Η φίλη σου έγινε μαμά!

Δεν ξέρω αν το περίμενες ή αν το υποψιαζόσουν· δε γνωρίζω αν το νέο σου ήρθε κεραμίδα ή είχες ήδη παρατηρήσει αλλαγές στο σώμα, τη συμπεριφορά ή τις συνήθειές της εδώ και καιρό κι απλά περίμενες με αγωνία να σου το επιβεβαιώσει με κάποια επίσημη ανακοίνωση. Πάντως οι μέρες πέρασαν κι ένα ωραίο πρωί σου το ξεφουρνίζει περιχαρής. Η φίλη σου περιμένει μωράκι.

Όσο κι αν το ψυχανεμιζόσουν, το νέο πάντα καταφέρνει να μοιάζει απροειδοποίητο. Ξαφνικά χαίρεσαι, κι ανησυχείς, κι έχεις αγωνία, και φοβάσαι, αλλά νιώθεις και μια παράξενη ευτυχία κι αναρωτιέσαι πώς και τι και ρωτάς σαν χαζό τις κλασικές αλλά και κάποιες κάπως πιο ηλίθιες ερωτήσεις και πιάνεις την κοιλιά της ενώ η κοιλιά αυτή δεν έχει να μαρτυρήσει ακόμα κανένα ιδιαίτερο φούσκωμα πέρα από αυτό που σου προσδίδουν μια-δυο μερακλίδικες καρμπονάρες.

Η πρώτη απ’ την παρέα σου που θα γίνει μαμά. Όσων χρονών και να είσαι το συναίσθημα θα είναι το ίδιο. Ένα κοκτέιλ χαράς κι αγωνίας. Ξαφνικά χαζεύεις κι άθελά σου σε πιάνει μια υπερπροστατευτικότητα. Τρώει καλά; Κοιμάται; Έχει αναγούλες; Μην πιει καφέ, ας πιει χυμό. Φυσικό. Με τέσσερα φρούτα. Εποχής, όχι θερμοκηπίου. Και να μη σκύβει, θα σκύψεις εσύ. Και να μην πάει στη δουλειά άλλο, και να μην οδηγάει, και να μη σηκώνει βάρη, είναι επικίνδυνο. Δεν ξέρεις γιατί, αλλά το έχεις ακούσει. Δεν είναι ανίκανη, παιδί μου, έγκυος είναι. Α, δεν έχει σημασία, ok.

Δε θέλεις να της μεταφέρεις τα άγχη σου κιόλας, αρκετές σκοτούρες έχει, αλλά δεν μπορείς και να μην τα πεις. Κι άντε να είναι καμιά φοβιτσιάρα, έχεις το κεφάλι σου ήσυχο, κάθεται σαν το Βούδα κι απλά τρώει, ανησυχεί και περιμένει. Αν όμως είναι καμιά Λάρα Κροφτ, σαν τη δική μου φίλη, τη Μαρία; Η Μαρία, που λες, όχι μόνο οδηγούσε μέχρι την τελευταία στιγμή, αλλά κάποια στιγμή φοβήθηκα πως είναι ικανή να πάει και μόνη της στο μαιευτήριο άμα της καπνίσει. Όχι μόνο δούλευε μέχρι την τελευταία εβδομάδα, όχι μόνο έσκυβε, αλλά παίζει τα βράδια στο σπίτι να έκανε κρυφά από όλους μας κατακόρυφο και γενική καθαριότητα. Εκεί τι κάνεις, μου λες; Που δεν μπορούσαμε και να μιλήσουμε, καθώς έπαιρνε η κυρία το ύφος της αναισθησίας και γέλαγε ειρωνικά λέγοντάς μας «έλα μωρέ, σιγά». Σε όλα.

