω τα αρνητικά μας στοιχεία και να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Φτάνει μόνο να το θέλουμε και να το καλλιεργούμε καθημερινά με τις επιλογές μας.

Οι συνεχόμενες εμπειρίες και σκέψεις μας γίνονται ένα με εμάς, είναι αυτές που διαμορφώνουν τις πεποιθήσεις μας και το ποιοι είμαστε. Γι’ αυτόν το λόγο πρέπει να μάθουμε να φιλτράρουμε όσο μπορούμε τις σκέψεις μας. Ειδικά αυτές που έχουν να κάνουν με την εντύπωση που έχουμε για τον εαυτό μας. Εμείς είμαστε οι χειρότεροί μας φίλοι, είμαστε κάθε μέρα με τον εαυτό μας και καθημερινά τον μειώνουμε με τις επιλογές, τις πράξεις και τα λόγια μας. «Δε θα τα καταφέρω», «Δεν είναι αυτό για εμένα», «Δεν είμαι αρκετά έξυπνος», «Καλά, πώς είμαι έτσι;» και άλλα πολλά είναι αυτά που λέμε στον εαυτό μας. Ξεκάθαρο bulling μας κάνουμε.

Τι θα γινόταν όμως εάν προσπαθούσαμε να μας μιλήσουμε λίγο πιο γλυκά; Αν μας σπρώχναμε από τον καναπέ, όχι για να πέσουμε αλλά, για να σηκωθούμε και να κάνουμε κάτι πιο παραγωγικό; Αν μας λέγαμε καλημέρα το πρωί και όντως το εννοούσαμε; Και αν κάθε φορά που δεν πετυχαίναμε κάτι αντί να μας μειώσουμε, μας θυμίζαμε όλες τις επιτυχίες; Σίγουρα θα ήμασταν πιο υγιείς προσωπικότητες αν αλλάζαμε τις λέξεις μέσα στο μυαλό μας. Κάποιες φορές νομίζουμε ότι όταν είμαστε  αυστηροί και αγενείς με τον εαυτό μας, τότε τον ενθαρρύνουμε να προχωρήσει. Και όντως μπορεί να προχωρήσει για λίγο, όμως κάποια στιγμή θα μείνει στάσιμος λόγω των πληγών που του δημιουργούμε.

Το θέμα δεν είναι να είμαστε απλά παρών στις σκέψεις μας, ούτε να τις ακούμε αμέτοχοι και να δεχόμαστε όσα αυτόματα μας λέει το μυαλό μας. Το θέμα είναι να ξέρουμε πώς να αντικαταστήσουμε τις αρνητικές μας σκέψεις με θετικές. Εκεί είναι η μαγκιά. Κάτι τέτοιο βέβαια θέλει χρόνο. Δεν υπάρχει μια φόρμουλα που απλά ακολουθούμε και ξαφνικά είμαστε χαρούμενοι και ικανοποιημένοι με τον εαυτό μας. Αξίζει όμως η προσπάθεια να τη δημιουργήσουμε. Ας μην είμαστε σκληροί με τον εαυτό μας και ας του δώσουμε αγάπη και τρυφερότητα.

Καλό είναι να μην ξεχνάμε πως ό, τι σπέρνουμε θερίζουμε. Ό, τι καλλιεργούμε μεγαλώνει. Η δύναμη της συνήθειας, της ρουτίνας και της καθημερινής επιλογής έχει τεράστια σημασία. Αν επιλέγουμε καθημερινά να μας μιλάμε με σεβασμό και να κάνουμε πράξεις που μπορούν να μας φέρουν πιο κοντά στους στόχους μας, τότε είναι πιο πιθανό να τα καταφέρουμε. Μην ονειρεύεσαι μια ζωή αψεγάδιαστη, τα όνειρα δεν επιφέρουν αποτελέσματα. Να βάλεις στόχο να γίνεσαι κάθε μέρα καλύτερος και πιο ευτυχισμένος. Αυτό είναι που μετράει. Αυτό είναι που έχει αξία στο τέλος.