Σκέψου τον μεγαλύτερο έρωτα της ζωής σου· εκείνον που σε συγκλόνιζε πάντα με ένα κοίταγμα, που, ό,τι κι αν έκανες, η σκέψη του και μόνο κατάφερνε να σε αποσυντονίσει, να σε κάνει να φέρεσαι περίεργα, τον άνθρωπο εκείνον που όσους επόμενους έρωτες κι αν γνώρισες, όσες μοναδικές  εμπειρίες κι αν σου προσέφεραν, τίποτα δεν έφτανε εκείνο το αίσθημα πληρότητας που σου χάριζε αυτός με το λίγο του.

Ε, λοιπόν, τέτοιον έρωτα έχω εγώ με το καλοκαίρι. Υποσχέσου μου ξάπλες δίπλα σε τζάκια και παιχνίδια στο χιόνι, μίλα μου για χουχουλιάσματα στον καναπέ κι αφράτα πουλόβερ, τα λατρεύω όλα, δε συγκρίνω, όμως, τίποτα στον κόσμο με τη στιγμή εκείνη που ξαπλώνω σε μια αμμουδερή παραλία, κάνοντας το απόλυτο τίποτα, μαυρισμένη, γεμάτη και νανουρισμένη απ’ τον ήχο που κάνει το κυματάκι στο αφτί μου.

Δεν είμαι μόνο εγώ, το ξέρω. Είναι πολλοί οι άνθρωποι που λατρεύουν το καλοκαίρι, ο καθένας για τους λόγους του, με μία κοινή υποσυνείδητη συνισταμένη, βέβαια: την αλλαγή που η συγκεκριμένη εποχή επιφέρει στην ψυχοσύνθεση όλων μας. Επειδή αυτή είναι η δύναμη του καλοκαιριού, δίνει ζωή σε κοιμισμένες πραγματικότητες, αυξάνεται η σεροτονίνη, σε ελαφραίνει απ’ τα περιττά βάρη, πολλά θέλει ο άνθρωπος για να ξανανιώσει;

Άσε που το καλοκαίρι έχει κι άλλα καλά. Για παράδειγμα, όλοι τρόπον τινά ομορφαίνουμε· μαυρίζουμε, αδυνατίζουμε, λάμπει το δέρμα, φοράμε πιο φωτεινά χρώματα, γινόμαστε άλλοι κι αυτό δίνει ένα extra boost στην αυτοπεποίθησή μας, κάνοντάς μας πιο flirty, πιο δεκτικούς, πιο διαθέσιμους γενικότερα, έτοιμους για νέες περιπέτειες και ξεκινήματα.

Σε όλο αυτό, βέβαια, βοηθάει και το γενικότερο κλίμα, καθώς θες τα τραπεζάκια που είναι έξω και βοηθάνε να κοζάρεις ευκολότερα την περαντζάδα; Θες τα κοκτέιλ που, έτσι όπως μοιάζουν με χυμό, τα κατεβάζεις δυο-δυο, αλλά βαράνε σαν τέσσερα-τέσσερα; Θες που ετοιμάζεσαι για διακοπές και βλέπεις ολόκληρη τη ζωή πιο ροζ απ’ όσο συνήθως; Όπως κι αν έχει, είναι πολύ πιο εύκολο να πιάσεις κουβέντα με τους διπλανούς σου, να τους χαμογελάσεις, να ανταλλάξετε τηλέφωνα κι υποσχέσεις, η αλήθεια να λέγεται.

Γι’ αυτό λένε όλοι πως το καλοκαίρι είναι η κατάλληλη εποχή για φλερτ και νέους έρωτες, επειδή το σκασιαρχείο απ’ τη ρουτίνα μας ανανεώνει, γινόμαστε πιο ευχάριστοι, άρα και πιο ερωτικοί, η λίμπιντο κοχλάζει, οι βόλτες πληθαίνουν κι όλο αυτό το πάντρεμα συναισθημάτων κι εμπειριών μπορεί να σε οδηγήσει σε μία, δύο ή (γιατί όχι;) περισσότερες πολλά υποσχόμενες γνωριμίες.

Οι σκληροπυρηνικοί, βέβαια, θα σου πουν πως το φλερτ δεν έχει εποχή, πως οι σέξι άνθρωποι είναι σέξι καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου και πως η ζέστη μόνο ερωτικούς δεν τους κάνει να νιώθουν, καθώς έτσι όπως κολλάνε, προτιμούν να τους ακουμπήσει γυμνό καλώδιο παρά γυμνός άνθρωπος, οπότε όλα αυτά περί αλλαγής ψυχολογίας κι ερωτισμού κατά το θερινό ηλιοστάσιο είναι μπούρδες μεγατόνων.

Η κυνική μου συνείδηση τους νιώθει, το παιδί εκείνο που γεννήθηκε τον Ιούνιο, όμως, εξακολουθεί να πιστεύει πως οι έρωτες, υπάρχοντες ή νέοι, ανθίζουν υπό τον ήλιο και ποτίζονται απ’ την αλμύρα. Σε όποιο στρατόπεδο κι αν ανήκεις, δώσε στην εποχή την ευκαιρία να σε διαψεύσει. Μπορεί να το χαρείς παραπάνω απ’ όσο πιστεύεις· και δεν ξέρεις πόσο ομορφαίνουν οι χειμώνες όταν έχεις περάσει ωραία καλοκαίρια.

 

Συντάκτης: Φρόσω Μαγκαφοπούλου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη