Αγγίγματα: Ανταλλαγή ενέργειας και μηνυμάτων

Με τις αισθήσεις μας αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας. Χάρη σ’ αυτές νιώθουμε πως είμαστε κομμάτι του. Όραση, ακοή, όσφρηση, γεύση και αφή. Τα ερεθίσματα πολλά. Μας πλημμυρίζουν, όπως ακριβώς τρέχουν στους δρόμους τα νερά της βροχής σε μια καταιγίδα. Η επεξεργασία τους άλλοτε χρονοβόρα, αινιγματική κι άλλοτε άμεση και ξεκάθαρη.

Έρχομαι να σε ρωτήσω, τι σημαίνει αγγίζω; Η πρώτη σκέψη, ακουμπάω κάτι. Δοκίμασε ν’ ανοίξεις την πόρτα του μυαλού και της καρδιάς ταυτόχρονα και θα δεις να σημαίνει πολλά περισσότερα, έχοντας κυριολεκτική αλλά και μεταφορική έννοια. Το άγγιγμα λοιπόν, σαν πράξη αλλά κι ως έννοια, είναι το κλειδί που ξεκλειδώνει την παραπάνω πόρτα. Οδηγεί σε μονοπάτια ικανά πολλές φορές ν’ αποτελέσουν λαβύρινθο, με ή χωρίς χάρτη. Πάμε να τον εξερευνήσουμε;

Αρχικά, το άγγιγμα είναι μια μη-λεκτική μορφή επικοινωνίας με τεράστια δύναμη κι επίδραση. Η αίσθηση της αφής είναι η πρώτη που αναπτύσσεται τόσο έντονα από τη μέρα ακόμη της γέννησής μας. Ένα μωρό περιβάλλεται από την αγκαλιά της μητέρας του και νιώθει το άγγιγμά της σε όλη την επιφάνεια του μικροσκοπικού κορμιού του. Είναι από τους βασικότερους τρόπους να εισπράττει αγάπη και στοργή. Οι αισθητήριοι υποδοχείς ερεθίσματος στο δέρμα του αρχίζουν να δουλεύουν τις μηχανές στο φουλ. Από εκείνη τη στιγμή, ξεκινά μια μαγική αλληλεπίδραση. Μ’ ένα άγγιγμα, το σώμα μιλάει στο μυαλό και το μυαλό στο σώμα. Μπαίνουν τα θεμέλια για την ανάγκη επαφής. Μια ανάγκη που μας συντροφεύει σε όλη μας τη ζωή, πότε κρυφά και πότε φανερά.

Ένα άγγιγμα μπορεί να έχει πολλές μορφές. Μπορεί να χαρακτηριστεί γονεϊκό, φιλικό, ερωτικό, επαγγελματικό. Πώς νιώθουμε όμως, όταν αγγίζουμε κάποιον άλλον, αλλά κι όταν μας αγγίζουν; Τα συναισθήματα ποικίλλουν. Νιώθουμε ασφάλεια, χαρά, ευχαρίστηση, ηρεμία. Αποκτάμε συναισθηματική δύναμη. Νιώθουμε όμορφοι, σημαντικοί και πολύτιμοι στη ζωή του άλλου. Ένα άγγιγμα ίσως κάποιες φορές να είναι κι ο τρόπος που εισπράττουμε ή δείχνουμε αποδοχή, καθώς κι επιβράβευση. Δε χρειάζονται πάντα λόγια. Ένα άγγιγμα αρκεί.  Άλλες πάλι φορές μπορεί να είναι σαν να μας διαπερνά ηλεκτρικό ρεύμα ή ν’ αφηνόμαστε στην ισχυρή δύναμη ενός μαγνήτη. Ωστόσο, υπάρχουν κι εκείνες οι φορές που ένα άγγιγμα έχει αντίθετο αποτέλεσμα. Προκαλεί δηλαδή, άσχημα συναισθήματα. Μπορεί να είναι άβολο έως και πιεστικό ή ακόμα και βίαιο. Είναι οι φορές που η κλωστή της σύνδεσης σπάει. Δεν είναι κάτι αμοιβαίο.

