Δεν ξέρω αν οφείλεται σε κάποια ανεξήγητη δύναμη ή όποιο αρχέγονο ξόρκι, κάτι όμως πάντα ωθούσε εμάς τα κορίτσια, ανεξαρτήτου ηλικίας, να οικειοποιούμαστε τα ρούχα του εκάστοτε αγαπημένου μας. Θες η Κάρι Μπράντσο, που φορούσε τα πουκάμισα του Μίστερ Μπιγκ; Θες η μαμά σου που κάτι κρύες μέρες φόραγε τα πουλόβερ του πατέρα σου, και σε έκανε να την κοιτάζεις με απορία; Θες η φίλη σου που επιμένει να φοράει στον ύπνο της το θλιβερά ξεθωριασμένο μακό του αγοριού της; Η λίστα μοιάζει ατελείωτη.
Φυσικά, απ’ όλα τα ανδρικά ρούχα, η λογοτεχνία κι ο κινηματογράφος έχoυν αποδώσει ιδιαίτερη μνεία στο περίφημο λευκό πουκάμισο· δεν είναι άλλωστε τυχαίο που το ρούχο αυτό καθιέρωσε αμέτρητες πρωταγωνίστριες, fashion icons -αλλά και την Κατερίνα του Τάσου- σε sex symbols. Μη μιλήσω για το coolness factor που προσδίδουν τα αμέτρητα t-shirt που με περισσή χαρά φορέσαμε σε αναπάντεχα sleepover στο σπίτι του αγαπημένου μας, κι ενίοτε του κλέψαμε όλως τυχαίως.
Πάνε όμως αυτά, εκτός από πολυφορεμένα άρχισαν να μοιάζουν και ξεπερασμένα. Τι να το κάνουμε το πουκάμισό σου; Πρέπει να διπλώσουμε τα μανίκια του τριάντα δύο φορές για να μας ταιριάξει, είναι μπελαλίδικο, τσαλακώνεται εύκολα και δεν είμαστε άνετες να κυλιστούμε στα πατώματα με αυτό γιατί ίσως μας αγριοκοιτάξεις που σου ξηλώσαμε το κουμπί. Κι εκτός των άλλων, ποιος άνθρωπος αισθάνεται άνετα φορώντας πουκάμισο, τέλος πάντων;
Ούτε τα t-shirt σου μας αρκούν, γιατί, ναι μεν είναι άνετα και μας ταιριάζουν, αλλά χειμωνιάτικα πουντιάζουμε λιγάκι ρε παιδί μου, καταλαβαίνεις. Όπως και να το δεις, χειμώνας είναι, και το χειμώνα τι μπορεί να μυρίζει ευτυχία, περισσότερο από τα φούτερ που έχουν πάρει το σχήμα της αγκαλιάς του ανθρώπου που αγαπάς;
Ναι, τα φούτερ σας. Είναι άνετα, μαλακά και μυρίζουν εσείς. Και, ξέρετε, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ντόπα από τη μυρωδιά του ανθρώπου που αγαπάς. Να είναι και δύο νούμερα μεγαλύτερα, και να κουλουριαζόμαστε ολόκληρες μέσα σε αυτά βλέποντας τηλεόραση. Είσαστε εκεί; Διπλό το καλό. Δεν είσαστε εκεί; Δεν πειράζει, είναι εκεί η μυρωδιά σας, κι αυτό το μαγικό ρούχο που μοιάζει τραγικά στην αγκαλιά σας και κάνει τον κόσμο μας μια ιδέα ομορφότερο.
Δεν υπάρχει που λες, ανδρικό ρούχο που να έχουμε λατρέψει περισσότερο από τα πολυφορεμένα, ξεθωριασμένα σας φούτερ. Γιατί τα φοράμε και μέσα τους νιώθουμε μικροσκοπικές κι εύθραυστες. Κι όλως παραδόξως, μας κάνουν να αισθανόμαστε λίγο πιο θηλυκές, κι ας μοιάζουν πάνω μας με τσουβάλια. Κι ας χαμογελάτε με την ατσουμπαλιά που μας προσδίδουν. Παραδεχτείτε το, κατά βάθος σας αρέσει το πόσο αστείες φαινόμαστε, και το πόσο ολοκληρωτικά δικές σας φαντάζουμε όταν τα φοράμε.
Τα χρειαζόμαστε για να μυρίζουμε, όχι μόνο το άρωμά σας στη λαιμόκοψη, αλλά κι αυτή την ιδιαίτερη χημεία του δέρματός σας που σας κάνει τόσο ξεχωριστούς στο μυαλό μας. Επειδή, όπως ξέρετε, η μυρωδιά έχει να κάνει τόσο με τη βιολογία, όσο και με την ψυχολογία· επομένως, όταν αποζητάμε να φορέσουμε τα ρούχα σας να είσαστε σίγουροι πως έχετε χτυπήσει διπλό Τζακ Ποτ στο κοντέρ των ομολογουμένως περίπλοκων συναισθημάτων μας. Τα κορίτσια που κρατάτε στα χέρια σας έχουν γίνει σκλάβες των φερορμονών σας με τη συγκατάθεσή τους. Άλλωστε αυτός δεν ήταν εξ αρχής ο στόχος σας;
Αυτό θέλουμε από εσάς, λοιπόν· να μοιράζεστε μαζί μας το αγαπημένο σας φούτερ. Να το φοράμε και να βυθιζόμαστε στην ασφάλειά του, καθώς με τον καιρό έχει πάρει το σχήμα του κορμιού σας. Να μας αγκαλιάζετε κι όπως πέφτει η τραγικά μεγάλη κουκούλα του στα μάτια μας, εσείς να μας σφίγγετε και να μας λέτε στο αυτί πόσο όμορφες είμαστε. Γιατί είναι μεγάλη υπόθεση να μας κοιτάτε και να νιώθουμε όμορφες φορώντας ένα τόσο τεράστιο ρούχο· όπως είναι μεγάλη υπόθεση να ησυχάζουμε στα χέρια σας, βλέποντάς σας να το εννοείτε.
Επιμέλεια Κειμένου Φρόσως Μαγκαφοπούλου: Σοφία Καλπαζίδου
Συντάκτης: Φρόσω Μαγκαφοπούλου
