Μετράς κι εσύ τα χιλιόμετρα σε τραγούδια;

«Τίποτα, δίπλα είναι, δυο τσιγάρα δρόμος» έλεγαν οι πιο παλιοί. Εντάξει, μερικοί το λένε ακόμα λογικά, το έλεγε κι ο μπαμπάς μου με τους φίλους του στο παρελθόν κι εγώ τους κοίταζα περίεργα προσπαθώντας να βγάλω άκρη. Πρώτον, τι σημαίνει «δυο τσιγάρα δρόμος» και πόσο κρατάει τέλος πάντων ένα τσιγάρο (αν είναι να καταλαβαινόσαστε μόνο οι καπνιστές μεταξύ σας παιδιά, κάνουμε μισές δουλειές με τέτοιες μονάδες μέτρησης, να ξέρετε) και δεύτερον, για τι τσιγάρο μιλάμε; Tώρα έχουμε πολλών ειδών, οπότε μας δημιουργούνται απορίες και δε βοηθάτε καθόλου με αυτές τις ασάφειες.

Εγώ πάντως είχα ρωτήσει μικρή τον μπαμπά μου και μου είπε να υπολογίζω πως ένα τσιγάρο κρατάει περίπου 4-5 λεπτά, αντί να μου πει, τώρα που το σκέφτομαι, πως το τσιγάρο είναι του διαόλου ή έστω να σταματήσει να καπνίζει όταν βρίσκομαι στα πέριξ για να δώσει το καλό παράδειγμα. Τέλος πάντων, αυτό είναι άλλο θέμα, καθώς και οι δύο μου γονείς κάπνιζαν αρειμανίως και στο αμάξι και στο σπίτι και παντού και τώρα που το σκέφτομαι, από θαύμα δε με πήρε η πρόνοια να με βάλει σε ίδρυμα να γλιτώσουν τα πνευμονάκια μου από το κακό. Εγώ βέβαια δεν κάπνισα ποτέ μου, όχι επειδή γνώριζα πόσο βλαβερό είναι το τσιγάρο, για να καπνίζανε οι γονείς μου σκεφτόμουν πως θα είναι απλά κάτι σαν χόμπι, όπως η μπιρίμπα, αλλά επειδή είχα διαβάσει στη Σούπερ Κατερίνα πως το κάπνισμα δημιουργεί πρόωρες ρυτίδες και η δωδεκάχρονη Βικτώρια Μπέκαμ μέσα μου συγκλονίστηκε συθέμελα, ταυτόχρονα πεπεισμένη πως βρήκε το μαγικό φίλτρο για να έχει τον αγέραστο.

Αυτή ήταν μια μικρή παρένθεση προσωπικού βιώματος κι επιστρέφω στο θέμα μας, επειδή να μωρέ, κουβέντα να γίνεται. Γιατί λοιπόν μετράμε μονάχα την απόσταση σε τσιγάρα κι όχι παραδείγματος χάριν την ώρα που χρειάζεται για να βράσει ένα αβγό ή το χρονικό διάστημα που χρειάζεται κάποιος για να συμπληρώσει τη φορολογική του δήλωση; Κανείς δεν ξέρει, κι αν ρωτήσεις ή για τρελό θα σε περάσουν, ή θα σου πούνε πως έχεις κάψει φλάντζα από τις μαλακίες που διαβάζεις όλη μέρα στα ίντερνετς και το θέμα θα τελειώσει εκεί.

Υπάρχει όμως και μια μερίδα ανθρώπων, πολύ πιο καλλιτεχνική κι αρκούντως πιο αλέγρα, που μετράει τα χιλιόμετρα σε τραγούδια. Πηγαίνουν για τρέξιμο; Λένε «θα τρέξω για 10 τραγούδια». Πηγαίνουν για road trip; Κάνουν μια ωραιότατη, μπαμπάτσικη playlist, υπολογίζουν πόση ώρα διαρκεί το ταξίδι, βλέπουν στον υπολογιστή τους αν βγαίνουν τα μαθηματικά με τη διάρκεια των μουσικών τους επιλογών και δεν έχουν πια να ανησυχούν ούτε για τα τούνελ, ούτε για τις αλλαγές στις συχνότητες των ραδιοφωνικών σταθμών, ούτε για τίποτα. Θέλουν να πάνε στο σπίτι ενός φίλου που είναι στην άλλη άκρη της πόλης αλλά δεν έχουν μέσο; Έλα μωρέ τώρα, τα ποδαράκια μας να είναι καλά και η μπαταρία του κινητού μας στα ύψη και παλεύεται η απόσταση, πόσο να είναι πια, πέντε, έξι τραγούδια γρήγορου βάδην;

Ούτε νικοτίνες, ούτε πίσσες, ούτε πούπουλα· μόνο τραγούδια. Επειδή, σε αντίθεση με τα τσιγάρα, που μεταξύ καπνιστών-μη καπνιστών μπορεί να υπάρξουν παρεξηγήσεις καθώς δεν είμαστε όλοι familiar με το ρυθμό των πάφα-πούφα του καθένα, μουσική ακούμε όλοι. Τώρα θα μου πεις, ok, όταν η διάρκεια του Bohemian Rhapsody των Queen είναι έξι ολόκληρα λεπτά, ενώ το «Ανεβείτε όπου βρείτε» του Μάκη Δημάκη κρατάει μόλις τρία ηρωικά, εδώ δε μπορούν να γίνουν παρεξηγήσεις; Πρώτον, τώρα ποιος έχει καμμένη φλάντζα από τα πολλά ίντερνετς, και δεύτερον, ναι, μπορεί να υπάρξουν παρεξηγήσεις αλλά θα είναι σε πιο υγιή βάση και θα μπορείτε να μαλώνετε χωρίς λαχανιάσματα και κυρίως (το τονίζω) χωρίς ρυτίδες παιδιά.

Υ.Γ: Χρόνος ανάγνωσης άρθρου: «Ανεβείτε όπου βρείτε»