Μερικοί γεννηθήκαμε με νεύρα, άλλοι τα αποκτήσαμε στην πορεία. Το μόνο σίγουρο είναι πως από τη στιγμή που κάποιος πιάνει τιμόνι στα χέρια του, τα νεύρα αυτά που μπορεί να ήταν ήδη κρόσσια, γίνονται εύκολα κλωστές. Πολλές κλωστές. Κλωστούλες. Ίνες. Κι αυτό γιατί στο δρόμο κυκλοφορούν περισσότεροι εγωπαθείς κι αφελείς άνθρωποι από όσους κυκλοφορούν συνολικά στα σόσιαλ μίντια.Αυτοί οι απαράδεκτοι τύποι κόβουν βόλτες ανάμεσά μας, μπορεί να είναι ο κολλητός σου, μπορεί να είσαι εσύ, μπορεί να είμαι κι εγώ που τους κράζω αυτή τη στιγμή, γιατί ποια είμαι εγώ που δεν κάνω καμιά φορά αυτά που κοροϊδεύω, καμιά φυσιολογική; Ακολουθούν οι 10 πιο εκνευριστικοί τρόποι οδήγησης και τύποι οδηγών που κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Αν ανήκεις σε μια κατηγορία από τις 10 έχει καλώς, υποσχέσου μόνο ότι θα κάνεις το καλύτερο που μπορείς για να διορθωθείς άμεσα. Αν ανήκεις σε δύο ή και παραπάνω, εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου να συναντάς μπλόκο όλες εκείνες τις φορές που εύχεσαι να μη συναντήσεις. Με αγάπη.
1. Ο «πατάω κόρνα στο ένα τεταρτημόριο του δευτερολέπτου που το φανάρι θ’ ανάψει πράσινο».
Ώπα φίλε, γιατί έχουμε κι εμείς νεύρα αλλά τα κάνουμε γαργάρα πού και πού, δεν κάνουμε έτσι. Δεν είπαμε να χαζεύει ο άλλος το υπερπέραν και να μην ξεκινάει ποτέ (κόρναρε τότε, πήγαινε χτύπα του και το τζάμι να ξυπνήσει, με τις ευχές μου) αλλά αν το φανάρι δεν έχει καταφέρει καλά-καλά να αλλάξει χρώμα και το μυαλό σου είναι στο κλάξον, τότε σκάσε γιατί ούτε εμείς δεν είμαστε καλά αλλά το κρατάμε για τον εαυτό μας.
2. Ο «πέντε λεπτά θα κάνω μόνο»
Είναι ο άνθρωπος που αγαπάει το αλάρμ όπως αγαπάει η μάνα το παιδί της, που νομίζει πως οι δρόμοι του ανήκουν, πως έχει το δικαίωμα να σταματήσει το αυτοκίνητό του όπου θέλει, όποτε θέλει, όσο κι αν εμποδίζει, απλά για να πάρει ένα γάλα από το μίνι μάρκετ (σε αυτή την περίπτωση θα κλείσει το δρόμο μπροστά από το μίνι μάρκετ, μη περπατήσει καμιά δεκαριά μέτρα, κρίμα είναι) ή για να πάρει τα ρούχα του από το καθαριστήριο. Δεν έχει σημασία που εσύ που περιμένεις από πίσω βιάζεσαι να πας στη δουλειά, στο ραντεβού σου, στο σπίτι σου επειδή κατουριέσαι, οοοοόχι, να κάτσεις και να περιμένεις, τι θα πάθεις δηλαδή, πέντε λεπτά ζήτησε ο άνθρωπος, όχι δεκαπέντε.
3. Ο «πήγαινε πλύνε κάνα πιάτο»
Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που ορκίζονται πως τάχα μου μπορούν να καταλάβουν το φύλο του ανθρώπου που οδηγάει μπροστά τους από τον τρόπο που παίρνει τις στροφές ή κάνει προσπεράσεις. Προσωπικά, έχω τύχει αμέτρητες φορές συνοδηγός τέτοιων ανθρώπων, και η χαρά που παίρνω κάθε φορά που όταν πάμε να προσπεράσουμε μια «άντε μωρή κότα που πηγαίνεις με 20» εμφανίζεται μεσήλικας κύριούλης με ή χωρίς φαλακρίτσα και καταρρίπτονται οι θεωρίες τους, δε λέγεται.
