Να σταθείς μπροστά μου και να μου το πεις! Κομμένα τα «θέλω χρόνο» κι οι εξαφανίσεις. Θα με κοιτάς στα μάτια και θα μου το λες: «Χωρίζουμε». Πες το, τι περιμένεις; Θέλουν αρχίδια τα αντίο, απόδειξέ μου μια φορά πως έχεις και αντιμετώπισέ με. Και μη μου αρχίσεις τα «Είσαι πολύ καλή για μένα» και τέτοιες μαλακίες. Προφανώς και είμαι πολύ καλή για ‘σένα, το απέδειξαν οι περιστάσεις. Πες πως κουράστηκες, πες πως σου τέλειωσα, πες πως δεν έχεις τίποτα άλλο να δώσεις. Μόνο μίλα μου στα ίσια.
Σου το υπόσχομαι, δε θα συρθώ, ούτε θα κλάψω. Τουλάχιστον όχι μπροστά σου. Εύκολο θα σου το κάνω κι αυτό, μόνο πες το μου εδώ και τώρα. Δε με κοιτάς, πού να με κοιτάξεις. Πόσο πιο αβίαστα θα το ξεστόμιζες με ένα μήνυμα, πόσο καιρό περίμενες να σου δώσω μια αφορμή για να μη γίνεις εσύ ο κακός της υπόθεσης. Πόσο προσπάθησες να τα παρατήσω πρώτη για να αποφύγεις τις τύψεις σου. Πόσο με υποτίμησες.
Κοίτα ρε κάτι άνθρωποι.
Τόσο μεγάλη ιδέα είχες για τον εαυτό σου, λοιπόν; Θεώρησες πως θα περίμενα καρτερικά την απόφασή σου για πάντα, πως θα αρκούμουν στο λίγο σου, πως θα σε ικέτευα να νοιαστείς; Δε με πονάει που φεύγεις, δε με διαλύει αυτό. Με κομματιάζει μόνο που το έκανες να μοιάζει τόσο εύκολο. Με σπάει στα δύο που θεώρησες πως δε μου άξιζε μια εξήγηση. Πως θα ξεμπέρδευες με μερικά «με πνίγεις». Αν δε γελιέμαι, όμως, ματάκια μου, σε αυτήν τη σχέση άλλος πνιγόταν κι άλλος φορούσε τη θηλιά στο λαιμό.
Δε με αγάπησες, πες αλήθεια. Έτρεμες να αντιμετωπίσεις τη μοναξιά σου. Ένιωθες πως με εμένα εκεί γύρω περνούσε η ώρα πιο εύκολα. Παραδέξου το τουλάχιστον και μη το παίζεις θύμα. Σαν εναλλακτική με έβλεπες στη μίζερη ζωή σου. Αν με αγαπούσες θα με υπολόγιζες, δε θα με κατέστρεφες. Κι εσύ ήξερες πολύ καλά τι έκανες, ήξερες πολύ καλά πώς να σκοτώσεις με την αδιαφορία σου.
Στάθηκα πολύ καιρό στα όριά μου, σε εκείνη τη λεπτή γραμμή που το μυαλό αμφιταλαντεύεται με την καρδιά. Αναρωτιόμουν για μήνες αν έπρεπε να παραιτηθώ ή αν άξιζε ο κόπος να προσπαθήσω λίγο ακόμα. Η προσπάθεια θέλει δύο, όμως, μωρό μου, κι εγώ τι να σου κάνω; Πόσο ακόμα να αποκαλώ αγάπη την κόλαση που με έβαλες να διασχίσω αφήνοντάς με να περιμένω την ετυμηγορία σου πάνω από ένα τηλέφωνο;
Ήλπιζα, αυτό είναι το κακό, αυτό με ρήμαξε. Γιατί οι ελπίδες μου που χάθηκαν πονάνε περισσότερο από την άτολμη φυγή σου. Γι αυτό σου λέω, μη με ταλαιπωρείς άλλο και πες το μου τώρα που έχεις την ευκαιρία. Τώρα που σου έστρωσα το χαλί της εξόδου.
Και μη νομίζεις πως με πονάει ο χωρισμός αυτός καθαυτός, όχι. Η λογική μου με προετοίμαζε από καιρό, άλλο που η καρδιά μου σε δικαιολογούσε. Με πονάνε όσα θα ακολουθήσουν. Με πονάει που θα ξυπνάω, θα κοιτάζω το κινητό μου και δε θα βλέπω μήνυμά σου· με πονάει που θα συμβαίνουν αστεία πράγματα και δε θα έχω το δικαίωμα να τα μοιραστώ μαζί σου. Με πονάει που πρέπει να ξαναφτιάξω τη ζωή μου χωρίς εσένα, ενώ όλοι της οι άξονες κινούνται γύρω σου.
Δε μιλάς, δεν πειράζει, θα κάτσεις και θα με ακούσεις, έτσι κι αλλιώς είναι η τελευταία φορά. Εξάλλου η πόρτα είναι εκεί, μπορείς να φύγεις όποτε θέλεις κι αυτή τη φορά με τις ευλογίες μου. Όχι, δε μιλάω άσχημα, ούτε πρόκειται να τα μετανιώσω αυτά που σου λέω. Μιλάς για σκληρά λόγια, επειδή δεν αντιλαμβάνεσαι τι σκληράδα έκρυβε τόσο καιρό η σιωπή σου. Δεν ξέρεις τι θα πει να κρέμεται η αγάπη σου από μια κλωστή κι ο άλλος να το διασκεδάζει. Τουλάχιστον μην παριστάνεις ότι πληγώνεσαι, μου φέρνεις γέλιο.
Ναι, οκ, πονάω, αλλά μην ανησυχείς, δε θα ‘ναι για πολύ. Δε σε χάνω, με χάνεις. Εγώ είμαι η κερδισμένη, απλά θα μου πάρει λίγο καιρό να δω το Βατερλό μας σαν νίκη. Κερδίζω εμένα, εφόσον χάνω κάποιον που δε με σεβάστηκε σαν άξιο αντίπαλο, κάποιον που δε με αγάπησε αρκετά ώστε να με σκοτώσει μια και καλή, αντί να με τραυματίζει κάθε μέρα.
Δεν το θέλω τον οίκτο σου, καρδιά μου, δεν έχω ανάγκη εγώ. Την αγάπη σου ήθελα και την παρουσία σου. Φύγε τώρα, αρκετά έπεσες στα μάτια μου. Στο καλό και να μη κοιτάξεις πίσω. Μια χαρά θα είμαι εγώ. Μπορεί όχι απόψε, αλλά θα είμαι. Γιατί κανένας χωρισμός δεν πονάει όσο η απογοήτευση που προκαλείται όταν αυτός που αγαπούσες πέφτει από το βάθρο του. Κι εσύ έκανες μεγάλο γδούπο απόψε. Καλή τύχη.
Επιμέλεια Κειμένου Φρόσως Μαγκαφοπούλου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Φρόσω Μαγκαφοπούλου
