Όλοι έχουμε έναν φίλο που μας σπάει τα νεύρα στα social media

Το κακό ξεκίνησε γύρω στο 2007, όταν το Facebook πήρε τα πάνω του. Ξαφνικά γίναμε όλοι λίγο πιο γνωστοί, οι ζωές μας άρχισαν να χάνουν την ιδιωτικότητά τους με την ένθερμη συγκατάθεσή μας κι ο όρος «φίλος» άρχισε να έχει πολλά παρακλάδια. Φίλος στη ζωή, φίλος στο διαδίκτυο, φίλος για τ’ ανάθεμα, φίλος γενικά. Αυγάτισαν κι οι κοινωνικές πλατφόρμες και κανένα μυστήριο δεν πλανάται πια στον αέρα κι αυτό, ναι, είναι όσο κακό ακούγεται.

Κατέληξες, λοιπόν, θέλοντας και μη, να γνωρίζεις τις πολιτικές πεποιθήσεις του καθενός, τι έφαγε για πρωινό ο τάδε, αν ενεργείται κανονικά και στην ώρα του, πού πήγε διακοπές ο δείνα και πως ο Γιώργος, ο γκόμενος της πρώην συμμαθήτριάς σου που ζούνε τον απόλυτο ιντερνετικό έρωτα σε βάρος του νευρικού μας συστήματος, πατάει μεταμεσονύχτιες καρδούλες σε τουρλωμένα ξέκωλα αψηφώντας κάθε κίνδυνο να χάσει ό,τι αγαπάει σε περίπτωση που σπάσει ο διάολος το πόδι του και προδοθεί.

Θα μου πεις σημείο των καιρών είναι, όλοι εκτιθέμεθα κατά κάποιο τρόπο, ας μη δαιμονοποιούμε τα πάντα. Ναι, αλλά. Πάντα υπάρχει ένα «αλλά» παιδιά. Γιατί ok, καλά τα social, ωραία κι η ανταλλαγή πληροφοριών, χρήσιμη και η δωρεάν (ή σχεδόν δωρεάν) διαφήμιση αλλά όλοι έχουμε κάποιους «φίλους» οι οποίοι μας σπάνε τα νεύρα με την ιντερνετική τους παρουσία καθώς υπογραμμίζουν άθελα μα περίτρανα πόσο ενοχλητικά ηλίθιοι είναι και καλό είναι να τους αναγνωρίζουμε εγκαίρως ούτως ώστε να μη γίνουμε ποτέ σαν αυτούς.

Παραδείγματος χάριν, μιλάω για όλους εκείνους τους ασχολίαστους ανθρώπους που άμα τους πετύχει η σέλφι την ποστάρουν σε Facebook, Instagram, Snapchat, την κάνουν profile picture, τη βάζουν στο insta story τους, σου τη στέλνουν και με κούριερ στο σπίτι μην τύχει και δε θαυμάσεις την ομορφάδα τους, που πηγαίνουν στην Αντίπαρο και σου ποστάρουν 468 φωτογραφίες τη μέρα λες και πήγαν στο φεγγάρι. Με τον ίδιο τρόπο, ισάξια θέση στο πάνθεον των σπαστικών έχουν όσοι ανεβάζουν δύο εκατομμύρια post την ημέρα έχοντας άποψη επί παντός επιστητού, σχολιάζοντας τον καιρό, την εξωτερική πολιτική του Τσίπρα καθώς και τον κώλο της Γιούσεφ με την ίδια άνεση κι ευκολία.

Μη μιλήσω για την εκάστοτε μανούλα που σχολιάζει σε μαμαδογκρούπ τι χρώμα είναι τα κακάκια του παιδιού της, αν μπορεί να απλώσει τα ρούχα του νύχτα με πανσέληνο πριν αυτό σαραντίσει και τι άλλο να κάνει που της το ματιάζουν όλη την ώρα έτσι όμορφο και πανέξυπνο που είναι κι ας είναι μόνο 20 ημερών. Στην ίδια κατηγορία θα βάλω κι όλες εκείνες που πρώτον, ποστάρουν φάτσα κάρτα φωτογραφίες των παιδιών τους αγνοώντας κάθε προφανή κίνδυνο και δεύτερον, όλες εκείνες που βάζουν sticker στα μούτρα των μικρών καθώς μια καλή ιδέα θα ήταν να μην το ανέβαζαν το δόλιο καθόλου.

