Οι φίλοι «άσ’ το πάνω μου» που εν τέλει δεν κανονίζουν τίποτα

Φίλους έχουμε πολλούς· καθένας τους έχει τη δική του ξεχωριστή προσωπικότητα. Πτυχές του χαρακτήρα τους ταυτίζονται με δικές μας ή έρχονται να συμπληρώσουν, σαν σε παζλ, κομμάτια που μας λείπουν για να νιώσουμε ολοκληρωμένοι. Κάπως έτσι, σε κάθε παρέα υπάρχει κι ο φίλος που, αν είχε ινδιάνικο όνομα, θα λεγόταν «άσ’ το πάνω μου».

Η παρέα είναι πολυπαραγοντική υπόθεση. Τι εννοούμε; Δεν είναι εφικτό να γίνονται όλα απ’ όλους ταυτόχρονα, καθένας έχει άλλες ιδιαιτερότητες. Κι όπως λέει ο σοφός λαός: έκαστος στο είδος του. Εδώ είναι που έρχεται σαν φωτεινή εξαίρεση στον κανόνα μία ξεχωριστή κατηγορία φίλων. Είναι οι άνθρωποι, λοιπόν, που μονίμως αναλαμβάνουν με περισσή προθυμία να κανονίσουν εκείνοι τα πάντα. Όμως, ξέρουμε καλά πλέον όλοι στην παρέα, ότι όσο καλά και να τα λένε, τελικά δεν κανονίζουν ποτέ τίποτα. Ίσως να τα έχουν καταφέρει μερικές φορές μόνο, ας είμαστε δίκαιοι.

Θα σας έχει τύχει λογικά ένα μέλος από την παρέα σας να αναλαμβάνει να κλείσει τα εισιτήρια συναυλίας για την οποία ανυπομονείτε εδώ και καιρό. Πέφτει, λοιπόν, τηλέφωνο ανήμερα να συνεννοηθείτε τι ώρα θα πάτε κι ακούτε τη χιλιοφορεμένη ατάκα: «Ωχ, το ξέχασα! Χίλια συγγνώμη!» Ευτυχώς η συναυλία δεν είναι sold out, αυτή τη φορά τουλάχιστον.

Άλλοτε πάλι, μπορεί να κανονίσετε ένα πάρτι έκπληξη. Επιμένουν να φέρουν εκείνοι τα ποτά και μάλιστα διαβεβαιώνουν ότι θα έχουν τρελή ποικιλία. Τελικά καταφθάνουν με ό,τι βρήκαν στο περίπτερο, γιατί τελευταία στιγμή που τ’ άφησαν, η κάβα της γειτονιάς στην οποία πόνταραν είχε κλείσει. Τουλάχιστον θα έχετε να πιείτε κάτι στην υγειά των εορταζόντων.

Ή το άλλο, περηφανεύονται ότι γνωρίζουν τους πάντες. Κάποια στιγμή τους εκμυστηρεύεσαι ότι σου αρέσει εκείνο το τυπάκι που μένει στη διπλανή πολυκατοικία απ’ τη δική τους. Σου υπόσχονται άμεση γνωριμία με εξαιρετικά αποτελέσματα, επικαλούνται περίεργες περιστάσεις και δικτυώσεις, τύπου συναντήσεις στο σούπερ μάρκετ και μακρινές συγγένειες. Κι ο καιρός περνάει κι εσύ περιμένεις τη γνωριμία αλλά τζίφος. Μέχρι που μαθαίνεις με λύπη ότι το πρόσωπο μετακόμισε ή βρήκε άλλον. Η αξιοπιστία τους σίγουρα έχει καταντήσει θρυλική.

Για να δούμε όμως, λίγο το προφίλ αυτών των φίλων μας. Είναι ενθουσιώδεις, με καλή καρδιά και πάντα με τις καλύτερες προθέσεις. Κοινωνικοί, δραστήριοι, πολυπράγμονες, σε σημείο που πολλές φορές τους θαυμάζουμε, καθώς αφήνουν την εντύπωση ότι μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Πιστεύουν στον εαυτό τους και στις οργανωτικές τους ικανότητες σε μεγάλο βαθμό. Μας διαβεβαιώνουν πάντοτε γεμάτοι ζήλο ότι θ’ αναλάβουν κάτι, κι ας ξέρουμε ότι ίσως να μην τους βγει όλες τις φορές. Παραδόξως καταφέρνουν αβίαστα να μας πείσουν. Ο απίστευτος ενθουσιασμός τους λειτουργεί σ’ εμάς σαν ένα πέπλο λήθης, επαναπαυόμαστε. Έχουν μια λύση σε κάθε πρόβλημα, κι αυτό γιατί είναι τόσο αισιόδοξοι κι ευέλικτοι. Δεν κολλάνε πουθενά, είναι μέσα σ’ όλα θα λέγαμε. Η αγαπημένη τους ατάκα, παντός καιρού, είναι το «όλα γίνονται», πέρα απ’ τη γνωστή, και καμιά φορά εξαιρετικά παραπλανητική «Άσ’ το πάνω μου!».

Η φράση «οι φίλοι είναι η οικογένεια που διαλέγουμε» είναι πέρα για πέρα αληθινή. Όπως συμβαίνει και με τα άτομα της οικογένειάς μας, όλοι έχουν προτερήματα κι ελαττώματα: έτσι συμβαίνει και με τους φίλους μας. Κανείς δεν είναι τέλειος, σημασία έχει να είμαστε αληθινοί κι αυθεντικοί. Η οικογένειά μας θα είναι πάντοτε εκεί, κι ας υπάρχουν ίσως διαφορές. Οι φίλοι όμως είναι καθαρή επιλογή μας. Μας κερδίζουν με τον χαρακτήρα, τη συμπεριφορά τους και τις αγνές τους προθέσεις.

Τελικά, τι είναι αυτό που μετράει; Πάντως όχι μια ασήμαντη υποχρέωση. Επιβάλλεται να ανακαλύψουμε ή να θυμηθούμε τη μαγεία της αποδοχής και του μοιράσματος, να περάσουμε χρόνο με όσους ομορφαίνουν τη ζωή μας. Κι ας χάσουμε εκείνη τη συναυλία που θέλαμε. Καλές είναι κι οι μπίρες από το περίπτερο με θέα τη νυχτερινή πόλη.