Φιλία που μετρά πάνω από επτά χρόνια θα κρατήσει μια ζωή

Βαρύτατης εννοιολογικής σημασίας, εδώ κι αιώνες ο αριθμός επτά έχει χριστεί μαγικός από τους απανταχού αριθμολόγους και λάτρεις της σημειολογίας· επτά τα θαύματα του κόσμου, επτά τα θανάσιμα αμαρτήματα, επτά οι πληγές του Φαραώ, επτά και τα χρόνια της φαγούρας. Ειδικός δεν είμαι ούτε παρακολουθώ με ευχαρίστηση τρελούς να μιλάνε για συμπαντικές συνομωσίες σε τηλεοπτικά παράθυρα κάνοντας ακαταλαβίστικες μαθηματικές πράξεις, αλλά αυτό το «επτά χρόνια φαγούρα», εντελώς πρακτικά, σαν να βγάζει λίγο νόημα.

Αν χωρίσεις τη ζωή σου σε επταετίες θα αναγνωρίσεις αμέσως πώς αυτές λειτουργούν· επτά τα έτη της παιδικής ηλικίας που δεν κάνεις ρούπι χωρίς να ρωτήσεις τη μαμά σου, επτά τα χρόνια της εφηβείας που συμβαίνουν όλες οι κοσμοϊστορικές αλλαγές στο σώμα και την ψυχοσύνθεσή σου, επτά και τα πρώτα χρόνια της ενήλικης ζωής, διάστημα κατά το οποίο αρχίζεις να βγάζεις μιαν άκρη σχετικά με το ποιος είσαι και τι στο διάολο ήρθες να κάνεις σε αυτόν τον πλανήτη.

Σε κάθε μια από αυτές τις επταετίες, άνθρωποι μπήκαν και βγήκαν απ’ τη ζωή σου, δημιούργησες σχέσεις και φιλίες που σε έκαναν να γελάσεις, να πληγωθείς και να πληγώσεις· έστρωσες με λίγα λόγια χαρακτήρα ήθελες-δεν ήθελες. Αν κάνεις μια μικρή αναδρομή σε αυτά τα διαστήματα θα συνειδητοποιήσεις πως οι άνθρωποι που τα απάρτισαν, ακόμα κι αν είναι πλέον στην πλειοψηφία τους απόντες, συνέβαλαν στο να είσαι ο υπέροχος –ή μη– άνθρωπος που είσαι σήμερα.

Θα μετρήσεις πολλές απουσίες, δεν αμφιβάλω. Κι αν –σύμφωνα με τα λεγόμενα ψυχολόγων κι ειδικών– η φαγούρα των επτά ετών θεωρείται σχεδόν δεδομένη στις ερωτικές σχέσεις, ίσως αναρωτηθείς πώς γίνεται να ισχύει κάτι τέτοιο και στις φιλίες. Γίνεται θα σου πω εγώ, καθώς οι άνθρωποι ευτυχώς προχωράνε κι εξελίσσονται, και το γεγονός ότι ταιριάζεις με κάποιους από αυτούς σε ορισμένες φάσεις της ζωής σου δεν καθιστά αυταπόδεικτο πως θα ταιριάζετε σε όλες. Τόσο απλά.

Ύφαλος τα επτά χρόνια, κατανοητό μέχρι τώρα και φαντάζομαι θα έχεις κι εσύ πολλές ιστορίες να διηγηθείς, όπως όλοι. Τι γίνεται όμως όταν αυτός ο ύφαλος ξεπεραστεί κι η φιλία παραμένει ανέπαφη; Σύμφωνα με έρευνες λοιπόν, οι φιλίες που κατάφεραν να διαρκέσουν παραπάνω από μια επταετία είναι σχεδόν βέβαιο πως θα κρατήσουν για πάντα και δεν υπάρχει πόρισμα περισσότερο παρήγορο σε μια εποχή που όλα είναι καταδικασμένα να κρατάνε λίγο.