«Σιγά»;! Ξαφνικά πιάνεις τον εαυτό σου να παραλογίζεται κι ας έχει αυτή αναπτύξει σταδιακά κι απτόητα τους μαμαδίσιους μηχανισμούς που προετοιμάζουν τη γυναίκα να μπορεί να καταφέρει τα πάντα κι είναι εν τέλει πολύ πιο χαλαρή από εσένα. Μπαίνετε λοιπόν στη φάση της αναμονής και περιμένετε το πλασματάκι να σκάσει μύτη. Και σκάει. Και πηγαίνεις στο μαιευτήριο και δεν πιστεύεις πως αυτό το σπουργιτάκι που ανοίγει το στοματάκι του έτσι γλυκούλικα ήταν πριν από μερικές ώρες στην κοιλιά της. Και ξαφνικά η φίλη σου μοιάζει αλλιώτικη. Είναι μαμά. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω αυτό, μόνο όταν το ζήσεις το καταλαβαίνεις.

Κι εδώ είναι που αλλάζει η φάση· αν δεν είσαι κι εσύ μαμά, αν δεν το σκέφτεσαι καν, αναπόφευκτα θα νιώσεις λίγο περίεργα. Σκέφτεσαι πως δεν μπορείς πια να της πεις για τον τάδε που σου έκανε like κι όχι καρδούλα στη φωτογραφία προφίλ (το σίχαμα), θεωρείς περιττό να μοιραστείς πως πάχυνες και να γκρινιάξεις πως το παντελόνι σου έκλεισε με το ζόρι, δεν τολμάς να αναλύσεις πια γκομενοσυμπεριφορές καθώς πιστεύεις πως πλέον τίποτα στον κόσμο δεν έχει σημασία για αυτήν, εκτός απ’ το σπουργιτάκι.

Και στην παρούσα φάση έχεις δίκιο. Επειδή η φίλη σου, όσο chill κι αν ήταν σε όλο το εννιάμηνο, πλέον ανησυχεί πρωί-βράδυ για το αν κοιμήθηκε καλά το πλασματάκι της, αν έφαγε όσο πρέπει, γιατί φτερνίστηκε, γιατί τέντωσε το δεξί του πόδι στις 18.12 και γιατί κλαίει. Κι είναι λογικό.

Η φίλη σου έγινε μαμά κι η σχέση σας όντως έχει αλλάξει, η αλλαγή όμως δεν είναι κακή, σας εξελίσσει. Ναι, δε χρειάζεται να μοιραστείς τα γκομενικά σου τον πρώτο μήνα, δεν τη νοιάζουν κιόλας και καλά κάνει, αυτή έχει προτεραιότητα στην παρούσα φάση, όχι εσύ. Δώσε της χρόνο να ανησυχήσει για τα νέα της καθήκοντα, να ψαχτεί στην καινούρια της πραγματικότητα, να περάσει τις αγωνίες της όπως όλες, να συνηθίσει την εξάντληση, να προσαρμοστεί και μη ζηλεύεις αν πια περνάει πιο πολύ χρόνο με άλλες μαμάδες κι όχι με εσένα. Μην την αγχώνεις παραπάνω, η σχέση σας θα ξαναβρεί τη σειρά της, αρκεί να δείχνεις κατανόηση κι υπομονή.

Εσύ να είσαι εκεί· θα περάσει ο καιρός, το σπουργιτάκι θα μπει σε πρόγραμμα και θα σε ρωτήσει από μόνη της τι έγινε με τον τάδε που σου την έπεφτε και γιατί δεν προχώρησε το πράγμα. Εσύ να την παίρνεις τηλέφωνο χωρίς να απαιτείς να το σηκώνει εκείνη την ώρα, να της λες τα κουτσομπολιά κι ας μη βρίσκει χρόνο να απαντάει πάντα, να ξέρει ότι είσαι δίπλα της κι ας μην το λες συνέχεια, δε χρειάζεται, τα νιώθουν αυτά οι άνθρωποι.

Να είσαι ο άνθρωπος που ήξερε για να της θυμίζεις τον προηγούμενό της αυτό, αλλά παράλληλα να αγκαλιάζεις αυτό το υπερδύναμο πλάσμα στο οποίο εξελίχθηκε. Η φίλη σου έγινε μαμά. Κι είναι η πιο όμορφη ευκαιρία να αγαπηθείς λίγο παραπάνω, από εκείνο το σπουργιτάκι που σε λίγο καιρό θα πηδάει και στη δική σου αγκαλιά.