Μία στιγμή αρκεί

Αύγουστος στην άδεια Αθήνα. Βραδινές βόλτες, περίπατοι στα γραφικά σοκάκια της, πάντα με καλή παρέα. Σε πολλά απ’ αυτά τα στενά συναντάμε τοίχους γεμάτους γκράφιτι κι αλήθειες, αφιερώσεις και στιχάκια. Την προσοχή μου τράβηξε ένας ξεθωριασμένος μπλε τοίχος μιας μισογκρεμισμένης μονοκατοικίας. Έγραφε: «Μία στιγμή αρκεί για να γίνει ένα κλικ που θα σου αλλάξει τη ζωή, το μυαλό και την ψυχή. Μία στιγμή αρκεί για να δεις καθαρά τα πάντα γύρω σου, με μάτια και καρδιά ανοιχτά. Μία στιγμή αρκεί να τη θυμάσαι ξανά, ό,τι κι αν έφερε, είτε καλά είτε άσχημα. Μία στιγμή αρκεί να σε πάει μπροστά, στόχους κι όνειρα να κοιτάς κατάματα. Μια στιγμή αρκεί, ζήσε την, είναι περαστική!». Υπογραφή: Ένας ταξιδιώτης στη ζωή. Τόσες σκέψεις, συναισθήματα κι υπέροχα νοήματα μέσα σε λίγα λόγια.

Έχετε ποτέ αναρωτηθεί τι ασύλληπτα μεγάλη δύναμη έχει μόλις μία στιγμή; Είναι αυτές οι στιγμές που κάτι κλικάρει μέσα μας. Λες και μας άγγιξε ένα μαγικό ραβδάκι και ξαφνικά όλα φωτίζονται με τον πιο δυνατό προβολέα. Βλέπουμε πλέον πιο καθαρά, νιώθουμε την καρδιά μας πιο ανοιχτή από ποτέ και το μυαλό μας, σαν να συνδέθηκε ξανά στο ρεύμα, μετά από διακοπή, και λειτουργεί με τη βέλτιστη απόδοση. Είναι εκείνη η μικρή στιγμή της συνειδητοποίησης, που μας αποκαλύπτονται απίστευτες αλήθειες. Η στιγμή που το παζλ αρχίζει να συμπληρώνεται. Σαν τα κομμάτια του να αιωρούνται και να τοποθετούνται στην κατάλληλη θέση. Η εικόνα αρχίζει να παίρνει πιο διακριτή μορφή.

Αφορμή να συμβεί αυτό μπορεί ν’ αποτελέσει το οτιδήποτε. Μια φράση που μόλις διαβάσαμε σ’ ένα βιβλίο ή στο διαδίκτυο, τα λόγια ενός αγαπημένου μας προσώπου ή και κάποιου αγνώστου στον δρόμο, ένα τραγούδι που ακούσαμε στο ραδιόφωνο ή ακόμα και κάτι που δε θα το εντοπίσουμε ποτέ. Μια φράση που ίσως να μην την ακούσαμε για πρώτη φορά, αλλά σαν ν’ απέκτησε ξαφνικά μεγαλύτερη δύναμη πάνω μας. Λες και τώρα ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και μια στιγμή είναι αρκετή να επηρεάσει όλο μας το είναι. Ίσως να μην το συνειδητοποιούμε πάντα αμέσως αλλά μετά από λίγο. Είναι αλήθεια πως όλοι μας το ‘χουμε ζήσει κάποτε. Συμφωνείτε;

Αμέσως μετά, ακολουθεί η αίσθηση ότι πραγματικά κάτι έχει αλλάξει μέσα μας. Πώς μπορούμε να το περιγράψουμε αυτό με λέξεις; Αρχικά νιώθουμε τεράστια έκπληξη, έως και δέος θα λέγαμε, για την τόσο μεγάλη δύναμη που μπορεί να κρύβει μία μικρή στιγμή. Η χαρά μας γι’ αυτό απέραντη σαν τον ορίζοντα, μας δίνει φτερά, μας δίνει κουράγιο να γίνουμε καλύτεροι, να προχωρήσουμε μπροστά -ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Πολλές φορές μας δίνει απαντήσεις σε ερωτήματα που έμεναν στον αέρα για καιρό. Μία μόνο στιγμή έχει τη δύναμη να μας ωθήσει να δούμε κάποιον άνθρωπο με άλλο μάτι, να μας κάνει να τον ερωτευτούμε ή και να ξενερώσουμε οριστικά.