Σε κάθε περίπτωση και για κάθε μορφή αγγίγματος, τα συναισθήματα που μας δημιουργεί εξαρτώνται άμεσα από κάποιες παραμέτρους. Ποιες είναι; Οι συνθήκες, ο χρόνος, η διάθεσή μας, η οικειότητα που έχουμε αναπτύξει με το πρόσωπο που αλληλεπιδρούμε. Όλα αυτά μας επηρεάζουν άμεσα και βαθιά μέσα μας. Στις παραμέτρους αυτές έρχεται να προστεθεί και μια άλλη δύναμη. Η δύναμη της μνήμης. Όλες μας οι αισθήσεις είναι απόλυτα συνδεδεμένες με τις αναμνήσεις που έχουμε δημιουργήσει από την πρώτη στιγμή κιόλας της ύπαρξής μας, καθώς και με όλα τα βιώματα στην πορεία της ζωής μας. Ένα άγγιγμα λοιπόν, είναι ικανό να ξυπνήσει μνήμες σ’ ένα μόλις κλάσμα του δευτερολέπτου. Με τέτοια ταχύτητα και χωρίς εξηγήσεις. Έτσι, η δύναμή του γίνεται ακόμα πιο ισχυρή.

Ας μην ξεχνάμε, ο ερχομός ενός πλάσματος στη ζωή είναι κάτι που μας προκαλεί δέος από μόνο του. Είναι έμφυτη κι αυτόματη θα λέγαμε, η επιθυμία μας να περιβάλλουμε αυτό το μικρό πλασματάκι με την αγκαλιά και το χάδι μας. Υπάρχουν όμως κι οι φορές που αυτό δεν συμβαίνει κι η απόρριψη έρχεται πολύ νωρίς στη ζωή του ή στην καλύτερη προκύπτει αργότερα. Αν στερηθούμε αυτό το φυσικό πράγμα, το άγγιγμα, πώς μας επηρεάζει; Κάθε δράση φέρνει και μια αντίδραση. Και ποια είναι αυτή; Χτίζουμε τείχη ανάμεσα σ’ εμάς και το συναίσθημά μας, χρησιμοποιώντας ως τούβλα τους φόβους και τις ανασφάλειές μας. Τείχη ανάμεσα σ’εμάς και τους ανθρώπους. Ανάμεσα σ’ εμάς και τη μαγεία της ανθρώπινης επαφής. Ακόμα και στο πιο απλό άγγιγμα. Μας κάνει να νιώθουμε άβολα. Μπορεί να βρεθούμε στο άλλο άκρο, τη βία. Ταυτόχρονα όμως, μέσα μας βιώνουμε μια μάχη. Μια μάχη με δύο στρατόπεδα. Στη μια μεριά βρίσκονται όλα τα άσχημα συναισθήματα κι από την άλλη περιμένει μια απίστευτη δίψα για κάτι όμορφο. Η δίψα αυτή πηγάζει από την ανάγκη μας για επαφή, για μοίρασμα κι αλληλεπίδραση. Μπορεί να συναντήσουμε ανθρώπους που παραιτούνται από τη μάχη αυτή ή σε κάποιες περιπτώσεις δεν την έχουν καν αντιληφθεί, κι όλο αυτό τους στοιχειώνει. Υπάρχουν, ωστόσο κι οι άνθρωποι που την εντοπίζουν. Ρίχνονται στη μάχη με όλο τους το είναι και βγαίνουν νικητές. Επιλέγουν έτσι, μια διαφορετική πορεία. Επιλέγουν να είναι σ’ επαφή με το συναίσθημά τους αλλά και με τους ανθρώπους γύρω τους. Θέλουν να ζήσουν με όλες τους τις αισθήσεις και το κάνουν πράξη.

Τελικά, ένα άγγιγμα είναι κι αυτό ένας τρόπος μεταφοράς ενέργειας και μηνυμάτων ανάμεσα στους ανθρώπους. Ένας τρόπος με τον οποίο πολύ απλά, τα συναισθήματά μας εκρήγνυνται σαν πυροτέχνημα. Κι η δύναμή του είναι ακόμη μεγαλύτερη όταν αγγίξουμε μια ψυχή!