Ελευθερία είναι κι η συνειδητή επιλογή της δέσμευσής σου

Δεν αφορά μόνο τα ρούχα η μόδα· δεν είναι μόνο «φέτος θα φορεθούν τα παστέλ», «τα τσόκερ είναι so last year» και τέτοια. Η μόδα παίρνει σβάρνα και τη διακόσμηση, και την αισθητική, παίρνει μπάλα ακόμα και τον καφέ που πίνεις, μα σκέφτηκες ποτέ πως πέρα από υφάσματα και μπιχλιμπίδια επηρεάζει εξίσου και τις ανθρώπινες σχέσεις;

Μια φορά κι έναν καιρό λοιπόν οι άνθρωποι γνωρίζονταν, ερωτεύονταν, παντρεύονταν κι έμεναν για πάντα μαζί. Πριν μερικές δεκαετίες τα διαζύγια ήταν δακτυλοδεικτούμενα, σε μια σχέση ήταν αδιανόητο η γυναίκα να είναι μεγαλύτερη απ’ τον άντρα, οι singles άνω κάποιας ηλικίας ήταν αντικείμενο κακόγουστων σχολίων κι έτσι όμορφα κι επικριτικά περνούσαν τα χρόνια. Ευτυχισμένα χρόνια, αρκεί να είχες δέσει το γάιδαρό σου, να πήγαινες μαζί με το ρεύμα ή έστω να ήσουν στο παρά τσακ να το καταφέρεις.

Πέρασε ο καιρός, τα ήθη χαλάρωσαν, οι παραδόσεις κούρασαν, το φεμινιστικό κίνημα πήρε τα πάνω του, μπήκε στη ζωή μας και το Sex and the City, όσο να ‘ναι γύρισαν τα δεδομένα τούμπα. Οι άνθρωποι έγιναν συλλέκτες εμπειριών, διεκδίκησαν το δικαίωμά τους να κάνουν το σώμα τους ό,τι θέλουν, αφιερώθηκαν σε καριέρες και προσωπικές επιδιώξεις και το εφήμερο πήρε αργά αλλά σταθερά τη θέση του μόνιμου στις καρδιές και τις ζωές όλων μας, καθότι πιο εύκολο κι απείρως βολικότερο.

Ανεξαρτησία λοιπόν· αυτό επιδιώξαμε τόσα χρόνια κι αυτό πετύχαμε. Ευτυχισμένο πια θεωρούμε εκείνον που βγάζει τα δικά του χρήματα, που έχει το δικό του σπίτι κι αυτοκίνητο, που ταξιδεύει όπου επιθυμεί, που βγαίνει όποτε θέλει, που έχει φίλους κι έντονη κοινωνική ζωή, που είναι κύριος του εαυτού του και δεν έχει να δώσει λογαριασμό σε κανέναν, εκείνον, ρε παιδί μου, που κατακτώντας κάποια κορυφή κατάφερε να μας αποδείξει πως δεν έχει ανάγκη κανέναν πέρα απ’ τον εαυτό του.

Γύρω από αυτόν τον πυρήνα, λοιπόν, κινούνται οι προσωπικές επιδιώξεις όλων μας. Άλλοι από εμάς πλησιάζουμε αρκετά, άλλοι το παλεύουμε, αλλά όλοι προς τα εκεί πηγαίνουμε. Δεν κάνουμε σχέσεις για να καλύψουμε τις σωματικές μας ανάγκες καθώς το σεξ είναι σε υπερπροσφορά, οι άνθρωποι γύρω μας συνήθως εξυπηρετούν σκοπούς και τα κρεβάτια μας τα αγοράζουμε πλέον διπλά για να μπορούμε να απλωνόμαστε, όχι για να χωράνε δύο.

Όλη αυτή η ανεξαρτησία όμως φέρει ευθύνη και δύσκολα συνειδητοποιεί κανείς πόσο η πολυπόθητη ελευθερία μας μας έχει φορέσει χειροπέδες περισσότερο από οποιαδήποτε εξάρτηση. Κυνηγάμε όλη μέρα στόχους, σε παρακαλώ πολύ που θα κυνηγήσουμε κι ανθρώπους, όποιος θέλει να έρθει να μας βρει μόνος του -έτσι δεν είναι; Πώς να έρθει όμως όταν δε χάνουμε ευκαιρία να διατυμπανίζουμε πόσο αυτάρκεις είμαστε και πόσο ήσυχο έχουμε το κεφάλι μας όταν δεν έχουμε να απολογηθούμε για τα ξεσπάσματά και τις παράλογες απαιτήσεις μας σε κανέναν;

Μόνοι μας πορευόμαστε λοιπόν κι ό,τι βρέξει ας κατεβάσει. Μόνοι μας αλλά ελεύθεροι, μια ελευθερία που αν ξέρεις έστω και λίγο τι σου γίνεται συνειδητοποιείς πως την έχεις πληρώσει πολύ ακριβά με τα χρόνια, τόσο σε κόπο όσο και σε μοναξιά. Αλλά τι σε νοιάζει; Αρκετά κουράζεσαι για όλα, όχι να κουράζεσαι και για να καταλάβεις έναν άλλο άνθρωπο, να είσαι υπεύθυνος για την ευτυχία του, να σου τρώγεται η ψυχή πάνω απ’ τα τηλέφωνα, να αναρωτιέσαι συνέχεια πού είναι και τι κάνει.

Δεν είναι στη μόδα οι σχέσεις κι αν δε νιώθεις έτοιμος να μπλεχτείς καλά κάνεις και κρατάς τις αποστάσεις σου. Μόνο όμως όταν συναντήσεις εκείνον τον μοναδικό άνθρωπο που θα σε κάνει να μη θυμάσαι πώς ήταν η ζωή σου πριν τον γνωρίσεις, μόνο τότε θα καταλάβεις πως δεν υπάρχει σπουδαιότερη πράξη ανεξαρτησίας απ’ τη δέσμευση που γίνεται συνειδητά. Όταν ασυναίσθητα επιλέγεις εκείνο το άτομο για το οποίο ο ακριβοθώρητος εαυτός σου θα κάνει τον εγωισμό του μερικά βήματα πίσω, τότε μόνο νιώθεις πόση ελευθερία κρύβει το να επιλέγει το μέσα σου τον τρόπο με τον οποίο θέλει να ζήσει.

Η δέσμευση που γίνεται συνειδητά είναι η μόνη δέσμευση για την οποία αξίζει να αψηφήσεις τη μόδα της εποχής που θέλει τους ανθρώπους άπιαστους μα άδειους, να γίνεις ντεμοντέ με μια ψυχή γεμάτη, να μοιραστείς και την καθημερινότητά σου, και το κρεβάτι σου, κι όλα· να πολλαπλασιάσεις τα ψυχικά σου αποθέματα και να αποποιηθείς αυτόν τον εγωισμό που σ’ έκανε να πιστεύεις πως μπορείς να κάνεις τα πάντα και μόνος σου, επειδή (μάντεψε) ίσως και να μην μπορείς, εδώ που τα λέμε.   Κι έτσι ίσως σου περάσει κάποια στιγμή απ’ το μυαλό πως ελευθερία στην τελική μπορεί και να σημαίνει απλά να επιλέγεις εσύ ο ίδιος από τι θα εξαρτάσαι.