4. Εκείνος που πηγαίνει με 50 στην αριστερή λωρίδα αυτοκινητόδρομου
Δεν ξέρω τι τους είπανε στη σχολή οδηγών, αλλά δεν επιλέγουμε λωρίδα βάσει κάποιας αρχής του φένγκ σούι, οι λωρίδες κυκλοφορίας έχουν κανόνες και μερικοί είναι τόσο άσχετοι που καταντάνε κι επικίνδυνοι, καθώς όχι μόνο εμποδίζουν την ομαλή κυκλοφορία, αλλά μπορούν να προκαλέσουν και κάποιο σοβαρό ατύχημα.
5. Ο «παρκάρω σε ράμπα αναπήρων γιατί σιγά μην έρθει ανάπηρος τέτοια ώρα»
Ίσως ο χειρότερος τύπος όλων, αυτός που νομίζει πως οι άνθρωποι με κινητικά προβλήματα είτε δε βγαίνουν από το σπίτι, είτε κυκλοφορούν μόνο σε ωράριο καταστημάτων, ο απαίδευτος που όχι μόνο αδιαφορεί για μια μερίδα ανθρώπων στην οποία θα μπορούσε ο καθένας μας να ανήκει από τη μία στιγμή στην άλλη καθώς η ζωή είναι απρόβλεπτη, αλλά και για όλους εκείνους τους γονείς με τα μωράκια στα καρότσια που πρέπει να κάνουν το γύρο της πόλης για να περάσουν απέναντι, επειδή κάποιο γκνου αποφάσισε να κοιτάξει την παρτάρα του καθώς θεωρεί την ευκολία του ανώτερη από τα δικαιώματα των συμπολιτών του. Καταγγελία στην τροχαία εκείνη την ώρα για να μάθουν πως είναι χωρίς δίπλωμα και πινακίδες, μπας και γίνουν άνθρωποι.
6. Ο «σταμάτησα λίγο να πω τα νέα μου με τον φίλο μου που είχα να δω καιρό, περίμενε λίγο»
Είναι απίστευτο το πόσοι άνθρωποι θεωρούν δικαίωμά τους να σταματήσουν την κυκλοφορία για να χαζολογήσουν με ένα φίλο τους που είχαν να δουν καιρό, να κανονίσουν να πιούνε ποτό ή να πούνε στη μάνα τους τι θέλουν να τους πάρει από το σουπερμάρκετ, εκεί, στη μέση του δρόμου, με εσένα να περιμένεις από πίσω να τελειώσουν επειδή «σιγά μωρέ, μισό λεπτάκι κάναμε». Όχι φίλε, δεν έκανες μισό λεπτάκι· στο μεταξύ πρόλαβα να στρίψω τσιγάρο, να διαβάσω το ζώδιό μου και να μαλώσω με το λογιστή μου στο τηλέφωνο. Στο τηλέφωνο. Ξέρεις, υπάρχουν κι αυτά τα μαραφέτια που σου επιτρέπουν να μιλάς σε όποιον θες, για όσο θες, χωρίς να σταματάς την κυκλοφορία. Άσε που εν έτει 2020 συνδέονται και με το αυτοκίνητο οπότε έχεις τα χέρια σου ελεύθερα για να οδηγάς. Τέλειο;
7. O «δεν με πιάνει εμένα το ποτό, το ‘χω»
Δεν ξέρω τι να πω γι’ αυτή τη μερίδα οδηγών, πραγματικά, ούτε να χαβαλεδιάσουμε μας παίρνει. Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που πραγματικά πιστεύει πως το αλκοόλ δεν επηρεάζει τα αντανακλαστικά τους ούτε στο ελάχιστο, πως μπορούνε να οδηγήσουν υπό οποιεσδήποτε συνθήκες και πως επειδή έχουν οδηγήσει κι άλλες φορές πιωμένοι και δεν έχουν πάθει τίποτα, δε θα πάθουν ούτε αυτήν. Έτσι έλεγαν βέβαια κι όσοι έπαθαν, μην ξεχνιόμαστε, ε; Κοίτα, ο καθένας έχει δικαίωμα να τερματίσει τη ζωή του όποτε γουστάρει και λόγος δεν πέφτει σε κανέναν. Δεν έχει όμως κανείς δικαίωμα να αφαιρέσει ξένες ζωές απλά και μόνο επειδή πιστεύει πως ποτέ, τίποτα κακό δε θα συμβεί σε αυτόν. Μην οδηγείτε όταν πίνετε, πάρτε ταξί ή πάρτε το με τα πόδια. Όλοι ξέρουμε ανθρώπους που χάθηκαν άδικα επειδή πίστεψαν ότι «το ‘χουν», ας μη μεγαλώσει άλλο η λίστα.