Να πω λίγο και για τα ζευγάρια; Θα πω. Δεν είναι κακό να ποστάρεις κοινές φωτογραφίες, είναι όμορφο και ρομαντικό κατά περιπτώσεις. Δείχνει μια δέσμευση, μια αφοσίωση, ένα κάτι, αλλά μπορεί να μη δείχνει και τίποτα γιατί αν είσαι γυναίκα ξέρεις πόσες ντικπίκ λαμβάνουμε κατά καιρούς από τούτα τα happily ever after, μαλακίες δε θέλω. Καλησπέρα κούκλα, τσακ, πουλί. Κάτσε ρε αγόρι μου, κάτσε.  Τέλος πάντων, κακό δεν είναι να ποστάρεις φωτογραφίες με τον άνθρωπό σου πού και πού, γιατί είπαμε η αυτοπροβολή είναι σημείο των καιρών κι εφόσον ο άλλος είναι κομμάτι της ζωής σου κάπως, κάπου θα φανεί. Κακό είναι να θες να πείσεις τον κόσμο για την ευτυχία σου, κακό κι ύποπτο όπως έλεγε η Μαλβίνα.

Γιατί, τα μοντέλα; Όλοι εκείνοι που στα ξαφνικά φούσκωσαν απ’ τα γυμναστήρια (ή τα ενέσιμα) κι απέκτησαν αλλεργία στα ρούχα, ή όλες εκείνες που στο ίντερνετ μοιάζουν στην Αντριάνα Λίμα κι από κοντά στην καλύτερη περίπτωση είναι η Σαπφώ Νοταρά στα νιάτα της; H Κούλα απ’ την Τούμπα που έγινε Domenica και δηλώνει brand ambassador και digital influencer και public figure και δεν ξέρω εγώ τι άλλο επειδή στα ξαφνικά ξεκίνησε να μετράει την αξία της σε like; Όλοι εκείνοι με λίγα λόγια που ξεχνάνε πως είναι όμορφοι επειδή ξέρουν καλό photoshop και πως κανένα σπουδαίο κατόρθωμα δεν είναι μερικοί χιλιάδες followers αν δεν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου.

Και τέλος άφησα τη μάνα μου, ναι τη μάνα μου, που είναι μια κατηγορία μόνη της -συγγνώμη, μαμά, αλλά έχω έρθει μέχρι εδώ. Επειδή η μάνα μου, που λέτε, παρά τις μυριάδες απειλές μου, σχολιάζει κάτω από post κουτσομπολίστικων site πως «ο Τόνυ Μαυρίδης θα έπρεπε να ντρέπεται που δε στάθηκε άξιος δίπλα στην Έλενα Παπαρίζου», στέλνει καρδούλες στα insta stories ηθοποιών τουρκικών σίριαλ, γράφει επινοημένα υποκοριστικά κάτω από φωτογραφίες δικές μου και της αδερφής μου και πριν φύγω απ’ το σπίτι, αντί να μου πει σαν φυσιολογική μάνα «καλά να περάσεις» εκείνη φωνάζει «να κάνεις check-in για να ξέρω πού είσαι». Τι σας τα λέω κι εγώ αυτά τώρα, έχετε κι εσείς τις δικές σας μάνες, κάτι θα ξέρετε παραπάνω.

Εννοείται πως η λίστα δε σταματάει εδώ, έτσι; Επειδή αν μιλήσουμε για όλες τις κατηγορίες ιντερνετικών σπαζαρχίδων θα γράψουμε βιβλίο, τριλογία, μπορεί κι εγκυκλοπαίδεια. Ούτε λέω πως δεν αποκλείεται να κάνουμε κι εμείς αύριο αυτά που κοροϊδεύουμε σήμερα, ούτε πως αποκλείεται να σπάμε κι οι ίδιοι τα νεύρα άλλων για τον χι ή ψι λόγο.

Λέω μόνο πως αν αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας σε κάποια από αυτές τις κατηγορίες ήρθε η ώρα να κάνουμε κάνα-δυο βήματα πίσω γιατί έχει παραγίνει το κακό. Ή να ποστάρουμε το συγκεκριμένο άρθρο στο προφίλ μας κάνοντας δυο-τρία διακριτικά tag. Λύσεις υπάρχουν παιδιά, από υπομονή πάσχουμε.