Γιατί αν υπήρξες αρκετά ευλογημένος ώστε να έχεις ζήσει μια τέτοια φιλία, σίγουρα καταλαβαίνεις τι εννοώ. Επειδή ξέρεις πως οι άνθρωποι έχουμε πολλούς φίλους στα διάφορα στάδια της ζωής μας μα μόνο οι τυχεροί έχουμε τον ίδιο φίλο σε όλα, κι αν αυτή τη στιγμή σου ήρθε κάποιος άνθρωπος στο μυαλό, σίγουρα χαμογελάς με κατανόηση. Σκέφτεσαι εκείνον τον φίλο που όταν φέρνεις στο μυαλό σου μια σημαντική στιγμή της ζωής σου δεν αναρωτιέσαι αν ήταν εκεί επειδή ξέρεις πως απλά δε θα μπορούσε να μην ήταν.

Είναι οι φίλοι εκείνοι που στάθηκαν δίπλα σου ακόμα και τις στιγμές που είχαν κάτι καλύτερο να κάνουν απ’ το να σε ακούνε να μυξοκλαίγεσαι, εκείνοι που ορκίστηκαν «θα είμαι εδώ» κι ήξερες πως το εννοούν κι όλοι αυτοί που έμειναν κολώνες όχι μόνο στις λύπες σου μα προπάντων στις χαρές σου. Ήταν εκεί καθώς η καρδιά τους δεν ξέρει τι θα πει ζήλια και πάντα αναγνώριζαν την ευτυχία σου ως ευτυχία τους και τα κατορθώματά σου τα είχαν διπλό τους καμάρι.

Δεν έχει σημασία αν οι φιλίες αυτές μετράνε οχτώ χρόνια, δώδεκα ή ολόκληρες δεκαετίες· σημασία έχει πως οι άνθρωποι αυτοί ήταν πάντα εκεί να μοιραστούνε μαζί σου τις συνέπειες  σε κάθε μαλακία που έκανες ενάντια στις προειδοποιήσεις τους· οι άνθρωποι αυτοί που δε σκέφτηκαν ποτέ να σου κουνήσουν επιδεικτικά το δάχτυλο λέγοντας «στα ‘λεγα εγώ» κι αν τύχαινε και τα κατάφερνες κόντρα στις δυσοίωνες προβλέψεις τους χαίρονταν διπλά που τους διέψευσες.

Είναι εκείνοι που πάντα σε έσπρωχναν να πας ένα βήμα παραπέρα επειδή πίστευαν σε ‘σένα περισσότερο απ’ όσο πίστευαν στον εαυτό τους κι όλοι αυτοί που η παρουσία τους σου έπαιρνε τα ψυχικά βάρη χωρίς να χρειαστεί να μιλήσουν· άλλωστε πάντα ήξεραν πότε χρειάζεσαι συμβουλές και πότε απλά έπρεπε να είναι εκεί για να σου δείξουν πως ο κόσμος δεν είναι το μπουρδέλο που σου πέταξε η πραγματικότητα στα μούτρα.

Τους αναγνωρίζεις εύκολα αυτούς τους φίλους γιατί με τα χρόνια μοιάζουν σαν αδέρφια, ίσως τελικά και να είναι εδώ που τα λέμε. Τους βλέπεις να μιλάνε με τα μάτια και να γελάνε χωρίς να χρειαστεί να πούνε κάποιο αστείο, απλά και μόνο επειδή σκέφτονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, αλληλοσυμπληρώνονται κι είναι ο καλύτερος εαυτός τους μόνο όταν βρίσκονται στον ίδιο χώρο· σιαμαίες ψυχές σε ξεχωριστά σώματα.

Είναι οι άνθρωποι που από σύμπτωση, τύχη ή θαύμα εμφανίζονται κάποια στιγμή στη ζωή σου και γίνονται κομμάτι της θέλεις-δε θέλεις, άνθρωποι που δεν ξέρεις αν σε κάνουν να πιστεύεις σε αυτό που λένε μοίρα ή γραφτό, αλλά σίγουρα σε κάτι σε κάνουν να πιστεύεις. Κι αυτό είναι παραπάνω από αρκετό για να τους κρατήσεις στη ζωή σου όχι για ακόμα επτά μα για άλλα επτά εις τη νιοστή χρόνια.