8. Ο «απρόβλεπτος»
Είναι η ψυχούλα εκείνη πετάγεται σε εντελώς «ΤΖΑ» φάση από στενά,ο ανεξάρτητος που δεν ανάβει φλας επειδή δε θέλει να δίνει λογαριασμό για το πού πάει και τι κάνει, ο άνθρωπος που θέλει να είναι μια κινούμενη έκπληξη, ένα οδηγικό μυστήριο, ένα ερωτηματικό. Κοίτα, ούτε εγώ είμαι άνθρωπος που θέλω να δίνω αναφορά για τις κινήσεις μου, αλλά ένα φλας θα το ανάψω ρε κολλητέ, έτσι, για να μην έχουνε να λένε. Σου το συστήνω κι εσένα. Έρευνες έχουν δείξει πως αν ανάβεις κάθε φορά που θες να στρίψεις φλας σε εύλογο χρονικό διάστημα πριν τη στροφή τότε γλιτώνεις από κατάρες, σπασμένα φανάρια, ξύλο κι ασφαλιστικές. Συμφέρει.
9. Ο «δεν ξέρω να παρκάρω»
Με λούζει κρύος ιδρώτας αυτή τη στιγμή, επειδή είμαι η προσωποποίηση αυτής της κατηγορίας. Γενικά, στη ζωή μου μού έχουν πει «μπράβο» για πολλά πράγματα, ο τρόπος που παρκάρω δεν ήταν ποτέ (μα ποτέ) ένα από αυτά. Βέβαια, σε αυτό το σημείο θέλω να τονίσω πως καταφέρνω να παρκάρω στην τελική, απλά για να κάνω αυτό που οι άλλοι θέλουν δύο κινήσεις, εγώ χρειάζομαι δεκαοχτώ. Επειδή όμως γνωρίζω την αδυναμία μου, φροντίζω να παρκάρω σε μέρη που μπορώ να κάνω το ατάλαντο παρκάρισμά μου με την ησυχία μου, όχι σαν μερικούς-μερικούς που εμ δεν ξέρετε να παρκάρετε, εμ κόβετε την κυκλοφορία στα δύο με τα μπρος-πίσω σας μισή ώρα επειδή βρήκατε θεσάρα σε κεντρικό δρόμο. Στο πυρ το εξώτερον παιδιά, είπαμε, είμαστε άμπαλοι, όχι αναίσθητοι, υπάρχει κόσμος που τρέχει να πάει στη δουλειά.
10. Ο «δε με γράφουν εμένα, εγώ έχω μέσο»
Είναι ο τύπος εκείνος που έχει πατέρα τον διευθυντή της τροχαίας, έχει κουμπάρο υπουργό, έχει δεσμούς με τη μαφία, δεν ξέρω κι εγώ τι έχει, πάντως κάνει όλα τα παραπάνω, κάνει και λίγα ακόμα, κι όχι μόνο τα κάνει, αλλά το απολαμβάνει κιόλας, καθώς όσο πιο προκλητικός γίνεται με την οδηγική συμπεριφορά του, τόσο πιο πολύ το ευχαριστιέται να λέει αυτό το σιχαμένο «Ποιον θα γράψουν ρε, εμένα; Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» που με κάνουν να φαντασιώνομαι οδοστρωτήρες να τους λιώνουν το σμαρτ. Αργά και σταθερά, όσο λειτουργεί κι ο εγκέφαλός τους.
Μου έχουν δώσει πάρα πολλές συμβουλές, τόσο πριν πάρω το δίπλωμα, όσο κι όταν το πήρα. Κάθε φορά που παίρνω το αυτοκίνητο όμως θυμάμαι εκείνη τη μία συμβουλή που προσπαθώ να εφαρμόζω συνέχεια· «να οδηγείς πάντα σκεφτόμενη τι μαλακία μπορεί να κάνουν ανά πάσα στιγμή οι γύρω σου. Ο καχύποπτος οδηγός είναι πάντα ασφαλής». Για την ασφάλειά μας λοιπόν, και για την ασφάλεια των γύρω μας. Τα αυτοκίνητα δεν είναι συγκρουόμενα και η οδήγηση δεν είναι ατομικό σπορ, είναι ομαδικό. Κι ας μας νοιάζει πού και πού κανένας άλλος, όχι μόνο ο εαυτός μας. Και η ζωή θα κυλάει όμορφα.
Συντάκτης: Φρόσω Μαγκαφοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