Αποτελεί, ακόμη, το έναυσμα να ερμηνεύσουμε μια συμπεριφορά -είτε δική μας είτε κάποιου άλλου. Μια συμπεριφορά που σε πρώτη φάση μπορεί να μας μπέρδεψε, να μας πλήγωσε, να μας κόστισε, αλλά έρχονται τα πάνω κάτω μέσα μας κι η ισορροπία αποκαθίσταται μ’ έναν μαγικό τρόπο. Κι όμως, μία μόλις στιγμή έχει τη δύναμη να μας απελευθερώσει. Μας φέρνει τόσο γλυκά αντιμέτωπους με τους φόβους και τις ανασφάλειές μας. Όλα αυτά που μας κρατούσαν φυλακισμένους, για χρόνια ίσως. Πλέον, πιστεύουμε με σιγουριά ότι κρατάμε τα κατάλληλα εργαλεία να σπάσουμε τα δεσμά, γιατί ήρθε η ώρα να τ’ αποχωριστούμε με απόλυτη συνείδηση, όσο κόπο κι αν χρειάζεται από πλευράς μας.

Νιώθουμε ότι μπορούμε να το κάνουμε, ότι είναι εφικτό, δε μας τρομάζει πια. Μια τόση δα στιγμή είναι εκείνο το δευτερόλεπτο που παίρνουμε μια απόφαση, που δεν μπορούσαμε για καιρό και μας βασάνιζε μερόνυχτα, δεν ήμασταν όμως, έτοιμοι πιο πριν γι’ αυτήν την αλλαγή. Πόσα πράγματα συνηθίζαμε ν’ αναβάλλουμε, γιατί απλά δεν τολμούσαμε ν’ αναλάβουμε την ευθύνη τους, καθώς και τις συνέπειες των πράξεών μας; Σκεφτείτε, πόσα όνειρά μας αφήναμε κλεισμένα σ’ ένα συρτάρι; Ευτυχώς όμως, έρχεται η πολυπόθητη στιγμή που τα ηνία της ίδιας μας της ζωής περνούν στα χέρια μας!

Ας θυμηθούμε τα λόγια του Oscar Wilde: «Μας διδάσκουν να μετράμε τα λεπτά, τις ώρες. τις ημέρες, τα χρόνια, αλλά κανείς δεν εξηγεί την αξία της στιγμής.» Είναι γεγονός ότι συντονιζόμαστε, θέλοντας και μη, με την ταχύτητα της καθημερινότητας. Αγχωνόμαστε με τις στερεοτυπικές αντιλήψεις της εποχής μας για το πότε «πρέπει» να γίνεται καθετί, σε ποια ηλικιακή φάση της ζωής μας, και καταλήγουμε να συντονιζόμαστε μαζί τους. Ωστόσο, για να μπορέσουμε να δούμε την αξία της στιγμής απαιτείται προεργασία, να ‘χουμε λειάνει την ψυχή μας, αλλιώς το μόνο που γίνεται είναι να τις προσπερνάμε, να μην τις αντιλαμβανόμαστε καν. Συνηθίζουμε να μετράμε ποσοτικά την ευτυχία μας σύμφωνα με τη χρονική διάρκεια που τη βιώνουμε. Ξεχνώντας ότι η ευτυχία είναι μικρές στιγμές, συσσωρευμένες στιγμές, ανεκτίμητης αξίας. Σε αυτές τις στιγμές ανήκει και κάθε κλικ που γίνεται μέσα μας.

Μία στιγμή, λοιπόν, αρκεί για να γίνει ένα κλικ. Ένα κλικ τόσο γρήγορο, όσο και το κλικ που ακούγεται στη φωτογραφική μηχανή. Έτσι απλά! Κι όπως όλα τα στιγμιότυπα που τραβάμε είναι μοναδικά, έτσι ακριβώς είναι και τα κλικ που, τελικά, μας αλλάζουν τη ζωή.