Millenials: Η πιο "overqualified" γενιά πρέπει επιτέλους να χαλαρώσει λίγο το "ego" της

Αν είσαι Millenial, όλοι όσοι σε γνωρίζουν πρώτη φορά θα σου πουν το ίδιο πράγμα, αποκλείεται να είσαι 30 plus! Για κάποιο λόγο, όλοι μας φαινόμαστε πολύ πιο νέοι και όπως άκουσα πρόσφατα σε μια παρέα, θεωρούμαστε τα vampire όλων των γενεών. Έχοντας την τύχη ή και ατυχία ταυτόχρονα να ανήκω στη γενιά των Millenials, με έχει απασχολήσει ουκ ολίγες φορές πόσο αδικοχαμένη γενιά είμαστε -κι ας δείχνουμε νεότεροι εξωτερικά όπως θέλω να πιστεύω.

Οι Millenials ή Generation y, δηλαδή η γενιά από το 1982 έως και το 2000, θεωρείται η γενιά με τα περισσότερα -και όχι άδικα- προσόντα που έχει εισαχθεί ποτέ στον «επαγγελματικό στίβο». Δε θα ξεχάσω ποτέ άλλωστε, που στα μαθητικά μας χρόνια, όλοι στον περίγυρό μας, συγγενείς και γνωστοί, μας έλεγαν πόσο σημαντικό είναι να σπουδάσουμε, να γίνουμε γιατροί ή δικηγόροι -με τον ανταγωνισμό φυσικά να φτάνει στα ύψη. Επομένως, ο δρόμος προς την επιτυχία και τη δια βίου μάθηση ήταν ήδη προδιαγεγραμμένος από τα γεννοφάσκια μας, καθώς οι γονείς μας ήθελαν διακαώς να έχουμε ό,τι στερήθηκαν εκείνοι. Μεγαλωμένοι όλοι μας στη δεκαετία του ’90 με μουσικές επιρροές από top καλλιτέχνες που άφησαν εποχή και στην ελληνική αλλά και στην ξένη μουσική σκηνή και τους γονείς χαρούμενους γιατί λεφτά «υπήρχαν», νομίζω ότι κάπου μετά το Πανεπιστήμιο, όλοι φάγαμε μια δυνατή σφαλιάρα -μέχρι και σήμερα ακούω τον ήχο της.

Ναι, μαζί με το ελληνικό κράτος, η γενιά με τα ωραία παιδικά χρόνια και την ώθηση για το «κυνήγι» της επιτυχίας, στα επαγγελματικά της έφαγε τη μεγαλύτερη ήττα. Οικονομική κρίση του 2008 λοιπόν. Για αρκετά χρόνια, επικρατούσε ανεργία στα υψηλότερα ποσοστά έβερ, τρώγαμε «πόρτες» από παντού και οι απαιτήσεις που συνατούσαμε ήταν στα ύψη -βλέπε πτυχία και 2 ξένες γλώσσες για να δουλέψεις σε περίπτερο.

Και κάπου εκεί οι Millenials πήραμε ξεχωριστούς δρόμους. Οι μισοί κυνήγησαμε ακόμα περισσότερα προσόντα, κι άλλα πτυχία, κι άλλα μεταπτυχιακά -μέχρι και διδακτορικά- και οι άλλοι μισοί χαιρετήσαμε φεύγοντας για εξωτερικό. Βέβαια, σύμφωνα με έρευνες, για όλους τους παραπάνω λόγους οι Millenials θεωρούμαστε η γενιά του «εγώ», αφού μας χαρακτηρίζουν εγωκεντρικά κίνητρα και μεγαλώσαμε με αυτοσκοπό την επαγγελματική μας καριέρα.

Μεγαλώσαμε ταυτόχρονα με τη ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας στον χώρο της ψηφιακής κοινωνικής δικτύωσης και μάθαμε να μας ενδιαφέρει περισσότερο η φήμη και η εικόνα μας. Στατιστικά, είμαστε η γενιά που έχουμε βιώσει τις περισσότερες αλλαγές και σε παγκόσμιο επίπεδο, έχοντας ζήσει δύο σημαντικούς πολέμους. Όλα τα παραπάνω μας έχουν διχάσει, με αποτέλεσμα να έχουμε ξεχάσει τις αξίες μας και τι πρέπει να κάνουμε για το συλλογικό καλό. Ίσως, η εξέλιξη σε ανθρώπινο επίπεδο και η αλλαγή δεν έρχονται γιατί έχουμε μάθει να δρούμε ατομικιστικά και για προσωπικό όφελος αντί να εστιάζουμε στην ηρεμία, την ειρήνη και τη συνεργασία.

Μήπως ήρθε η ώρα οι Millenials να χρησιμοποιήσουμε όλα αυτά τα προσόντα που αποκτήσαμε στην πορεία της ζωής μας για ένα μεγαλύτερο συλλογικό καλό και να χαλαρώσουμε; Μήπως όλα όσα προηγήθηκαν μας δείχνουν ξεκάθαρα ότι η γενιά του ego, θα πετύχει τους στόχους της μέσα από το «εμείς» τελικά και τη συνεργασία; Ο μοναδικός τρόπος να συμβεί λοιπόν αυτό είναι να συνεργαστούμε με τις άλλες γενιές. Αξιοποιώντας τις εμπειρίες των Baby boomers και των Generation x σε συνδυασμό με τις φρέσκιες και καινοτόμες ιδέες της γενιάς Gen z, προσθέτοντας τις γνώσεις και τα προσόντα των Millenials. Έτσι ίσως τελικά να βλέπαμε αλλαγές προς όφελος της κοινωνίας.