Λίγα δεύτερα αρκούν∙ όσο κρατά μια αγκαλιά

Όταν ερχόμαστε στη ζωή, αμέσως μετά την πρώτη μας ανάσα, η σημαντικότερη εμπειρία που θα βιώσουμε είναι να βρεθούμε μέσα στη ζεστή και γεμάτη στοργή αγκαλιά της μητέρας μας. Κι αυτή η αγκαλιά θ’ αποτελέσει μεγάλο κεφάλαιο στην πορεία της ζωής μας.

Τι είναι, όμως, για ένα παιδί η αγκαλιά; Στη μικρή ηλικία είναι κάτι απαραίτητο, τόσο απαραίτητο όσο κι η τροφή που χρειάζεται για να μεγαλώσει. Γιατί εκείνη είναι το καύσιμο που ‘χει ανάγκη για την ανάπτυξη του συναισθηματικού του κόσμου. Κυριολεκτικά, είναι το καταφύγιό του. Εκεί θα τρέξει όταν φοβηθεί, για να νιώσει ασφάλεια, όταν χτυπήσει για ν’ απαλύνει τον πόνο του, όταν είναι κουρασμένο για να αποκοιμηθεί, όταν είναι χαρούμενο για να το μοιραστεί, όταν κατορθώσει κάτι για να το επιβραβεύσουν.

Αργότερα, στην ενήλικη ζωή, τα πράγματα μπορεί ν’ αλλάξουν. Θα συναντήσουμε ανθρώπους που με τις αγκαλιές, και το άγγιγμα γενικότερα, νιώθουν άβολα. Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές συμβαίνει να ξεχάσουμε τη σημασία της επαφής, της ανθρώπινης επαφής αλλά και της εσωτερικής μας επαφής με το συναίσθημα. Άλλοτε, συναντάμε ανθρώπους που διστάζουν να κάνουν την κίνηση ν’ αγκαλιάσουν κάποιον, γιατί μπορεί να φοβούνται την απόρριψη, παρόλο που μέσα τους διψούν ν’ αγκαλιαστούν και να νιώσουν ξανά πως βρίσκονται στο ησυχαστήριο της παιδικής τους ηλικίας. Στο μεσοδιάστημα, κάτι πήγε λάθος και δημιουργήθηκε κάποιο έλλειμμα. Αυτό, όμως, είναι κάτι που μπορεί να αλλάξει. Αρκεί μόνο ένα πράγμα: να βρούμε τη δύναμη να γκρεμίσουμε τους τοίχους που μας κρατούν σε απόσταση απ’ το ίδιο μας το συναίσθημα. Αμέσως μετά η ζωή μας επιφυλάσσει ευχάριστες εκπλήξεις, με ανθρώπους που έρχονται ξαφνικά στον δρόμο μας. Ανθρώπους τρυφερούς, που χαίρονται ν’ αγκαλιάζουν και ν’ αγκαλιάζονται. Ανθρώπους που βιώνουν αυτή τη μαγεία.

Αξίζει να θυμόμαστε ότι με μια αγκαλιά τυλίγεις τα χέρια γύρω απ’ το σώμα κάποιου και ταυτόχρονα γύρω απ’ τις σκέψεις, τις ανησυχίες και τις ανασφάλειές του. Κάποτε, είδα μια παιδική ζωγραφιά, πολύ απλή αλλά με μεγάλο νόημα. Μέσα σ’ ένα μπαλόνι υπήρχαν δύο ανθρωπάκια που αγκαλιάζονταν. Είχε τίτλο: «Η αγκαλιά μπαλώνει.» Εμπρός λοιπόν, βελόνα και κλωστή! Κι όπως λέει ένα τραγούδι: «Τώρα θα δεις τα χρώματα ν’ αλλάζουνε και τα βουνά να σμίγουν ένα-ένα, άγγελοι σαν θνητοί θα σ’ αγκαλιάζουνε, εχθροί θα σου μιλούν αγαπημένα…»

Πόσο, όμως, διαρκεί μια αγκαλιά; Έχετε αναρωτηθεί; Δε θα μπορούσε ένα τόσο σημαντικό θέμα να διαφύγει της μελέτης. Σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες που ‘χουν γίνει, μια τυπική αγκαλιά διαρκεί κατά μέσο όρο μόλις τρία δευτερόλεπτα! Στο πρώτο άκουσμα, είμαι σίγουρη, σας φαίνεται πολύ λίγο έως ελάχιστο. Πώς να προλάβεις να αισθανθείς μέσα σε τόσο λίγο χρόνο; Κι όμως! Η ψυχή προλαβαίνει να ενωθεί με το σώμα. Μάλιστα, τόσο διαρκεί κι η ανάσα μας όταν βρισκόμαστε σε κατάσταση ηρεμίας. Κατά κάποιο τρόπο, λες κι ο κρυφός σκοπός μιας αγκαλιάς είναι αυτός ακριβώς: να αναπνεύσουμε με ηρεμία.

Εξάλλου, μετά από μια αγκαλιά νιώθει κανείς λυτρωμένος, ξαλαφρωμένος, αφού τα δυσάρεστα σενάρια αντικαθίστανται από πολύ όμορφα συναισθήματα. Νιώθει δυνατός, ότι τον αγαπούν, πιστεύει στον εαυτό του, δημιουργείται αβίαστα ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό του. Νιώθει ίσως ότι έχει ψηλώσει κιόλας. Κι όλα αυτά συντελούν κυριολεκτικά σε ηρεμία, ηρεμία ψυχής.

Βέβαια, υπάρχουν κι οι αγκαλιές που διαρκούν πολύ περισσότερο. Δέκα κι είκοσι δευτερόλεπτα. Εκείνες τις χαρακτηρίζουν πιο θεραπευτικές. Αγκαλιές μέσα στις οποίες χάνεσαι, λιώνεις, νιώθεις ότι βρίσκεσαι στον παράδεισο, δε θες να τελειώσουν, αλλά να σταματήσει ο χρόνος. Κι όταν τελειώσουν, αναστενάζεις κι ανυπομονείς πότε θα σ’ ανακουφίσει η επόμενη.

Μια τρυφερή αγκαλιά λένε ότι είναι ο καλύτερος τρόπος για να δείξεις σε κάποιον ότι έχει πραγματική αξία. Γι’ αυτό, λοιπόν, μη διστάζετε… Τολμήστε! Αφεθείτε στη μαγεία μιας αγκαλιάς.