Η χαρά του να πετυχαίνεις συντοπίτη σου σε ξένο μέρος

Σήμερα, μας είναι πιο εύκολο να ταξιδεύουμε σε σχέση με κάποιες δεκαετίες πριν. Είναι ευκολότερο και πιο οικονομικό να πάμε ένα ταξιδάκι αναψυχής με τα μέσα που διαθέτουμε πλέον. Επίσης, η απόφαση ν’ αφήσουμε τη χώρα μας και να βρούμε μια δουλεία στο εξωτερικό έγινε αρκετά πιο απλή, αφού μπορούμε με το πάτημα ενός κουμπιού να έχουμε επαφή με τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Έτσι, πολλοί Έλληνες «πέφτουν» ο ένας στον άλλο στο εξωτερικό.

Το να βρεις γνωστό σου ή να ακούσεις ελληνικά στο εξωτερικό είναι κάτι που συμβαίνει συχνά και το χαιρόμαστε κιόλας. Γιατί όμως τόση χαρά όταν πέφτουμε σε συντοπίτη μας; Τι είναι αυτό που μας ενθουσιάζει;

Λοιπόν, κάνε εικόνα. Είσαι σε ένα πολυκατάστημα στο Λονδίνο και ψαχουλεύεις σαν τρελός τα ράφια με τις μπλούζες που έβγαλαν σε έκπτωση. Εκεί που ψάχνεις να βρεις το νούμερό σου, έχοντας γύρω σου άλλους δέκα να ψάχνουν στο ίδιο σημείο και να σου παίρνουν τις ευκαιρίες από τα χέρια, ακούς μια φράση στα ελληνικά κάπου στο βάθος. Μια φοιτήτρια κουτσομπολεύει με την φιλενάδα της στο τηλέφωνο νομίζοντας ότι κανείς δεν καταλαβαίνει τι λέει. Μια ζεστασιά σε τυλίγει για λίγο, χαμογελάς πονηρά ενώ συνεχίζεις να παλεύεις να βρεις το νούμερό σου.

Το να βρίσκεις Έλληνες σε μια ξένη χώρα είναι σαν ένα ζεστό αεράκι που σε πάει πάλι πίσω στον τόπο σου, έστω για λίγα λεπτά. Πάντα μας λείπει η χώρα μας έστω κι αν πάμε ένα ταξίδι μερικών μόνο ημερών. Για τους περισσότερους από εμάς, η σύγκριση της χώρας μας με οποιαδήποτε άλλη χώρα απλά δεν υφίσταται. Όχι γιατί είμαστε τοπικιστές ούτε επειδή δε βλέπουμε και δεν εκτιμούμε τα καλά των άλλων χωρών, αλλά επειδή η χώρα μας θα είναι πάντα η χώρα που μεγαλώσαμε κι έχουμε εκεί όλα όσα αγαπάμε.

Όταν λοιπόν ακούμε ελληνικά δίπλα μας ενώ είμαστε σε άλλη χώρα θα πιάσουμε την κουβέντα με ενθουσιασμό, θα ρωτήσουμε από ποιο μέρος της Ελλάδας είναι και τι κάνουν στη χώρα που βρισκόμαστε. Ίσως γίνουμε και φίλοι κανονίζοντας κάτι γι’ αργότερα κι ίσως ανταλλάξουμε τηλέφωνα για να βρεθούμε όταν πάμε πάλι πίσω στο σπίτι μας. Το γνώριμο δίνει την αίσθηση της ασφάλειας, σαν να είμαστε σπίτι μας κι όλα είναι γνώριμα, άρα και πιο οικεία. Μας θυμίζει πως δεν είμαστε μόνοι μας και κάπως ταυτιζόμαστε μεταξύ μας. Μπορεί το μόνο μας κοινό να είναι ότι είμαστε κι οι δύο ίδιας καταγωγής, όμως αυτό δεν παύει να μας δίνει τη χαρά και την αίσθηση της ασφάλειας.

Είναι όμορφο να βλέπουμε ότι οι άνθρωποι είμαστε παντού, σε κάθε χώρα, έτοιμοι για νέες εμπειρίες κι όμως, δεν ξεχνάμε ποτέ την αγαπημένη μας πατρίδα που περιμένει μαζί με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, έθιμα, κουλτούρα και φαγητά. Το να βλέπουμε κάποιο συντοπίτη μας στο εξωτερικό είναι σαν να βλέπουμε ένα μικρό κομμάτι της χώρας μας μπροστά στα μάτια μας κι αν λείπουμε καιρό, είναι σαν να γυρίζουμε για λίγο. Νιώθουμε ότι ο άνθρωπος που έχουμε απέναντί μας μας καταλαβαίνει καλύτερα από τον οποιονδήποτε. Προφέρει τις ίδιες λέξεις, μοιράζεται την ίδια κουλτούρα, θυμίζει σπίτι. Και στο σπίτι, πάντα θα χαίρεσαι να επιστρέφεις.