Στον επόμενο καβγά δοκίμασε να κρατιέστε από το χέρι

Υπάρχει λόγος που απομακρυνόμαστε από το σύντροφό μας μετά από κάθε καβγά. Η εξήγηση είναι πιο πολύπλοκη απ’ όσο νομίζουμε και η απάντηση δεν είναι ότι κρατάμε μια κρύα στάση λόγω εγωισμού. Η αλήθεια είναι ότι απομακρυνόμαστε διότι δε νιώθουμε ασφάλεια δίπλα του. Ή τουλάχιστον, μια εκδοχή της.

Από τη βρεφική μας ηλικία ένα μέρος του εγκεφάλου μας προγραμματίστηκε να αντιδρά όταν η μητέρα μας- ή αυτός που μας πρόσεχε τέλος πάντων- δεν ανταποκρινόταν στα θέλω μας για επιβίωση. Ο φόβος ότι θα χάσουμε τη ζωή μας μάς έκανε επιθετικούς, απόμακρους και φοβισμένους. Μετά από πολλά χρόνια και μπαίνοντας πλέον σε μια ρομαντική σχέση αυτό το μέρος του εγκεφάλου ενεργοποιείται κάθε φορά που ο σύντροφός μας δεν ανταποκρίνεται στα θέλω μας.

Τώρα θα μου πεις, πώς το να αργήσει στο ραντεβού, να υπάρξει απιστία ή να αφήσει ένα εσώρουχο στο χαλάκι του μπάνιου είναι θέμα επιβίωσης κι έχεις δίκιο. Όμως, στην πραγματικότητα, τη στιγμή που ο σύντροφός μας κάνει κάποιο σφάλμα, εμείς νιώθουμε ότι δε μας σέβεται, δε μας αγαπά και δε μας συναισθάνεται, που είναι τα ίδια συναισθήματα που νιώθαμε όταν η μαμά μας αργούσε λίγο να μας βάλει στο στόμα το φαγητό. Άκου τώρα συνδέσεις αιώνιες.

Κατά τη διάρκεια του καβγά με το ταίρι μας νιώθουμε ότι δε θέλουμε να τον κοιτάμε και να τον αγγίζουμε. Νιώθουμε ότι θέλουμε να αποστασιοποιηθούμε αφού δε μας διακατέχει αίσθημα ασφάλειας κοντά του. Αν όμως θέλουμε να πετύχει η σχέση μας κι αν όντως έχουμε δεσμευτεί σε κάτι που θέλουμε να συνεχιστεί, δεν πρέπει να αφήσουμε ένστικτα -και μάλιστα βρεφικά- να μας κάνουν κουμάντο. Αντί να απομακρυνθούμε, ας κάνουμε το παράδοξο κι ας κρατάμε τα χέρια του συντρόφου μας σε κάθε διαφωνία. Ακούγεται τρελό, όμως υπάρχουν πολύ σοβαροί λόγοι να το κάνουμε κι όσο παράξενο κι αν σου φαίνεται, όντως λειτουργεί ανασταλτικά σε σχέση με το θυμό μας.

Καταρχάς, κρατώντας τα χέρια του συντρόφου σου και κοιτάζοντάς τον στα μάτια εκκρίνονται ορμόνες όπως η ορμόνη της αγάπης -όντως υπάρχει- που σου θυμίζει εν ώρα καυγά ποιος είναι ο λόγος που είσαι με αυτόν τον άνθρωπο. Επίσης εκκρίνεται η ορμόνη της ευτυχίας που μας ηρεμεί σε περιπτώσεις έντασης και μας αποτρέπει να πούμε τα περιβόητα «παραπάνω λόγια». Και οι δύο αυτές ορμόνες μειώνουν το στρες και μας ηρεμούν με αποτέλεσμα να μπορούμε να συζητούμε ήρεμα και πολιτισμένα και να μπορούμε μ’ αυτόν τον τρόπο ν’ ανταλλάξουμε επιχειρήματα. Μόνο με επιχειρήματα μπορούμε να λύσουμε το όποιο θέμα στη σχέση μας κι όχι με φωνές, βρισιές κι ασύνδετες μεταξύ τους σκέψεις λόγω έντασης.

Επιπλέον, κρατώντας χέρια κατά τη διάρκεια του καβγά, μάς θυμίζει ότι είμαστε ομάδα. Σε μια υγιή σχέση, εμείς κι ο σύντροφός μας δεν είμαστε αντίπαλοι αλλά σύμμαχοι που λειτουργούμε για το κοινό καλό μας. Αν θέλουμε να έχουμε καλή συνεννόηση και δομημένη, αρμονική συμβίωση με το αγαπημένο μας πρόσωπο δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι είμαστε μαζί, δίπλα-δίπλα και όχι απέναντι.

Τέλος, οι ευαίσθητοι νευρώνες στα χέρια μας μπορούν να επικοινωνήσουν τα συναισθήματά μας. Αυτό τουλάχιστον απέδειξε με έρευνα του ο Matthew Hartenstein. Αν αυτό ισχύει, τότε τα χέρια μας είναι ένα δυνατό μέσο επικοινωνίας που θα μας χαρίσει μια ψυχραιμία, άξια να λήξει τον καβγά. Αξίζει στην επόμενη διαφωνία να δοκιμάσουμε να του κρατάμε το χέρι και να κοιταζόμαστε στα μάτια. Όσο τρελό κι αν φανεί στην αρχή, στο τέλος ο καβγάς θα μας βρει πιο ενωμένους παρά θυμωμένους και πληγωμένους.